Kung Ako Nalang Sana Part 1

Magbubukangliwayway na nang mga oras na iyon, sa aking tantya, magaalisingko na nang umaganoon, tahimik akong nakaupo sa isang bakanteng upuan sa may park nang Angono,pinagmamasdan ang mga taong ang iba ay papasok pa lamang sa kanikanilangeskwela, trabaho, yung iba naman ay luluwas dahil magaapoly nang trabaho, angiba naman ay mga bago pa lamang magsisiuwi, nakaramdam ako noon nangkalungkutan, maaring dahil ito sa pagwawakas ko sa isang relasyon, isang malingrelasyon na sa una pa lamang ay hinde ko na dapat pinalawig pa, pinatagal, atmaari din namang dahil din sa aking nakikita, mga taong may mga rason nangpagbangon nila sa umaga, mga taong gumigising upang gawin ang mga bagay naplinaplano nila, mga bagay na ngayon araw na ito ay nakatakdang harapin,purpose, ako, ano nga ba ang purpose ko sa pagbangon? Pag punta sa lugar na iyon?
Marahil angpurpose ko sa pagpunta ditto kung nasaan man ako ngayon ay upang wakasan angisang bagay, isang bagay na dapat naman talaga ay hinde ko na sinimulan, perosabi nga nila, every end is a beginning of something, and that something eh agad ko namang nakita, ito ay nangmarinig ko ang boses ni Stella.
“Hey..”
Angmalambing na boses ni Stellang tila ba nagpaganda noon sa panget kong umaga
“Oh,napatawag ka, gising ka pa? O kakagising mo lang?”
“Kakagisingko lang, wala nga pala ako pasok today, nasanay na kasi ako na gumising nangganitong oras eh nasaan ka?”
“Nandito sapark”
“Aga aganaman nang tambay mo, teka, ikaw ba natulog ka na?”
“M-medyo…oo ata”
“Ano dawkayang sagot yan, ikaw talaga, umuwi ka kaya muna at matulog”
“Maya nasiguro… hinde pa ako makakauwi sa bahay ko eh”
“Bakitnaman?”
“Kasi yungsusi nang bahay ko nasa isa kong kaibigan, iniwan ko sa kanya tapos ayun,umalis nang bahay ayun, gabi na kasi akonakauwi eh, kaya ayun, umuwi muna sa kanila”
“Ayan angnapapala nang batang laboy, bakit mo naman kasi iniwan pa sa kanila yung susipara kang timang timang diyan eh, later kita tayo, kain tayo sa labas”
“Saannaman?”
“Uhmm…basta mamaya text na lang kita maya pa naman hapon eh, may aasikasuhin pa akomamayang umaga eh, may immeet up lang ako na client after that wala na akogagawin, sa MoA tayo magkita huh?”
“Ok, anongoras ba?”
“Itetext nanga lang kita, ano ka ba kakulet, sige na, magjogging na muna ako para namanmay sense ang paggising ko, good morning babes, love you”
Ang magiliwna paalam ni Stella noon sa akin matapos ay binaba na niya ang tawag. Napangite ako nangmga sandaling iyon, kasabay ang paguunat at naghanda na noon umuwi subalit alamko na maaga pa upang istorbohin si Mike sa kanilang bahay, iniisip ko din namaaring iniwan niya sa shop ang susi nang aking bahay kaya naman minabuti ko nalamang na magtungo sa shop kung saan tumatambay si JanJan. Agad akong sumakay noon nang jeep at nagtungosa computer shop. Tahimik ko lamang noon pinagmamasdan ang tanawin sa labas, iniisipkung ano naman kaya ang mangyayare sa nagsisimulang relasyon naming ni Stella,si Stella na kaibigan ni Jules, at ni Eusha.
“Mukhangproblema na naman to ah”
Ang iniisipko noon, muli, sinubukan kong magpadala nang mensahe kay Eusha
“Eusha…pwede ba kitang makausap? Pwede ba tayong magkita?”
Subalithanggang sa makarating na ako sa aking patutunguhan ay hinde pa din siyanagreply sa aking text. Nagtungo ako noon sa isang tindahan pagkababa ko sajeep upang magpaload, upang alamin kung active pa ba ang number ni Eusha.
