Pinoy Nimpo Part 30

Nakaramdam ng init ang binata. Nanuyo ang kanyang lalamunan. Sa tagal ng kanilang pagsasama, tila nag-iba ang pakiramdam niya ngayon. Nakikita niya ang hugis ng katawan nito, kahit medyo may kapayatan. Nakaporma ang hubog. Ang makinis at maamong mukha.

Nagalab ang buong damdamin ni Delfin. Biglang parang naging luminaw ang lahat.

Malakas ang hatak ng alindog ng kanyang kapatid. Babae ang tingin niya dito.

Ang titig ni Delfin ay hindi nakaligtas sa mata ni Adela. Ngunit iwinaksi niya ito, dahil matagal na silang nagsasama, nagkakatabi sa pagtulog, nagyayakapan — at ni minsan wala ni isa sa kanila ang napakita ng malisya.

Kinabahan si Delfin sa nararamdaman. Sa naiisip. Pilit niyang iwinaksi, pilit niyang ibinaling ang isip sa ibang bagay.

“Baka sa susunod na buwan Ate, magkasya na ang ipon ko, makakalipat din tayo ng matitirhan.” Sabi nito.

Napatingin sa kanya si Adela habang nagpupunas ng bimbo sa kanyang braso at paa.

“Ba-bakit? Lilipat ba tayo?” Tanong ng dalaga.

“Oo, kasi, sadyang maliit na ang lugar ito sa atin. B-baka kako eh, naiilang ka na, na katabi ako sa pagtulog sa gabi.”

“Ay naku Delfin, itabi mo muna ang ipon mo at mahirap ang pag hanap ng malilipatan sa ngayon. Maayos pa naman ito, at saka hayaan mo na, gusto ko naman yung katabi ka..” Sambit ng dalaga, na pumapasok na rin sa kulambo, kung saan nakahiga na ang binata.

“..alam mo naman na hanggang ngayon, hindi pa rin maalis sa aking mga gunita ang mga naganap nitong mga nakaraang taon, natatakot pa rin ako Delfin.” Patuloy nito.

Yumakap sa kanyang bisig si Adela.

Gabi-gabi, bago ang sandaling ito — natutulog silang magkatabi. Magkayakap. Walang iniisip. Walang bumabagabag sa kanilang isip at damdamin. Ngunit sa gabing ito, tila naka ramdam ng pagka-ilang ang binata. Tila iba ang kanyang nararamdaman. Lalo pa’t pina iinit ng katawan ni Adela, ang madilim at malungkot na gabi — sa kanilang munting tahanan.

Napapikit si Delfin. Lalo na ng madama ang malambot na katawan ng dalaga.

“..Ano kaya sa palagay mo..?” Narinig niya si Adela.

“H-ha?” Pagtataka ni Delfin. Mukhang marami na ang nasabi ang kapatid na hindi niya nasundan.

“Ay naku, kung saan-saan na naman dinadala ang diwa mo Delfin, ang sabi ko aalis ako sa restoran ni Acong, ayoko na doon. Lilipat ako.”

“Ha, ah.. eh saan ka naman lilipat Ate? Teka, binastos ka ba uli ng walang hiyang iyon?”

Marahang tinapik ng dalaga ang dibdib ni Delfin.

“Loko, hindi. Kaya lang naliliitan na ako sa sahod na apat na piso kada buwan. Dios ko, bente sentimo na ang kilo ng bigas. Ang sardinas, dalawang sentimo na. Isipin mo, natapos na ang giyera pero ang mamahal pa rin nang mga bilihin.” Paliwanag ng dalaga.

“..inisip ko mag tinda na lang ako sa palengke. Me suki ako doon na hinihikayat akong tulungan siya sa pagtitinda ng isda. Mukhang maayos naman ang kita. Arawan ang sahod ko kaya iniisip ko baka hindi na tayo kakapusin sa pang-araw-araw na pangangailangan. Kaya tinatanong kita kung ano sa palagay mo.” Patuloy niyo.

Napa-isip si Delfin. Nakaramdam na pagkahabag sa kapatid.

“Hayaan mo Ate, pasasaan ba’t makakahanap din ako ng magandang trabaho. Makakaraos din tayo Ate.”

“Naku Delfin, hindi naman sa minamsama ko ang lahat pero labis labis na ang ginagawa mo para sa akin. Hayaan mo naman na kahit papano masuklian ko ang mga sakripisyo mo.” Humigpit ang yakap ng dalaga sa kanya.

“S-sana, narito sina Inay..” Mahinang tugon ng binata.

Nung marinig ito, napaluha si Adela. Sana nga narito ang kanilang mga magulang. Siguro’y mas masaya sila. Mas humigpit ang pagkakayakap ng bawat isa. Kakaiba naman ang nararamdaman ni Delfin ng sandaling iyon, lalo na ng isanday ng dalaga ang binti sa kanyang harapan. Lumakas ang kabog sa dibdib ng binata. Hindi niya alam kung nararamdaman ni Adela.

Nagpupumiglas sa tigas ang kanyang pagkalalake sa loob ng manipis na salawal.

~~~

Binabagabag ang isip ni Delfin ng kanyang nararamdaman. Ilang araw na ang nakalipas at tuwing gabi, mas lalong lumalakas ang pintig ng kanyang mga puso sa mga gabing magkatabi sila ni Adela sa pagtulog. Napansin ni Adela ang mga kaganapan sa ikalawang gabi. Ang matigas na bagay sa pagitan ni Delfin. Ngunit iwinaksi niya ito, dahil alam niyang binata na ang kapatid. Pero nitong mga nakaraan, tila tumatalikod na si Delfin sa kanilang pagtulog. Hinayaan niya ito. Pilit pa ring niyayapos niya ang binata. Kailangan ito ni Adela upang maibsan ang mga alalala sa katatapos na digmaan.

Normal ang kanilang buhay nung mga sumunod naaraw. Lalo na nung tuluyang umalis si Adela sa kainan ni Acong, upang maging katulong sa pagtinda ng isda sa palengke. Naaliw si Adela sa malakas na kinikita. Halos singkwenta sentimo ang pinaka malaki niyang naiuuwi araw-araw.

Nakakabili na siya ng mga damit nila ni Delfin at mga pangunahing gamit sa munting tahanan.May ngiti si Adela araw-araw na mas nagpapa tingkad sa kanyang morenang kagandahan. Ang mga matamis na ngiti, na mas lalong nagpapa pukaw sa ikinukubling pagnanasa ni Delfin.

Ganap na ikalawang linggo mula ng maliwanagan si Delfin, napukawan din si Adela sa mga nangyayari. Hating gabi. Himbing na himbing sa pagtulog ang dalaga. Unti-unti nagising ang kanyang pagkatao sa nakaka kiliting sensasyon na bumabalot sa kanyang katawan.

Napadilat si Adela.

Hindi ito panaginip. Tahimik ang madilim na gabi. Walang kailaw-ilaw sa maliit nilang tulugan. Ramdam niya ang sensasyon mula sa kanyang dibdib. Tila nakausli ang isa niyang utong at tila binabasa’ ng laway.

Mainit ang hininga.

Kinapitan ng takot si Adela.

Kinakagat kagat ang kanyang utong. Marahang sinisipsip. Dinidilaan.

May kakaibang kiliti.

Ngunit sino?

Natanto niya ang lahat. Si Delfin. Katabi niya. Bahagyang naka-dapa ang katawan nito habang mahinang dinidilaan ang kanyang utong. Napahawak si Adela sa kanyang bibig.

Pinigilan ang sarili na mapasigaw.

B-bakit? Papaano? Si Delfin? Bakit?

Naguunahan ang mga tanong sa kanyang isip.

Inisip niyang baka mapahiya ang binata sakaling sawayin niya ito sa ginagawa. Hindi gumalaw si Adela. Hinayaan ang mga nagaganap. Bagkus, napakagat siya ng labi.

Ngayon niya lang niya naramdaman ang ganitong kiliti sa katawan. Kakakaiba.

MASARAP.

Pinilit niyang huwag igalaw ang katawan at nararamdaman niyang tila me lumalabas na likido sa kanyang pagkababae. Patuloy ang mga paghagod ng manipis na dila sa kanyang utong. Umiinit ang kanyang katawan.

NAG-AALAB.

Mas lalong umiigting ang kanyang libido. At ang pagnanasa sa tindi ng sensasyon. Mga ilang saglit pa, hindi na niya mapigilan ang sarili. Dahan dahan nailapat ng dalaga ang kanyang palad sa ulo ni Delfin at napalamas sa buhok ng binata.

Ngunit napabalikwas ang binata. Tumalikod sa pagkakaghiga sa katawan ng kapatid. Nakaramdam ng takot. Nagising ang kanyang Ate. Nanginginig ang katawan ni Delfin at tila sinisisi ang sarili sa mapangahas na ginawa niya sa kapatid.

Gayundin si Adela. Kumabog ng malalakas ang kanyang dibdib, hanggang sa mapatalikod na rin ito sa pagkakahiga. Totoong totoo ang naganap, dahil basa pa ang utong na dinidilaan nito ng kanyang katabi sa higaan. Sa pagkakatagilid, unti unting pinagapang ni Adela ang palad niya sa kanyang binti. Hanggang sa masagi niya ang kanyang manipis na panty. Doun niya natanto ang nanlalagkit niyang pagkababae na parang tumatagas hanggang sa singit.

BASANG BASA SI ADELA.