“The numberyou dialed is either unattended or our of coverage area, please try your calllater”
Angautomated voice recording na narinig ko noon, di ko alam kung wala ba siyangsignal, nakapatay ang cellphone, o hinde na iyon ang numero ni Eusha.Nakaramdam ako nang lungkot nang mga sandaling iyon, gusto ko talagang makausapsi Eusha, naisip ko bigla, maaring si Stella ang maging tulay para makausap komuli si Eusha, at naging solido ang plano ko noon, gagamitin ko si Stella upangmakausap muli si Eusha. Agad akong nagtungo noon sa computer shop upangmaitanong kay JanJan kung iniwan nga ba ni Mike ang susi sa kanya, at di namanako nabigo nang mga sandaling iyon dahil nakita ko si JanJan na nakaupo saharapan nang shop, nagsisigarilyo habang umiinom nang softdrinks
“Aga namannang softrdrinks mo tol”
“Ikaw bayung kumakalabog kagabi nang roll up?”
Ang tanongniya sa akin sabay abot nang niyoyosi niyang sigarilyo
“Hinde ah”
Angnatatawang sabi ko noon sa kanya
“Gagu! Ikawyun!”
“Bakit?”
Ang tanongko sa kanya
“Tae,nandito si Joseph kagabi tska si Chelsy, lasing yung dalawa at dito natulogkaya di kita pinagbuksan sabi ko nga baka yung ibang suki lang yun gago katalaga”
“Sorrynaman di ko naman alam eh, teka, nasa iyo ba yung susi?”
“Sandali”
Ang sabiniya at pumasok siya nang shop noon
“Oh, etoiniwan nila Mike kagabi dito”
“Naglaro pasila?”
“Oo, kasosandal lang, nilayasan mo daw sila umadig ka na naman daw”
“Tadohinde”
“Muka mogago parang di naman kita kilalang hudas ka, oi dito ka muna, babalik ako”
“Ihh!Mamaya anong oras ka naman bumalik”
“Tae sandallang ako, uuwi lang ako pasukpasukan na naman ako tapos dito agad ako pupunta”
“Siguradoka ha?”
“Oo nga,ikaw na muna diyan taena mo kunwari ka pang ayaw mo free games na ayaw pa? Lalaro?Games?”
Natawa langako noon kay JanJan dahil di alam niyana hinde ako makakahinde sa offer niyang libreng laro sa computer shop kayanaman pumayag na ako, at ako na muna noon ang tumao sa shop, maaga pa namannoon kaya naman binaba muna niya ang roll up. Agad akong nagbukas nang ibangcomputer noon at nilibang muna ang aking sarili sa paglalaro nang HoN. Habangnaghihintay ako na magsimula ang laro noon, pansamantala akong nagbrowse sainternet, nag titingin nang kung ano ano, at nang mga sandaling iyon, napaisipako at natulala, hinde ko alam kung bakit ba, nakaramdam na naman ako nangkakaibang kalungkutan, kakaibang, hinde ko baa lam kung bakit ba sa tuwingmagisa na lamang ako ay nakakaramdam ako nang kakaibang kalungkutan, kakaibangpanlalamig, kakaibang pangungulila, hinde ko ba alam kung bakit ba simulatalaga nang mawala sa akin si Chairce, tila ba, hinde ko na makita ang pagigingkuntento sa piling nang iba, marahil nga ay hinde pa din ako talaga nakakabitawsa nakaraan naming dalawa. Nang mga oras na iyon, Pinuntahan ko kaagad angisang website upang tignan ang aking email kung meron ba siyang message napinadala sa akin, subalit wala akong nakitang bagong mensahe mula sa kanya,puro mga spam messages at notification n a lamang ang tanging nakikita ko noon,isang malalim na buntong hininga ang ginawa ko noon, matapos ay nagsinde akonang sigarilyo at sinimulan nang maglaro at nilibang ang aking sarili. Hinde konapansin ang oras nang mga sandaling iyon, magaals nuwebe na pala, nakita ko nalamang iyon sa orasan sa may computer.
Masyado napala akong nalibang at nalimutan ko nang buksan ang computer shop, kaya namandali dali kong inangat ang roll up at eksakto naman na may dumating noon naplayers
“Oi ElNunal ikaw pala ang bantay tara laro tayo!”