~~~

Balisa si Adela buong maghapon sa palengke. Tila wala siya sa sarili. Wala siyang mapagsabihan, wala siyang mapagtanungan kung ano ang nagaganap sa kanyang pagkatao — at sa kanyang kapatid.

Lumalaban sa kanyang damdamin na isang nakapalaking kasalanan ang naganap kagabi na parang itinutulak ang kanyang kaluluwa sa dagat ng apoy. Siguro’y nasaksihan ng kanilang mga magulang ito. Gustong maiyak ni Adela. Gusto niyang masuka tuwing naiisip ang naganap. Kaninang umaga, halos hindi sila makatingin sa isat isa habang gumagayak papunta sa kani-kanilang trabaho.

Halos hindi sila nag-usap, liban sa paalaman. At paalala ng pag iingat.

Ganundin si Delfin na minabuting hindi pumasok sa trabaho. Naglakad siya sa mga lugar na tahimik. Na walang tao. Takot na takot. Nagiisip ng pamamaraan kung paano niya haharapin ang kanyang Ate sa pagsapit ng gabi ng kanilang paguwi.

Ipinasya ni Adela na huwag ng sitahin si Delfin. Siguro’y nadala lamang ito ng kanyang emosyon. Nang kanyang paninibugho dahil sa kanyang pagbibinata. Ang hindi niya kayang labanan, ay ang kanyang sarili. Ang kanyang panangga — kung hanggang saan siya dadalhin nito. Sa pinakailalim ng kanyang utak, may umuudyok na ibang pahiwatig na pinipilit siyang paharapin sa katohahanang — nagustuhan niya ito.

Muntik silang magkasabay sa bahay, mag-aalas singko ng hapon. Nginitian ni Adela ang kapatid kaya parang naibsan ang tinik sa dibdib ni Delfin. Kaya ibinida niya ang dalang pasalubong.

“M-me dala akong pansit Ate.”

“Siyanga? S-sige yan na lang ang i-ulam natin sa kanin.” Masayang sabi ni Adela.

Magaan ang loob nila habang naghahapunan. Nagkwento si Adela ng mga bali-balita tungkol sa pamahalaan at mga nagaganap sa lipunan na narinig niya sa radyo kanina sa palengke. Ikinuwento niya ang mga bagung tugtog na nakaiindak at mga tinig ng mga himig na makabago na karamihan ay gawa ng banyaga. Matagal tagal na rin bago siya muling nakapa kinig ng radyo kaya masiglang masigla siyang nagbabalita nito. Nasa anim na piso at kurenta sentimo ang halaga ng radyo na de-tubo pa ang diodes at malalaki ang mga piyesa kaya tanging mga nakaaangat lang sa buhay ang nakakabili ng gamit na ito. Mga ilang taon pa bago maipakilala sa Pilipinas ang transistors.

“Sayang kasi, dahil aksaya lang sa buhay ang radyo. Saka na lang tayo mag-ipon para diyan.” Sabi ng dalaga nung imungkahi ni Delfin na pag ipunan nila ang pag bili ng radyo.

Sa gabing ito, matapos makapag hilamos ng katawan, makapag sepilyo at makapag hugas ng mga paa, sabay silang taimtim na nanalangin sa loob ng kulambo sa kanilang higaan. Parehong nakaluhod. Sa isip, hiningi nila ang pasasalamat sa buong maghapon, sa mga biyaya at sana’y patnubayan ang kaluluwa ng kanilang mga magulang at kapatid na nasa kabilang buhay. Sana’y ilayo ang isat-isa sa karamdahan. At ang kahuli-hulihan sa panalangin ng kanilang isipan..

Ilayo sila sa tukso.

~~~

Masigasig sila nung sumunod na araw. Walang naganap. Mahimbing ang mga tulog nila at tila naibalik sa normal ang kanilang sarili. Kaya may ngiti ang mga labi nila ng magpaalaman papunta sa kanilang mga trabaho.

Pumasok na si Delfin. Ngunit malayo-layo ang delivery kaya inabut siya ng maghapon sa pagpala’ sa mga buhangin at mga maliliit na bato sa truck at pagbagsak muli sa lugar na kung saan ito nabili. At dahil halos nakatatlo silang delivery, dumelehensiya si Delfin ng mahigit animnapung sentimos para sa buong maghapon. Nag-aya ang driver ng truck na mag-ambagan sila ng sig-iisang sentimo, upang makabili ng lambanog at pulutan. Hindi sanay si Delfin uminom o manigarilyo, ngunit napilitan siyang pagbigyan sila upang hindi malamatan ang pakikisama.

Sa ika-walong tagay, nakaramdam na ng pagkahilo si Delfin kaya maayos itong nag-paalam. At dahil alam nilang naglalakad lang ito pauwi upang huwag ng mamasahe sa karetela, pinaunlakan si Delfin ng mga kasama na mauna na sa paguwi.

Pasado alas sais na ng gabi at lubog na ang araw ng dumating ito sa bahay.

“Nag-alala naman ako sa’yo, akala ko kung napano ka na. Kanina pa ako sa daan nag hihintay. Saan ka ba nang galing?” Pag-alala ni Adela.

“P-pasensiya ka na Ate, hindi ako makatanggi ki Manong Domeng. M-medyo nagkayaan ng kunting tagayan kaya ginabi ako.”

“Ganun ba? Kumusta pakiramdam mo? Hindi ka naman umiinom ah. Sandali at ipag titimpla muna kita ng kape, sasabayan na kita sa pagkain.”

“H-hindi ka pa naghahapunan? P-pasensiya ka na talaga Ate. H-hindi na mauulit.”

“Walang anuman, nag-alala lang ako. Sige na maupo ka muna diyan at ipag-hahanda kita ng kape at hapunan.” Tumalikod si Adela, upang tunawin sa mainit na tubig ang tinutong na bigas na siya nilang kape tuwing umaga.

Saka sila taimtim na naghapunan.

Matapos nito, iniligpit at hinugasan ni Adela ang mga pinagkainan. Pagbalik niya, nakatulog na nakaungko sa maliit nilang mesa si Delfin. Nahabag ang dalaga sa kapatid. Siguro’y pagod na pagod ito, at napa inom pa ng mga kasama kaya siya na ang nag-ayos ng kanilang mahihigaan sa sahig.

Bukas pa rin ang lampara sa tabi nila ng gisingin ni Adela si Delfin upang papasukin sa kanilang kulambo. Hinubad niya ang damit nito. Dala na ni Adela ang timba na may maligamgam na tubig, saka nito pinunasan si Delfin sa kanyang katawan. Hilong hilo si Delfin. Mainit sa katawan ang lambanog, kata tila nahimasmasan siya sa pahigang paghilamos sa kanyang katawan. Medyo napadilat ang mata niya. Nakita niya sa Adela na nakaluhod at nakayuko habang pinupunasan siya.

“Salamat Ate. P-pasensiya na.”

“Huwag mo nang alalahanin, maliit na bagay eh magpahinga ka na.”

Dahil nakayuko ang dalaga, habang pinupunasan nito ang mukha ng binata, hindi nito napansin na makikita mula sa kanyang maluwang na bestida ang kanyang dibdib. Aninag sa sinag ng munting liwanag ng lampara sa gilid ang kanyang katamtaman dibdib at utong.

Nakaramdam ng init si Delfin.