Ang ayanila sa akin, hinde ko naman sila binigo noon at nakipaglaro ako sa kanila,gusto ko din kasi noon na libangin ang sarili ko nang husto, dahil alam ko napagkatapos kong magsaya dito ay muli na naman akong haharap at tatapak satotoong mundo. Masyado akong nalibang noon at hinde na napansin ang oras,hanggang sa isang tawag sa telepono ang kumuha sa aking atensyon nang mgasandaling iyon
“Ay shet!Oo nga pala!”
Ang sabi kobigla nang makita ko na si Stella ang tumatawag noon sa akin, napansin ko angoras noon, magaalauna na nang hapon at napakamot ako sa ulo dahil hinde pa akonakakatulog nang maayos, hinde pa ako nakakaligo, at naalala ko na hapon ngapala ang sabi niya sa akin na magkikita kami, sa kabutihang palad ay siyanamang dating noon ni JanJan, hinde ko na nasagot ang tawag dahil tila bamiscall lang ang ginawa ni Stella
“Oi prepasensya na, may pinagawa sa akin si mama sa bahay eh”
“Taena katalaga! Oh ituloy mo na to, ikaw na munawag mo ipapatalo ha?”
Ang sabi konoon sa kanya at agad na akong umalis nang shop noon at nagtungo sa akingbahay. Sa biyahe ay doon ko naramdamanang kakaibang bigat nang pakiramdam, yung para bang lumulutang ang ulo mo atmainit ang singaw nang mga mata mo, iniisip ko na maari ding nasobrahan langako sa kakalaro, halos walong oras na din pala kasi akong nasa harapan nangcomputer noon, para na din akong nagtrabaho, isama pa ang may kainitangkapaligiran noon, tirik na tirik kasi ang araw nang magbiyahe ako noon, nanglumabas nga ako sa shop ay mahapdi na sa balat ang sikat nang araw, at medyomaalinsangan pa ang ihip nang hangin sa labas nang mga sandaling iyon. Habangbinabaybay nang aking sinasakyang jeep noon ang kalsada pauwi ay bigla nanamang may tumawag sa aking cellphone, napansin ko na ibang numero angrumehistro sa aking cellphone at nang sagutin ko ito ay nagulat ako kung sinoiyon
“Oi nasaanka?!”
Ang biglangtanong sa akin ni Fae, nagulat ako dahil hinde ko inaasahan ang pagtawag niya
“Ohnapatawag ka?”
“Wala langmasama bang kamustahin ka?”
Natawa langako noon at muli siyang tinanong
“Oh, bakitka ba napatawag bruha ka?”
“Wala langnamiss kita kausap eh, di ka na masyado napupunta sa Tambayan eh”
“Ah, medyomay mga inaasikaso lang ako na mga bagay bagay”
“Ahh,nasaan ka ba?”
“Sa jeeppauwi pa lang sa bahay”
“Ahh kayapala kanina pa kami kumakatok ni Mcoy diyan walang sumasagot, nakapadlock ngayung bahay eh”
“Oo nga,iniwan ko kasi kina Mike yung susi nandoon sila kagabi sa bahay kasama siPauline”
“Wala akongpakealam doon sa isang yun noh”
“Ganun?Talagang war na kayo ah?”
“Hay nakuEl Nunal kung alam mo lang”
“Bakit ba?”
“Naku, tskako na ikwekwento, parang ayaw ko pa nga eh”
“Bakitnaman?”
“Eh kasialam ko na parang Kapatid na nga turing mo doon sa isa di ba?”
“Oo namanpero sige ano ba yun? Hinde naman ako magsasalita sa kanya eh”
“Promiseyan ha? Krokrompalin ko nunal mo pag sinabi mo”
Natawa langako at nagulat ako nang ikwento niya sa akin ang isang bagay na medyopinagtakhan ko nga at medyo napaisip
“Di nga?”
“Hay naku,sabi na eh, ok lang alam ko naman na mas matagal mo nang kilala yung mga yun,sino ba naman ako para paniwalaan mo diba?”