Siguro’y dala ng nainom, naramdaman ni Adela na sa tagiliran niya ang isang kamay ni Delfin. Nakatitig ito sa kanyang mukha. Napatigil si Adela sa pagpunas sa kanya. Inilapat ng dalaga ang kanyang palad sa mukha ng binata.

Mainit.

Nag uunahan ang tibok ng kanilang mga puso. Hanggang sa marahanparang humahaplos ito. Tila nagdudulot ng kuryente sa buong katawan ni Adela ang dampi ng palad ni Delfin na nasa tagiliran niya, kahit nababalot pa ito ng manipis na bestida.

Nakatitig sila sa isa’t isa kahit walang malinaw na naaninag ang kanilang mga mata sa madilim na mga mukha, sa kakarampot na liwanag ng lampara. Nangingig ang labi ni Delfin. Gayun din ang katawan ni Adela. Lalo na ng dumaosdos pa ang palad ng kapatid pataas.

Gustong magsalita ni Adela ngunit tila may nakabara sa kanyang nanunuyong lalamuman. Nakapag iinit ang mga sandali. At dahil tila parang walang ginagawa ang kapatid, mas lumakas ang loob ni Delfin na pagapangin ang kanyang palad sa malusog na dibdib ni Adela. Lumakas ang hingal ng dalawa.

Walang nagsasalita.

Walang maririnig sa paligid, liban sa nakababasag na katahimikan sa labas at paligid ng kanilang munting tahanan. Ngunit parang mga pinapalong drum sa pandinig ang pintig ng kanilang mga pulso. Nabitawan na ni Adela ang bimpo, at tuluyang inilapat sa magkabilang pisngi ni Delfin ang mga palad nito. Marahang pinunas ng kanyang hinlalaki ang nanginginig na labi ni Delfin. Ang isip ng dalaga ay tila binabakudan na ng dilim sa mapanuksong mga sandali habang nakaluhod siya sa higaan. Unti unti, naramdaman niyang pinisil ng binata ang isang utong ng kanyang dibdib.

Matigas.

Nagpumiglas ang ari ng lalake sa kanyang sout na pang ibaba, na yari sa manipis na tela na kulay itim. Wala itong biruleng zipper na tanging pina hihigpit lang ng sintorong nakatali na yari sa abaca. Nakasuot siya ng maluwang kalsunsilyo kaya’t makikita ang bukol ng ari niya sa harapan.

Wala pa ring umuusal ng sandaling iyon. Si Adela, tila hinihila ng kung anong espiritu ang kanyang mukha — pababa. Hanggang sa mga ilang milimetro na lang ang pagitan ng kanilang mga labi.

Mainit.

Ramdam nila ang paisa isang paghinga habang patuloy na nilalaro ng dalawang daliri ni Delfin ang kanyang utong sa loob ng manipis na bestida. Naglapat ng panandalian ang kanilang mainit na labi. At bahagyang umangat. Pareho silang nakikiramdam. Muling idinampi ng babae ang kanyang labi at sa pagkakataong ito, naramdaman niya ang mainit na dila ng lalake na pumahid sa kanyang ibabang labi.

Umigting ang libog ng babae.

Ngayon lang siya nito nakadama. At nagugustuhan niya ang tagpong ito. Hindi na nakapag hintay si Delfin, iniangat niya ang labi sa labi ni Adela at hinagkan. Hanggang sa mapasunggab na ng tuluyan ang babae.

Mas tumindi ang pagnanasa ni Delfin. Humihingal siyang ipinihit ang katawan ng kanyang kapatid na babae at ipinahiga sa banig. Bahagya siyang napa ibabaw sa babae. Nilalamas niya pa rin ang suso nito. Wala pa ring maririnig na salita, o mga tinig sa kanila. Ibaba ni Delfin ang mata sa tatlong butunes ng bestida sa harapan. At dali dali nitong binuksan. Nagmamadaling tumulong din ang babae. Humihingal.

Nalilito.

Ngunit nagiinit ang pagnanasa ng babae.

Nakakadarang.