May puntosiya sa kanyang sinabi nang mga sandaling iyon, medyo napaisip talaga ako dahilparang hinde naman magagawa ni Pauline iyon, pero, bigla kong naalala ang isangbagay na nagawa niya noong nasa bahay kami Nikko, kaya naman medyo napailingako at napaisip, maaring may basehan ang sinasabi niya
“Hay nako,isa pang yang hayop na Mcoy na yan, nakakainis talaga, alam mo bang may baklapala tong hayop na to”
Natawa langako sa sinabi niya, di naman lingid sa aking kaalaman ang kumakalat noon nahaka haka o bali balita na ang mga dancer kasamahan si Mcoy at ang iba paniyang kaibigan ay nag papachupet (napapachupa) sa bakla, ngunit di ko nmaninakala na totoo pala ang mga kuro kuro na iyon
“Nakukilala mo ba yung Larry na yun ha?”
Ang tanongsa akin ni Fae
“Aba malayko sa mga kabadingan nila”
“Weh? Hindenga?”
“Oo nganapakadik mo panga hane?”
“Makaadikka naman, pero mukha na nga akong adik laki na kaya nang eye bag ko”
Ang sabi niFae sa akin
“Oi pagnakita mo si Mcoy sabihin mo nga pumunta siya dito, magdala kamo nang pagkain”
Ang sabi niFae sa akin
“Sigepagnakita ko, oi sige na, baba na ako”
Ang sabi kosa kanya nang mapansin ko na malapit na ako sa bahay na tinitirhan ko at siyabinaba ko na noon ang tawag. Pagdating ko sa bahay ay saglit na muna akongnaupo at nagpahinga, hinanap ko noon ang charger nang aking cellphone at agad nachinarge ito, mayamaya pa ay nakatanggap ako nang isang text mula kay Stella
“Uy, laterha? Punta ka lang sa may Ice Skating Ring ha?”
Agad konaman siyang nireplayan
“Anong orasba? Nandito pa ako sa bahay eh, maliligo pa lang”
“Kahit mga3pm ok lang ano ka ba, hinde pa din naman kami nagsisimula eh, letcheng yun, agaaga kong nagpunta dito may pinuntahan pa palang ibang meeting, naku kung hindelang siya big time na client na potential buyer, di ko papansinin tong panot naintsik na to”
Natawa akosa reply niyang iyong sa akin at napaisip at agad na tinanong sa kanya
“SandaliStella, yan din ba yung sinasabi mo sa akin na manliligaw mong intsik?”
“Hinde ah 🙂 Ano ka ba as if naman na papayag akomakipagkita doon mamaya kung saan pa ako dalhin nun isa pa, hinde ko bet angmga thunders noh”
“Anongthunders?”
“Matanda,gurang, oldies DOM”
At natawaako sa mga pinagsasabi niya
“Bakit bataba yang kameet up mong client?”
“Di naman,early thirties na siya, di ko naman kasi siya ininterview sa edad niya, laterpagnagkita kami”
“Nasaan kaba?”
“Rightnandito ako sa megamall, nagwiwindow shopping lang then after a few minutespupunta na ako MoA”
“Ahh ganoonba? “
“Sige textyou later, basta huh 3 o clock ok?”
Mataposnoon ay agad na akong naligo, matapos ay nagayos nang sarili, natawa ako saitsura sa pagtingin ko sa salamin bago maligo, mataba na talaga ako, medyonadadagdagan na talaga ulet ang timbang ko, pinisil pisil ko pa ang tiyan konoon at natatawa ako dahil sa beer belly ko na medyo lumalaki na talaga.
“Ppapayatdin ako”
Ang sabi kosa aking sarili matapos ay nagtungo na ako sa banyo upang maligo. Pagkatapos ayagad na akong nagbihis noon at nagabang nang FX na sasakyan papuntang megamall. Iniisip ko noon kung aabutan ko ba siya sa megamall kaya lamang ayquarter to 2 na at halos isang oras ang biyahe mula sa amin papunta sa megamall,itetext ko sana siya na antayin na ako sa megamall kaya lamang ay bigla ko dinnaalala na sandali nga lamang pala siya doon at magtutungo na din sa MoA kayanaman hinde ko na siya tinext, bagkus ay ibang tao ang aking tinext, siKimberly.
“Kumusta kana?”
Ang tanongko sa kanya subalit hinde katulad noon na agad siyang nagrereply sa isang textko,ngayon ay di manlang siya nagreply sa akin, napakibit balikat lamang akonoon, naisip ko bigla, ano ba tong ginagawa ko, tinapos ko na nga ang kung anomang meron kami tapos eto na naman ako, magpaparamdam, subalit medyo maypagkasira ang tuktok ko kaya naman naisipan ko pa siyang tawagan subalit lakinggulat ko nang marinig ko sa aking cellphone ang mga salitang
“The numberyou dial is either unattended or out of coverage area, please try your calllater”
Hinde ko baalam kung bakit ako nakaramdam nang kakaibang kirot sa dibdib ko, marahil aymasyado akong umasa na sasagutin ni Kimberly ang tawag ko, umasa na kung sakaliman na magpalit siya nang number eh ipapaalam niya sa akin pero hinde, marahilay tama na din naman ang nangyari nang sandaling iyon, tama naman ang ginawaniya, unang paraan upang iwasan na ang kung ano mang kamaliang nagawa niya atnagawa namin ay mawalan na kami nang komonikasyon. Nang mga sandaling iyon,binura ko na din ang number ni Kimberly sa aking cellphone, matapos ay nakitako ang numero ni Eusha, at naisipan ko siyang itext
“Eusha,nasaan ka? Pwede ka bang puntahan sa inyo? Gusto ko lang sana na makausap ka?Ok lang ba? May gusto lang sana akong ipaliwanag sa iyo? Ok lang ba?”
Subalitnang isesend ko na ang message kay Eusha, tila ba may kung anong pumigil saaking daliri na pindutin ang send button, bagkus back button ang pinindot ko,hinde ko alam kung bakit ba parang nakaramdam ako nang kakaibang guilt sagagawin ko nang mga sandaling iyon
“Sir,Megamall Robinson?”
Tanong saakin nang isang barker
“Oi ElNunal ikaw pala yan walangya na ser pa kita sakay ka ba?”
Ang sabi saakin nang barker na si Junie, kamaganak nang asawa nang aking kuya.
“Ah.. oomay bakante pa ba?”
“Oo namanmaluwag pa, aba pogeng poge ah! Saan ba punta? Mukhang may kadate ka sadatingan mo ah? Namamango ka pa?”
Napangitelang ako noon sa kanya at sumakay na nang FX, swerte at bakante ang harapangupuan at doon na ako sumakay, subalit dalawa na ang binayaran ko dahil angnakakainis kasi sa pagsakay sa FX, kahit pangisahan lang ang upuan ay pinipilitna dalawahan, balak ko kasing matulog buong biyahe patungo sa mega sa fx. Pagsakayna pagsakay ko noon ay agad kong pinikit ang aking mga mata, medyo nahihilokasi ako at inaantok at ilang sandal pa ay bumigat na ang pakiramdam nang akingmga mata hanggang sa tuluyan na akong nakatulog.
“Boy,gising na, nandito nandito na tayo”
Isang bosesang narinig ko noon, si manong driver, at napatingin ako sa labas nangbintana, napansin ko na nasa paradahanna kami sa may Building B nang megamall.Hinde ko namalayan na napasarap pala ang tulog ko nang mga sandaling iyon, dalidali akong nagayos nang sarili, natawa ako nang mapansin ko na tulo ang lawayko, matapos ay agad na akong lumabas nang FX. Dalidali akong naglakad noonpatungo sa loob nang megamall dahil medyo masakit talaga sa balat ang sikat nangaraw nang sandaling iyon hanggang sa wakas ay nakapasok na din ako sa buildingkung saan sinalubong ako nang malamig na simoy nang hangin. Chineck ko angaking relo, magaals dos y medya pa lang pala nang hapon, mukhang napaaga angdating ko, mukhang wala atang trapik kanina nang nasa biyahe kami kaya siguro parangbitin ako sa tulog, at nakaramdam na din ako nang gutom noon, pero ayaw kongkumain agad dahil maaring kumain kami ni Stella pag nagkita kami mamaya, kayanaman kahit gusto ko nang kumain noon ay hinde na ako nagtangka pa na kumain, at nagtungo na lamang sa may Cyber Zone upanglibangin ang aking sarili.
Pagpunta kodoon ay nagulat ako dahil tila ba may mga nagbago, ang mga nauusong laro nawala akong kaalam alam na meron na pala tulad nang parang Dance Revo kayalamang kamay ang gagamitin mo sa paglalaro imbis na paa, may mga dagdag din namga gaming booth at video game booths na ang ginagamit upang makapaglaro ayparang credit card na iswaswipe. Medyo naaliw ako noon sa panood sa mgakabataang di ko alam kung tapos na ba ang klase o sadyang mga nagcucutingclasses lang. Napansin ko din na madami daming mga ibang lahi ang nandoon,mostly Koreans, pero hinde sila kasing gaganda at kasing gwawapo nang mganakikita ko sa Korean novella, kung sabagay, hinde naman lahat ay pinagpalanang magaganda at gwapong mukha.
Makalipasang halos trenta minutes, around 3:20pm noon nang muling magparamdam sa akin siStella, nagtext siya sa akin noon
“Uy ElNunal, nasaan ka na?”
“Nandito saMega, musta meet up mo sa client mo?”
“Eto goingsmooth naman, macloclose ko na transactions naming, anyway, punta ka na sorryha, etong si tisoy eh nalate sa pagdating”
“Ok langsige, pupunta na ako”
At agad naako noon nagtungo sa labas subalit laking gulat ko nang paglabas ko ay umuulannang malakas. Talagang nakakagulat na ang biglaang pagbabago nang panahon,kanina sobrang init, ngayon naman di moaakalain na uulan pala, kung sabagay, ilang araw ko na ding napapansin noon angginagawang Cloud Seeding sa himpapawid, marahil ito na ang epekto nang ginagawanilang iyon, pero nakakainis dahil tiyempo namang wala akong dalang paying, sakabutihang palad ay nasa mall ako noon at minabuti ko na ding bumili nangpayong.
“Naymagkano po to?”
Ang tanongko sa tindera noon sa labas nang mall
“Sinkwentapo”
“Pabili ngapo”
At agad konang binili ang payong na iyon, at dali daling nagtungo sa tawiran upangsumakay nang bus. Medyo lumalakas pa ang buhos nang ulan subalit hinde malamigang paligid, maalinsangan pa din, mainit kasi ang lupa kaya siguro nang mabasaito nang ulan ay sumisingaw na ang init na nakulob dito. Medyo may katagalandin akong naghintay bago ako makakita nang bus na may karatulang MOA DFA,natawa pa ako nang marinig ko ang kondoktor na sumisigaw nang
“Muwahmuwah muwah!”
Para kasingsa text lang na mwuah ang sinasabi nang mga ito. Pagkasakay ko nang bus ay agadkong tinext si Stella
“OTW nap oako, lakas nang ulan”
“Hala?Umuulan ba? Naku wala pa naman akong dalang payong”
“Ok langmay dala naman ako eh”
“Ganun ba,very good ka talaga mwuah!”
At nangmabasa ko ang text niya ay natawa ako bigla sabay lapit sa akin nang kondoktorna siyang nagpabungisngis sa akin, tinignan pa ako nang katabi ko noon dahilpara akong timang na tatawa tawa habang nagbabayad sa konduktor. Di namankalayuan ang MoA sa Megamall, kaya lang dahil sa malakas na ulan ay nagtrapiknang husto noon papunta sa MoA, bumper to bumber noon ang mga bus, normal nanormal na ito sa Maynila lalo pa kapag umuulan. Mabuti na lamang at may tv angnasakyan kng bus at kasalukuyang may nakasalang na pelikula, hinde ko namaninakala na malulungkot ako bigla sa makikitang palabas One More Chance, naalalako bigla noon si Charice, dahil ito ang pelikulang pinanuod ko sa sine na may kasamang espesyal na tao noon, hinde naman kasi talaga ako yungtaong palanuod nang sine, mas gusto kopang gumala, maglaro noon nang video games o kumain, kaya naman memorable angpagsisine ko, dahil lagi akong may kasamang mahalaga sa akin sa tuwingnapupunta ako nang sinehan. Nang mga sandaling iyon, nasa eksena na kung saan,kinakausap ni Popoy ang kaibigan niya na magpapakamatay dahil iniwan nang taongmahal niya
“Nakaya kokaya mo rin… naala mo nung ako ang nanjan? O hinde ba ikaw pa ang nagsabi saakin nab aka kaya tayo iniiwan nang taong mahal natin, kasi.. baka merongdarating na mas ok na mas mamahalin tayo… taong hinde tayo sasaktan atpaasahin… yung nagiisang tao na magtatama ng mga mali natin sa buhay?”
At sa mgalinyang iyon ni Popoy, hinde ako nabigo na paluhain ang isang malaking bulas natulad ko, nagkunwari na lamang ako na napuwing at pipnahid agad ang nangingilidko pang luha dahil sadyang tumagos sa puso’t kaluluwa ko ang mga sinabing iyonni Popoy sa naturang palabas, nailang lamang ako at medyo napangisi nangmapansin ko na halos lahat ay tutok sa palabas, at yung iba ay bahagyangnaluluha at naiiyak, mostly mga babae, karamihan sa lalake ay tahimik lamang nananunuod, yung iba ay inaasar ang mga kasama nilang babae, kaibigan okasintahan na nakikitang naiiyak. Naalala ko tuloy ang eksenang iyon habangpinapanuod naming ito ni Charice, even she was bursting into tears noon,samantalang ako naman ay tahimik lang at nagpapakatatag kahit deep inside aygusto ko na ding umiyak. Hinde ko namalayan na umaandar na pala ang bus, atmalapit lapit na kami sa MoA, nasa eksena na ito kung saan naman nagsasagutanna si Popoy at si Basha nang
“na sanaako parin… sana ako na lang… sana ako na lang ulit”
“She lovedme at my worst… you had me at my best… at binalewala mo lang lahat nang yun”
“Popoy… yunba talaga ang tingin mo? I just made a choice…”
“And youchose to break my heart”
Napangitelang ako na may halong konting kurot sa dibdib, talagang tinatamaan ako attinatablan sa eksenang iyon, kahit na gusto ko pa sanang tapusin ang palabas ehkinailangan ko nang bumaba nang mga sandaling iyon, bitin pero kailangan ko natalagang bumaba. Mayamaya pa ay tumawag si Stella sa akin
“Oh nasaanka na babes?”
“Almostthere na, papunta na ako”
“Ok, seeyou there”
Matapos ayagad na akong pumasok nang MoA. Ang ganda talaga nito at mas malawak kumpara saMega. Sabi pa sa akin nang mga nakausap ko noon na kulang daw ang isang arawpara malibot mo ang buong vicinity nang mall na ito. Agad kong tinungo ang iceskating ring kung saan kami nagusap na magkikita. Habang naghihintay ako noonay pinapanuod ko ang mga taong masayang nagiiskate sa loob nang ring.
“Magkano poba ngayon pag gusto nyo magskate?”
“Bale 350po for 1hr, promo po naming 550 pag couple kau kasi kung dalawa lang kayongmagkaibigan eh 350 each”
Paliwanagsa akin nang isang staff na nandoon. Matagal tagal na din akong hinde nakakapagice skating, at gusto kong subukan ulet na magskate. Naalala ko tuloy noon nangminsan akong natira sa mga tiyahin ko sa Paranaque, madalas silang magpuntanoon sa Megamall, sa may skating ring dahil isa sa pinsan ko eh kasali saskating competition at dahil gusto ko din matuto ay nakiusap ako na payagan,hinde naman ako pinagbawalan nang auntie ko, at hinayaan akong makisali sapinsan ko, tinuran ako noon ni Anotalia, ang aking pinsan, na magskating, paralang din daw itong roller blades na may leter V pattern kang gagawin sa bawatpaa mo . Noong una ay panay ang tumba ko pero di naglaon ay nakakasabay na akosa kanya, pero it’s been a while, matagal na matagal na panahon na din akonghinde nakakapag ice skating. Ang huli ko kasing ice skating is way back 2005pa, third year high school ako at kasama ko noon si Mike at ang kanyanghighschool crush na si Ranah.
Habangnagmumuni ako at nagbabalik tanaw sa nakaraan ay nagulat ako nang bigla nalamang may kung sinong nagtakip nang aking mga mata
“Sino to?”
Ang tanongko sa kanya at nang inalis niya ito ay napangite ako bigla kung sino ang taongito
“Ui!”

Itutuloy