Pinaalpas ni Delfin ang magkabilang suso mula sa itaas na bestida na mas lumuwang ng matanggal ang mga butones. Tayong tayo. At nang aakit ang maliit na utong na sinlaki ng pambura sa panulat na lapis. Sinunggaban ito ni Delfin, kaya’t napa singhap si Adela ng maramdaman ang nagmamadaling dila ng lalake sa kanyang utong. Ang kabilang suso ay nilalamas ng isang kamay nito.

Napapikit si Adela habang nakahiga. Napakasarap na pakiramdam ang ginagawa ni Delfin sa kanya na parang may mga tumutulay na mga munting boltahe ng kuryente sa buo niyang katawan. Ang sensasyon ay tila umaabot sa kanyang hiyas na nakaramdam ng labis na kiliti kaya naipilipit ni Adela ang magkabilang binti upang ikiskis ang kanyang biyak. Mahigpit na pagkakaipit na iginigiwang na ng balakang ng babae sa kanyang mga binti. Mas nag-alab pa ang pakiramdam niya ng madama niya ang mainit na palad ni Delfin sa kanyang hubad na tuhod.

Laman sa laman.

Gumapang ang palad ni Delfin. Napatigil si Adela. Napadilat. Inipit niya ang mga binti ng mas mahigpit. Ngunit dumadaosdos pataas ang palad ng binata. Hindi na alam ng dalaga ang gagawin niya sa pagkakataong ito. Pinipilit niyang huwag sanang mahawakan ni Delfin ang kanyang pagkababae. Liban sa takot ng kasalanan, takot siyang malaman — kung ano ang kanyang nararadaman.

Sunod sunod na sumirit kasi ang mga malagkit na likido sa kanyang hiyas. Rumaragasa ang nektar mula sa kanyang sinapupunan.

BASANG BASA NA SI ADELA.

At nahihiya ito.

Nasusuklam siya sa sarili dahil kung bakit hinahayaan niya ang mga sandaling ito. Napa-angat si Delfin upang pagmasdan ang mukha ni Adela. Hindi naaninag ni Delfin ngunit naka ngiwi ang labi ng babae. Namumungay ang mata nito sa tindi ng pagnanasa. Mainit ang palad ni Delfin humihimas sa kanyang bilugang binti.

Natutukso si Adela. Hindi niya alam kung sino ang nag udyok dahil pilit man na nilalabanan ng kanyang isip at damdamin na sana’y huwag ng sumulong sa tiyak na pagsisisi ang mainit na palad na humihipo sa kanyang binti.

Ngunit tila sadyang may isip ang kanyang mahinang tuhod, dahil unti-unti itong bumuka. Marahan. Naramdaman ni Delfin ang pagbuka, kaya ipinasok niya sa pagitan ng binti ang kanyang palad. Mainit ang singaw na lumalabas sa pagitan nito.

Libog na libog na si Delfin.

Naka-angat ang dalawang binti, kaya lumaylay na ang dulo ng bestida pababa sa puson ni Adela. Nakatitig sila sa isa’t isa. Naka-angat ang katawan ni Delfin na itinutukod lang ng kanyang siko sa bahagyang pagkakadapa sa tabi ni Adela. Unti unting umakyat, marahan ang palad ng lalake. Hanggang sa umabut ang palad sa pinaka gitna na natatakpan ng panty. Naramdaman niya ang basang basang tela. Malagkit ang likido. At sa unang pagkakataon, dahil sa tindi ng sensasyon — narinig niya ang manipis na tinig ni Delfin.

“A-Ate.”

Nasasalat na ni Delfin ang biyak.

Napa ungol si Adela.

“Unngg”

Napapikit.

Saka niya tuluyang ibinuka ang dalawang hita upang mas palayain ang kamay ni Delfin na lamasin ang nangangating tinggil na nagkukubli sa mayabong na puki ni Adela. Umungol muli.

“Ungg.”

Napa-angat ng likod si Adela at napakapit ang magkabilang kamay niya ay nakakapit sa braso ng lalake, lalo na ng ipasok ni Delfin ang isang daliri sa pundilyo ng panty. Umarko ang katawan ng babae ng salatin ng daliri ang basang hiwa. Hanggang sa mahagod ang kanyang matigas na tinggil.

Napasinghap ang babae. Nanigas ang buo niya katawan sa sarap. Pilit na ipinapasok ni Delfin ang isang daliri sa masikip at birheng lagusan. Ngunit pinipigilan ito ng manipis na laman.

Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *