Tukso kay Dan Season 2 Part 16

Chapter 16

Dapat ay matamis na nakangiti si Samantha habang nagsasayaw sila ni Leandro. Ngunit mabigat ang laman ng kanyang dibdib dahil sa kanyang nasaksihan kanina.

“Who is that woman to you Lean?” ang madiin na tanong ni Samantha.

“Please Sam, can’t it wait?” ang pakiusap ni Leandro sa alam niyang galit na dalaga. Wala siya sa mood para magpaliwanag dahil sa hindi pagtanggap ni Angela sa kanyang tapat na nararamdaman. Mabigat din naman ang kanyang pakiramdam ngunit kailangan niyang umaktong normal na parang walang nangyaring anuman.

“I’m barely containing myself here Lean at alam mo yan. If I don’t get an answer from you now, I’ll confront her directly myself.” ang galit pa ding si Samantha. Mahirap sa kanyang tanggapin na napakatagal niyang naghintay na mahalin siya ni Leandro ngunit parang kay bilis na naagaw ng iba ang puso ng binata.

Napabuntunghininga na lamang si Leandro, pigil ang sarili na huwag magalit kay Samantha dahil nauunawaan naman niya nararamdaman nito. “After this dance, we’ll talk…, alone.”

“In your room.” ang madiin na sabi ni Samantha habang nakatingin sa mga mata ng binata. Hindi na siya dapat maghintay pa, kung kailangang maging agresibo ay gagawin niya.

“Sam…”

“In you room Lean, or dito natin ito pag-uusapan habang nakatingin silang lahat.” ang hindi natinag na si Samantha.

Hindi na lang sumagot pa si Leandro, alam niyang galit at parang sasabog ang laman ng dibdib ng dalaga dahil magkatulad lang sila. Masakit talaga kapag nalaman mong ang mahal mo ay may minamahal namang iba.

Nakatingin naman sa magkapareha sina Susan at Victoria habang ang kanilang asawa ay nakikipag-usap na kasama ang iba pa nilang kakilala.

“What do you think Susan? Aren’t they perfect for each other?” ang nakangiting tanong ni Victoria, ang ina ni Samantha.

“Well, I have no objection to that since I really do like Sam , but you know naman na it’s always up to Lean.” ang tugon ni Susan sa katabing babae.

“Maybe a little push will do the trick.” ang muling susog ni Victoria, dahil alam naman niya kung gaano kagusto ng anak si Leandro. At kung ang binata ang mapapangasawa ng anak niyang dalaga ay wala silang pagtutol na mag-asawa. Mabait, matalino at makisig si Leandro, idagdag pang magkalapit ang kanilang pamilya at kapwa sila nasa estado na iginagalang at tinitingala lamang ng iba.

“I’ll see what I can do.” ang nakangiting sabi na lang ni Susan bagaman wala siya sa lugar upang pangunahan ang anak. Gusto din naman niya si Samantha para kay Leandro ngunit kung si Angela ang nais na makasama ng anak ay tanggap din naman niya.

“Thank you Susan, Sam will be pleased to know that.” ang masayang si Victoria na walang ibang nais kung hindi ang makamtan ng anak na dalaga ang kaligayahang matagal na nitong hinahangad.

Mula naman sa may hindi kalayuan ay nakatingin pa din sa mga nagsasayaw ang magkatabing sina Dan at Angela.

“Dan…” si Angela na nakahawak ang kamay sa binata habang nakahilig ang kanyang ulo sa balikat nito.

“Hm?” na sinabayan ni Dan ng paglingon sa katabi.

“Can I ask kung paano mo nakilala si Khate?” ang tanong ni Angela sa mababang tinig.

Ngumiti muna si Dan sa parang nagseselos na kasintahan, “Nakilala ko siya sa school ilang araw na din ang nakakalipas. Hinahanap niya yung building natin at sa akin siya nakapagtanong. At kung ang next mong tanong ay kung bakit ako narito ngayon? Nag-order sila ng wine sa bar namin para regalo sa bawat guest. Na-surprise din ako na bahay pala ito nina Lean.”

“I see.”

“Dan…” si Angela na nakatingin sa mga magkakaparehang nagsasayaw.

“Angela…”

“I wish na like them, we can dance again like we did sa harap ng fountain. Do you think na it will happen again?” ang tanong ni Angela na nakatingin kay Dan.

“Gagawin natin ulit Angela…”

Ngumiti naman si Angela, “Thank you, then I’ll wait for it to happen na lang.” at saka siya muling humilig sa balikat nito habang nangangarap na sana nga ay muling dumating ang sandali na magkayakap silang nagsasayaw ng marahan ni Dan habang buong pag-ibig na nakatingin sa isa’t-isa.

Nang matapos ang awitin ay muling nagsibalik ang mga magkakapareha sa kanilang lugar.

“Angela, gusto mo pa bang mag-stay dito?” ang tanong ni Dan sa nakahilig sa kanyang dalaga.

“You’re here with me kaya andito pa din ako. You know naman na it’s my happiness na laging kasama ka.”

Inalis ni Angela ang ulo sa balikat ni Dan at ngayon ay nakatingin na siya sa binata. “But if you’re about to leave na, then I’ll go home na din. I’m not supossed to stay here long at nagsabi din ako kina Mom and Dad na hindi ako magtatagal. But I have a good excuse kung bakit ako na-late ng uwi.” ang nakangiting sabi ni Angela. “I find you here, and because of that, naging masaya ang gabing ito para sa akin.”

“Ganun din sa akin Angela, masaya din akong nakasama kita ngayong gabi. Lalo’t hindi ko ini-expect na magkikita tayo dito.”

“It’s destiny Dan, na we always find each other.” ang nakangiting sabi ni Angela.

“Naniniwala ako Angela, para kasing lagi na lang tayo pinagtatagpo eh.” ang parang nagbibirong sabi ni Dan.

“Then we should consider that a blessing, kaya…, give me a sweet kiss.” ang malambing na sabi ng dalaga.

Hinalikan ni Dan ng banayad sa labi ang nakapikit na si Angela, matagal at punong-puno ng pagmamahal. Nang maghiway ang kanilang labi ay saka yumakap ang dalaga kay Dan habang hinahaplos naman ng binata ang mahabang buhok ng kasintahan.

“So, hatid na muna kita sa labas.”

Muling tiningnan ni Angela ang binata, “Dan, do you mind if I say my goodbye muna sa parents ni Lean, they are nice to me naman.”

“Okay Angela, hintayin na lang kita dito.” ang nakangiting pagsang-ayon ni Dan.

Tumayo na silang dalawa at naiwan si Dan na nakatingin sa papalayong si Angela. Huling beses na niyang papayagan na mangyari ang tulad ng ganito. Ayaw niyang nagpapaalam si Angela sa mga magulang ng ibang lalakeng naghahangad sa dalagang iniibig niya.

Nakaramdam naman muli ng kaba si Angela habang naglalakad palapit kay Leandro at sa ina nito dahil kasama ng mga ito si Samantha at isa pang babae na sa tingin niya ay ina ng dalaga.

“L-Lean, T-Tita, I’m going home na po, my parents are expecting na I’m home na po after eight.” si Angela na nakatingin sa mag-ina.

“I wish that you could stay longer Angela, but I understand.” ang nakangiting si Susan. Saka niya ibinaling ang paningin sa anak, ngunit dahil sa nakitang nakahawak ang kamay ni Samantha sa bisig ni Leandro ay hindi na lang niya sinabi ang gusto. Nais sana niyang ihatid ni Leandro sa may sasakyan si Angela ngunit ayaw naman niyang maging dahilan iyon ng hindi magandang pakiramdam para kay Victoria at Samantha.

“Take care Angela, see you later in school.” ang sabi ni Leandro na may kasamang tipid na ngiti.

Muling kiming ngumiti si Angela at saka siya tumalikod na at naglakad na pabalik sa kinaroroonan ni Dan.

“Angela, ito na ang huling papayagan kitang pumunta sa ganito.”

“This wil be the last time Dan. Ayaw ko na din talaga. Let’s go na Dan, hatid mo na ako sa labas.” ang nakangiting sabi ni Angela na hinawakan ang kamay ng kasintahan.

Pagkalabas nila sa salas ay nakita ni Dan na nasa lamesa na ang mga kahon ng alak na may laso ng kasama. Tinapos na lahat ni Alex na mag-isa ang gawain na dapat ay sa kanilang dalawa. Ibang ngiti ang nasa labi ng lalakeng tagasilbi na nakatayo malapit sa lamesa ng makita sila nito. Hindi naman iyon bago na kay Dan, dahil ang isang tulad niya ay alam niyang pagtatakhan ng marami kung bakit inibig ng isang tulad ni Angela na ngayon ay nakahawak sa kanyang kamay.

“M-Mam, are you going home?” ang tanong ng tagasilbi na nakatoka sa pagbibigay ng isang karton sa bawat bisita. Dahil alam niyang bisita ng kanyang binatang amo ang dalaga.

Tumango naman si Angela.

“A bottle of wine, courtesy of Sir Lean.” ang nakangiting panyaya ng tagasilbi habang hawak ang isang nakakahon na bote ng alak.

Umiling naman si Angela, “Thank you, pero sa ibang guest na lang.”

At saka lumampas ang dalawa sa harapan ng tagasilbi. Hindi niya maitatanggi sa sarili ang pagkainggit na nadarama sa binatang naka-uniforme na pang bar. Dahil alam niyang magkatulad sila ng antas at hindi din naman nagkakalayo sa itsura. Ngunit ang pagkagustong nakita niya kanina sa kanyang dalagitang amo para sa binata ay sapat na para makaramdam siya ng ganito. At heto na naman ngayon na ibang dalaga na may kakaibang yumi at ganda ang nakahawak kamay sa binata.

Nakasandal si Alex sa van na umayos ng kanyang pagkatayo ng makita niya sina Dan at Angela. Palapit sa kanya ang dalawa at gaya kay Khate ay hindi niya maiiwas ang tingin sa dalagang kasama ng kaibigan. Maganda sina Mika, Khate at Arcelle, pero iba ang ganda talaga ni Angela dahil sa taglay nitong napakaamong mukha.

“Hi Alex.” ang nakangiting si Angela.

“H-Hi din sayo Angela.” ang may pagkailang na si Alex.

“Salamat Alex, hindi na ako masyadong nakatulong sayo.”

“Ayos lang Dan, nauunawaan ko naman.”

“Thank you Alex ha, ang bait mo kasi palagi kay Dan.” ang masayang sabi ni Angela na natutuwa naman talaga sa pagiging magkaibigan ng dalawa.

“W-Wala yun Angela, marami na din namang naitulong sa akin si Dan.”

Bahagyang tinapik ni Dan sa balikat ang kaibigan. “Hatid ko muna si Angela sa labas, dito ka muna Alex.”

“Okay Dan.”

“Bye Alex.” ang nakangiting paalam ni Angela.

“Bye din Angela.” ang paalam ni Alex na kahit nakakaramdam pa din ng pagkahiya ay muling tumingin sa mukha ng dalaga na kaysarap talagang pagmasdan.

Muling ngumiti muna si Angela kay Alex at saka sila lumakad na ni Dan palabas ng gate na magkahawak-kamay pa din. Nang makita sila ni Mang Lando na nasa labas ay sumenyas ito sa kanila na kukunin lang saglit ang sasakyan.

“Ingat Angela, kita na lang tayo sa school.” si Dan na nakaharap na ngayon sa kasintahan.

“Ikaw din Dan, I know naman na may work ka pa.”

“Sa next Saturday ha, yung plan natin, wala ng baguhan, saka yung love letter ko Dan.” ang naglalambing na paalala ng dalaga.

Niyakap naman ni Dan si Angela dahil wala namang ibang taong nasa malapit sa may gate maliban sa kanila, “Wag kang mag-aalala, gagawin natin yung plan natin sa next Saturday…, at kapag nagkita tayo sa Monday, ibibigay ko na yung love letter ko na para sayo.”

Masayang tumango naman si Angela habang nakayakap din siya kay Dan, nakakasabik talaga ang susunod na pagkikita nilang dalawa. Dahil matatanggap na niya ang unang love letter niya mula kay Dan at maibibigay na din naman niya ang kanyang regalo para sa binata. Kahit muli silang maghihiwalay ay masaya pa din naman siya. Dahil sa tinanggap niyang handog ngayong gabi. Ang sorpresang pagkikita nila ni Dan sa isang lugar na hindi niya inaasahan. Mabait talaga sa kanya ang kapalaran.

Iniangat ni Dan ang mukha ni Angela at minsan pang hinalikan sa labi ang dalaga. At pagkatapos ay buong pag-ibig silang tumigin sa isa’t-isa na kapwa na may kasamang pagkasabik.

“I love you Angela.”

“I love you too Dan.”

Nang dumating na ang sasakyan na dala ni Mang Lando ay bumati siya sa matanda. Isang huling habilin ng pag-iingat at nakangiting hinatid na niya ng tanaw ang papalayong sasakayan.

Pagkatapos naman ng kanyang mahabang pagluha ay bumangon na si Katrina mula sa kanyang pagkakadapa sa kama. Narito pa ang kanyang mga kaibigan na malamang ay kanina pa nagtataka sa kanyang pagkawala. Pagkatapos ayusin ang kanyang sarili ay lumabas na sa kanyang kwarto ang dalagita. Pababa na siya sa hagdan ng makita niya si Dan na nasa may salas. Pinilit niyang ngumiti upang itago ang lungkot na kanyang nararamdaman.

“May hinahanap ka ba Dan?”

“Natapos na namin yung trabaho namin dito kaya magpapaalam na sana kami.”

Tumawag si Katrina ng isang tagasilbi at nagsabing magbalot ng pagkain para sa dalawang tao at maghintay sa kanya sa may salas. Ayaw man ni Dan ay nagpilit ang dalagita na gawin iyon.

“Khate, okay ka lang ba?” ang tanong ni Dan ng mapansin na parang umiyak ang dalagita.

Malungkot na ngumiti si Katrina, dahil si Dan ang dahilan ng kanyang pagluha na ngayon ay nag-aalalang nakatingin sa kanya. “Gusto pa sana kitang makausap saglit Dan. Let’s talk first before you go? Can we? Please…”

“Sige Khate, saan tayo?” ang tugon ni Dan kahit kanina pa sila dapat na nakabalik ni Alex. Tiyak na kanina pa naghihintay ang kanilang supervisor at magre-report ito kay Arcelle. Ngunit sa nakikita niyang kalungkutan sa magandang mukha ng dalagita ay hindi niya napigil ang sarili na pagbigyan ito.

“Can we talk over there?” kasabay nito ang paglahad ng palad ni Katrina sa direksyon ng veranda.

Tumango naman si Dan, at saka sila halos magkasabay na nagtungo doon.

Humawak si Katrina sa barandilya ng mahigpit at saka siya pumihit paharap kay Dan at sumandal doon.

“Please come closer Dan…”

Lumapit naman si Dan sa dalagita.

“A little closer pa…”

Ngayon ay magkaharap na sila na hindi na napakalayo ng distansya mula sa isa’t-isa.

“Khate…”

“I’m inlove Dan, to someone na alam kong kilala mo.” ang malungkot na sabi ni Katrina. “And because of that, nasasaktan ako Dan. Why do I have to suffer like this when the only thing I did is just fell in love.” at saka muling namuo ang butil ng luha sa mga mata ng dalagita.

Malungkot na muling ngumiti si Katrina, “But I will fight for this love inside me Dan, I’ll never give up. Kahit alam kong may mahal siyang iba.”

Tiningnan ni Dan sa mga mata si Katrina, nahihirapan siya sa kanyang nakikita kaya nais na niyang saktan pa ang dalagita kaysa patuloy itong umasa. “Alam kong nahihirapan ka na Khate, pero mas makakabuti sayo kung mag-give up ka na para maagang kang maka-move on. Para sa ikabubuti mo din.” ang malungkot na sagot ni Dan, ayaw na niyang paasahin ang dalagita sa pag-ibig na hindi nito masusumpungan sa kanya.

Dahil sa narinig mula kay Dan ay tuluyan ng nalaglag ang mga luha mula sa mga mata ni Katrina, “Why is that? Why are you telling to me give up so easily? Wala namang tiyak na nakakaalam ng mangyayari sa hinaharap. H-How can you be so sure…? How can you be so sure na you will not love me back?” ang mga tanong ni Katrina na hindi na napigilan ang kanyang emosyon. Napakasakit sa kanya na marinig sa labi ng binatang iniibig na dapat na siyang tumigil. Hindi iyon madali sa kanya lalo’t first love niya si Dan.

Nag-aalangang niyakap ni Dan ang dalagita, mas mabuti na ito kaysa naman nakikita niyang nahihirapan ito ng labis sa kanyang harapan. Tinapik-tapik niya ang likod nito na parang nagpapatahan ng isang bata.

“It’s so unfair Dan…, what is the point of me being inlove kung hindi naman kita pwedeng mahalin?” ang tanong ni Katrina na mahigpit na nakayakap sa katawan ng binata na parang ayaw na niyang malayo pa sa kanya.

“Wag kang magmamadali Khate…, napakabata mo pa…”

Nag-angat ng paningin ang dalagita. “Is that it Dan? Dahil fifteen pa lang ako…,”

“Hindi Khate…, may iba-”

Matiim na tumitig si Katrina sa binata na hindi na pinatapos ang sasabihin pa, alam naman niyang mga dahilan lang iyon para tumigil na siya. “I know na you’re thinking na napakabata ko pa talaga. T-Then bring me to any place Dan so that I can prove you wrong. W-We can do it tomorrow if you like. I’m willing naman to give you my first. Hindi mo ba napansin kung bakit ako nag-ayos at nagsuot ng ganitong damit na never ko pang ginawa dati. Dahil para lang makita mong hindi na ako bata Dan. Look at me, I’m almost a grown up woman na.” ang buong pag-ibig na sabi ng dalagita, nasa mga mata niya ang determinasyon na tapat siya sa kanyang sinabi sa kabila ng bata pa niyang edad. Na kung nanaisin ni Dan ay buong puso niyang ipapaubaya ang kanyang sarili para patunayan na tapat ang kanyang pag-ibig sa binata.

Isang malalim na paghinga ang pinakawalan ni Dan, pilit na pinaglalabanan ang murang tuksong nakahain na naman sa kanyang harapan.

Isang paraan na lang ang nasa isip ni Dan upang kahit papano ay makatakas sa patibong ng dalagitang mahigpit na nakayakap sa kanya. Upang baka sakaling hindi na muli pang maulit ang pagdurusang minsan ay naranasan ng batang pag-ibig ni Diane. Na sa bata pa nitong edad ay ibinigay din sa kanya ang lahat upang lumuha at masaktan lamang sa huli.

“Maghintay ka pa ng tatlong taon Khate, at kapag hindi pa din nagbago ang nararamdaman mo para sa akin ay hanapin mo ako. At saka ko pagbibigyan ang sinasabi mo sa akin ngayon. Please Khate…” ang malapit ng tablan na si Dan, dahil hindi biro ang paanyaya ng dalagita na sadyang napakahirap tanggihan.

Nagbago ang ekspresyon sa magandang mukha ni Katrina at nagkaroon na siya ng pag-asa. “I-Is that a promise? Can I keep that to my heart?”

Tumango naman si Dan, matagal ang tatlong taon at marami pang makilala ang dalagita na mas higit sa kanya. At maaaring isa sa mga ito ang tunay na karapat-dapat sa isang tulad ni Katrina.

“Then nakahanda akong maghintay para sayo Dan, holding on to your words na gagawin mo ang sinabi mo sa akin.” ang buong damdamin na sabi ng dalagita habang may mga luha sa kanyang mukha. “But…, can you please give me my first kiss now?” ang malambing na pakiusap ni Katrina. Tatlong taon lang naman, mabibilis lang lilipas ang panahon na hindi niya namamalayan.

Muling napabuntunghininga si Dan, ito man lang ang maibigay niya sa dalagitang maagang lumuha ng dahil sa kanya. “Then close your eyes.”

Sinunod naman ng dalagita ang sinabi ni Dan, at naramdaman niya ang banayad na paghaplos ng daliri sa kanyang bahagyang nakaawang na labi. At ang sumunod ay isang napakasarap na pakiramdam para kay Katrina. Dahil ang mainit na labi ni Dan ay nakalapat ngayon sa kanyang nakaawang na labi. Kusang yumakap ang kanyang dalawang kamay sa batok ng binata upang hindi agad matapos ang napakasarap at napakatamis na una niyang halik.

Nang maghiwalay ang kanilang labi ay hindi pinakawalan ng dalagita ang batok ni Dan.

“Please Dan, isa pa…” ang muling pakiusap ng dalagita na nakatigin ng buong pag-ibig sa binatang nakahawak sa kanyang baywang.

Wala ng nagawa pa si Dan kung hindi muling pagbigyan ang nais ng magandang dalagitang may malambot na katawan at labing kaysarap na halikan. Nagpapasalamat si Dan at kahit papano ay nangyari ang sandaling ito sa lugar na wala siyang maaaring ibang gawin kung hindi ang lasapin lamang ang labi ni Katrina. Dahil kung nasa loob sila ng isang kwarto ay baka mawala siya sa katinuan at magawa niya ang isang masarap na pagkakamali na kanyang pagsisisihan pagkatapos.

Matagal, paulit-ulit, at mainit ang unang halik na natikman ni Katrina mula sa binatang iniibig niya ng totoo. Ang alaalang ito ang lalong magpapatibay sa kanyang determinasyon na maghintay sa tatlong taon na sinabi sa kanya ni Dan.

Nang matapos ang kanilang ikalawang mainit na paghihinang ng labi ay muling iniyakap ni Katrina ang dalawa niyang kamay sa likod ng binata.

“Maghihintay ako Dan.” ang determinadong sabi ni Katrina.

Hinaplos na lang ni Dan buhok ng dalagita.

“Kailangan ko ng bumalik sa trabaho Khate.” ang sabi ni Dan na bahagyang inilayo sa kanya ang katawan ni Katrina.

“I will see you again Dan.” ang parang nakikiusap na pagsamo ng dalagita.

Tumango na lang si Dan.

Umalis na sila sa may veranda at naroon na sa salas na naghihintay ang tagasilbi na inutusan ni Katrina. Kinuha niya mula sa tagasilbi ang nakabalot na pagkain at ibinigay iyon kay Dan. Ihinatid siya ni Katrina sa labas at nagpaalam din ito kay Alex. Nakalabas na sa gate ang van na minamaneho ni Alex ng makita niyang pumasok na ulit ang dalagita sa loob. Hindi alam ni Dan kung kailan at kung paano ang gagawin ni Katrina upang magkita ulit silang dalawa. Kaya naiusal na lang niya na matapos na sana ang semestre upang wala na siyang dahilan upang bumalik muna sa pamantasan. Kung makakaiwas siya kay Katrina ay mabuti sa kanya dahil hindi niya alam kung hanggang kailan kaya niyang tanggihan ang tuksong ihinahain nito sa kanya.

Nakipag-usap muna si Leandro sa iba pa nilang bisita bago niya nilapitan si Samantha na kanina pa naghihintay sa pag-uusap nilang dalawa.

“Are we going to talk now Lean?”

Tumango naman si Leandro, “In my room Sam.”

At saka sila magkatabing naglakad patungo sa bahay ng binata. Umakyat sila sa may itaas ngunit hindi agad pumasok sa loob ng kwarto ni Leandro. Hinawakan ni Leandro ang seradura at saka tumingin kay Samantha.

“Before I let you in Sam, just promise me this…, promise me that you will not touch anything in my room. Whatever you see, just let them be.” ang madiin na paalala ng binata sa dalaga.

Kahit may galit sa kanyang dibdib ay nakaramdam naman ng bahagyang takot si Samantha dahil sa tono ni Leandro. “O-Okay Lean.”

At saka palang pinihit ni Leandro ang seradura ng pinto at binuksan iyon. Pinapasok muna niya si Samantha na agad na galit na napatingin sa dalawang larawan ni Angela. Hindi niya inaakalang ang una niyang pagpasok sa kwarto ni Leandro ay isang panibagong hapdi sa dibdib ang kanyang mararamdaman.

“What is the meaning of this Lean?” ang galit na tanong ng dalaga na hindi napigil ang sarili.

Pumasok na din si Leandro sa loob pagkatapos niyang isara ang pinto.

“Calm down Samantha or I’ll drag you out of my room!”ang galit na sabi din ni Leandro.

Natigilan naman si Samantha, ngayon lang niya nakitang nagalit ang binata at hindi siya handa sa sitwasyong ito.

Naupo naman si Leadro sa may upuan sa harap ng kanyang study table ngunit nakapaling siya sa direksyon ng dalaga. Saka niya itinuro ang gilid ng kanyang kama upang doon maupo si Samantha.

“I’m sorry Sam, about my temper. I didn’t mean to shout or get angry at you. It’s just that right now…,” at saka siya huminga ng malalim. “Okay Sam, ask your questions.”

Dahil paghingi ng paumanhin ng binata at sa malumanay na nitong pagsasalita ay kumalma na din si Samantha.

“Who is she Lean?”

“You already heard her name, she is Angela, schoolmate natin, engineering din, third year.”

“What’s her relationship to you?”

Tiningnan muna ni Leandro ang dalawang larawan ni Angela bago siya sumagot. “How I wish na I have a proper relationship with her Sam. But no, I don’t, we only known each other for a while now, nothing more and nothing less.”

“Then why is she here?”

Alam ni Leandro na masasaktan si Samantha sa sasabihin niya. Ngunit nais niyang maging matapat sa dalaga sa sandaling ito. “It will hurt you Sam, are you sure you really want to know?”

Tumango naman si Samantha habang kinakabahan.

“I invited her here…, so that I can confessed my feelings for her.” ang matapat ngunit buong lumbay na pag-amin ni Leandro.

Dito na lumuha ng ang dalaga, dahil napakatagal niyang naghintay simula ng nasa highschool pa lang silang dalawa. Napakatagal niyang umasa na sa kanya aamin ng pag-ibig si Leandro na siyang tanging lalakeng pinag-alayan niya ng kanyang tapat na pag-ibig. Napakasakit sa kanya ang katotohanan na sa ibang dalaga nagtapat ng pag-ibig ang binata.

“T-Then…” ang lumuluhang si Samantha.

“She said na he can’t love me Sam, because she is already inlove with someone else.” dito na tumigil sa pagsasalita si Leandro at hindi niya napigil ang sarili na palayain ang mga luha na kanina pa niya dapat na pinakawalan. Inilagay niya ang kanyang mga kamay sa kanyang mukha, “It hurts so much Sam, I can’t believe na masasaktan ako ng ganito. I love her so much from the moment na nakilala ko siya.”

Tumayo si Samantha at yumakap sa umiiyak na binata. “I know the feeling very well Lean, because I’m feeling it too.” ang lumuluha din niyang sabi. Nagagalit ang kanyang damdamin dahil sa ang isang tulad ni Leandro ay nagdurusa dahil sa pag-ibig na matagal na niyang pangarap. Ngunit sa kabilang parte ng kanyang puso ay naroon ang hindi niya maitagong pagkawala ng pangamba dahil sa nananatiling may pag-asa pa din siya na maging kanya si Leandro.

Kapwa sila nasaktan sa gabing ito na inaakalang magbibigay sa kanilang dalawa ng labis na kasiyahan. Ngunit parte ito ng buhay ng tao na minsan ay hindi talaga maiiwasan. Mabibigo at masasaktan at saka muling babangon upang muling magpatuloy. Dahil may pag-ibig na bagaman hindi nakilala sa simula ay itinadhana din naman sa huli. Hindi pa huli ang lahat sa kanila ni Leandro, ito ang laman ng isipan ni Samantha.

*****

Pagkababa ni Angela sa sasakyan ay nakita niyang lumabas sa may salas ang kanyang nag-aalalang ina. Humalik si Angela sa pisngi ng ina at at naglalambing na humawak sa bisig nito habang papasok sila sa kanilang bahay.

“Iha, you don’t know how worried I am habang naghihintay sayo. Kanina ka pa dapat nakauwi.”

“I’m sorry po Mom.” ang sabi ni Angela sa nakikitang pag-aala na kanyang ina. “But I have a good reason naman po kung bakit ako na-late.”

“Let me hear it first before I decide if it is really a good reason.” si Alice ng nakaupo na silang magkatabi sa may sofa.

“I met Dan at the party, I’m so surprised at very happy po Mom ng nagkita kami kanina. Kaya po nag-decide akong mag-stay pa kasi po magkasama naman kami.” ang nakangiting sabi ni Angela habang inaalala ang sandaling kanina lang ay magkasama sila ni Dan.

“That’s a pleasant surprise, and yes, it is a good reason.” ang nakangiti na ding si Alice, dahil kung si Dan naman ang dahilan ay nauunawaan na niya ang anak. “Pwede ko bang malaman kung bakit naroon din si Dan? I’m just curious about it Iha.”

“Hmm, nag-deliver po sila ng mga bottled wine para po sa mga guest.”

“Mystery solved.”

“I wish you were there Mom to see Dan, he really looks nice po sa suot niyang uniform.”

“Don’t forget Iha, kami ng Daddy mo ang unang nakakita kay Dan habang naka-uniform siya.” ang nakangiting sabi Alice, naalala ang minsang pagdalo nilang mag-asawa sa isang pagtitipon kung saan naroon ding naka-uniforme si Dan.

“My bad, nakalimutan ko po Mom.” ang malambing na tugon na lang ni Angela.

“Should we continue this to your room after I prepared some hot drinks para sa inyo ng Daddy mo?”

Nakangiting tumango si Angela, dahil kapag si Dan ang pinag-uusapan nilang mag-ina ay kapwa sila masaya.

“Milk na lang po sa akin Mom.”

“Then go ahead to your room at mag-refresh ka muna. I’ll be there shortly.”

Umakyat na si Angela patungo sa kanyang kwarto at nagtungo naman si Alice sa kusina para maghanda ng maiinom sa kanyang mag-ama. Kape ang kay Anton at gatas naman ang kay Angela, kuntento na si Alice ng ganito. Masaya silang mag-asawa at masaya din naman ang kanilang nag-iisang anak. Wala na siya iba pang hangad kung hindi wala na sanang magbago pa sa takbo ng kanilang maayos at masayang sitwasyon ngayon. Na sana ay wala ng mabigat na suliranin pang susubok sa sinuman sa kanila. Kung ang kapalaran lamang ay maari sana niyang utusan ay wala na sana siyang dapat pang pangambahan at alalahanin pa.

*****

Pagsapit ng alas dyis ng gabi ay halos iilan na lang ang natitirang bisita. Nagpaalam na si Leandro na magpapahinga na pinayagan naman ng kanyang mga ama’t ina. Hindi na niya nagawang magpalit pa ng damit at nahiga na lang siya sa kanyang kama pagkatapos alisin ang kanyang suot na sapatos. Narinig niyang bumukas ang pinto ngunit hindi na siya nag-abalang magmulat pa ng mga mata. Nang maramdaman niyang humiga sa tabi niya ang kapatid ay hinayaan na lang niya ito.

“Are you unwell Kuya Lean?”

Umiling naman si Leandro, “I’m just tired Khate.”

“Want me to leave you alone?”

Muling umiling ang binata. “Please stay for a while.” at dito na nagmulat ng mga si Leandro. Bumangon sa kama na ginawa din naman ni Katrina, at saka sila magkatabing naupo sa gilid ng kama.

Hinawakan ni Katrina ang kamay ni Leandro, “You don’t have to say anything to me Kuya Lean. But let me tell you this, karapatan ng kahit na sino ang umibig kahit kanino man. It doesn’t matter if that someone is already in a relationship, as long na hindi pa sila officilally binded to each other. A chance will always be there, only if you have the courage not to give up.”

Malungkot na napatingin si Leandro sa kapatid. Hindi niya alam kung paano ito nagka-ideya sa kanyang kasalukuyang nararamdaman ngunit ayaw na din niyang magtanong pa. Dahil lalo lamang bumibigat ang kanyang dibdib sa tuwing naalala si Angela at ang mga sinabi nito sa kanya. “But I might have a very difficult time kung magpapatuloy pa ako Khate. Natatakot akong lalo lang akong masasaktan sa bawat araw na magdadaan. Dahil higit na mas malakas sa akin ang kalaban ko Khate, he is the world to her and her everything. How can I win the battle if the man I’m facing is that strong? Like he can make her smile and he can make her cry. Whatever he pleases, the woman I love will probably obey without question or hesitation.”

Dahil sa nakikitang paghihirap ng kanyang kapatid ay tumayo sa Katrina at niyakap ang kanyang Kuya Leandro. “Then let it go Kuya Lean if it is hurting you this much. Kung parang hindi mo na kaya talaga, I would rather see you give up kesa nakikita kitang nahihirapan.”

Naramdaman ni Katrina ang pagkabasa ng kanyang damit dahil sa mainit na luha ng kanyang kapatid. “You’ll be fine Kuya Lean, it will pass. And I’ll always be here for you.” ang sabi ng dalagita habang hinahaplos ang buhok ng kanyang kapatid. Hindi niya inaakalang maghihirap ng ganito ang kanyang kapatid sa una nitong pag-ibig. Nasasaktan din siya ngunit ayaw niyang ipakita, kailangang may isa sa kanila ang maging mas matatag upang hindi sila tuluyang mabaong dalawa sa pagdurusa. Kung nais ng sumuko ng kanyang kapatid ay kanyang hahayaan ngunit hindi siya. Ipaglalaban niya ang kanyang unang pag-ibig gaano man kasakit at kahirap sa kanya ang maghintay sa tamang panahon na ipinangako sa kanya ni Dan.

*****

Magkatabing naghihintay ng sasakyan sina Dan at Mika. Nais muna ni Dan na makasakay si Mika bago siya mag-abang ng sa kanya. Nakayakap ang dalaga sa kanyang braso habang hawak ng isa nitong kamay ang pagkain na dala nila kanina ni Alex. Hindi naman niya kailangang sabihin pa kay Mika kung sino ang nagbigay sa kanila. Sapat ng naghati silang tatlo at may uwi ang bawat isa sa kanila. Masaya na ngayon si Mika na uuwi sa kanilang tirahan ng kanyang Ate Ella ang siyang mas higit na mahalaga.

“Dan, kailan ka pupunta sa bahay?” ang nasasabik na tanong ni Mika na nakatingin kay Dan.

“Basta pagkatapos naming mag-usap ng Ate Ella mo, baka Tuesday o Wednesday ng gabi. Bakit? Miss na miss mo na ba ako?” ang nanunuksong tanong ni Dan habang nakatingin sa nakakatakam na malulusog na dibdib ng dalaga.

Lalo namang hinigpitan ni Mika ang pagkakayakap sa braso ni Dan upang lalong idikit iyon sa malusog niyang dibdib. “Bakit Dan? Ako lang ba nakakamiss sayo? Ikaw, hindi mo ba ako nami-miss? Lalo na to.” ang malambing na mga tanong ni Mika na sadyang nasasabik na talaga.

Sa halip na sagutin si Mika ay ibinaba na lang ni Dan ang kanyang labi upang halikan ang katabing dalaga. Nagpaubaya naman si Mika lalo’t silang dalawa lang naman ang nasa abangan ng sasakyan. Buong laya nilang pinagbigyan ang pananabik ng kanilang labi sa isa’t-isa.

“Okay na ba yang sagot ko Mika?” ang nakangiting si Dan.

Nakangiting tumango naman ang dalaga. Magkahalong init at sarap ang naramdaman ni Mika ng muling malasahan ang labi ni Dan na lagi niyang pinananabikan. Hindi na naman magtatagal ay muli silang magtatabing dalawa ni Dan kung saan niya muling mararanasan ang mainit na sandali na labis niyang kaligayahan.

Inilapit ni Dan ang kanyang labi sa tenga ni Mika, “At saka hindi lang ang malulusog mong suso ang nami-miss ko sayo. Miss ko na ding kainin at diligan ang nasa loob ng panty mo Mika.” ang mahinang sabi ni Dan ng buong pagnanasa sa dalaga.

Malambing namang pinisil ni Mika ang braso ni Dan. “May kulang pa kaya Dan, yun pang ipinaiinom mo sa akin.”

Mula naman sa may kalayuan ay nangangalit ang dibdib ni Arman sa kanyang nasasaksihan. Dahil may ibang lalakeng nilalasahan ang labing dapat ay sa kanya lamang. Nang makasakay na si Mika sa sasakyan at hindi sumama ang lalakeng katabi nito ay sumunod na lang siya. Pagod at mahabang oras ang inilaan niya sa byahe para lamang makasama ulit si Mika. Kaya hindi siya papayag na hindi din matitikman ang labing kanina lang ay sinusupil ng iba.

Nang tumigil ang sinasakyan ni Mika ay huminto din si Arman. At dalawang businang magkasunod ang kanyang ginawa upang makita siya ng kabababa pa lang na dalaga.

Pagkakita ni Mika kay Sir Arman ay kaagad siyang kinabahan. Kung sumunod ito sa kanya dito ay tiyak na kanina pa ito nakamasid sa kanya at nakita nito ang ginawa nila ni Dan. Wala naman siyang ginawang masama ngunit nakakaramdam pa din siya ng takot. Bumukas ang pinto sa katabing upuan sa harap at alam niyang para iyon sa kanya. Muling bumusina si Sir Arman na nagpapitlag kay Mika.

Lumabas na sa kotse si Arman at nilapitan ang dalaga. “Magpipilitan pa ba tayo dito Mika?” ang madiin nitong tanong.

Kaya wala na ding nagawa si Mika ng hawakan siya sa braso ni Sir Arman at ipinasok sa loob ng nakatigil nitong sasakyan sa tabihan.

Nang nakaupo na si Mika ay saka pumasok sa loob ng kanyang sasakyan si Arman. Gaya ng dati ay ini-lock ni Arman ang mga pinto ng sasakyan.

“Sinong kasama mo kanina Mika?” ang malamig na tanong ni Arman. “Boyfriend mo ba?” ang ulit ni Arman na matiim na nakatingin sa kinakabahang dalaga.

Bahagyang tumango si Mika na umaasang dahil sa kanyang pag-amin ay tigilan na siya ng asawa ng kanilang manager.

Muling ipinaling ni Arman ang paningin sa sasakyan. “Gusto kong akin ka lang Mika. Ayaw ko ng may kahati.” ang sabi ni Arman na may halong galit na nararamdaman. Siya lang ang dapat na magpasasa sa napakagandang katawan ni Mika.

“I-Ibabalik ko na po S-Sir yung ibinigay nyo po sa akin.”

Muling tumingin si Arman kay Mika, “Ibabalik? Pagkatapos mong tanggapin ay akala mo ba ay kukunin ko pa ulit pabalik? Malaking gulo ang mangyayari Mika kapag hindi ko nakuha ang gusto ko.” ang nagnanasang sabi ni Arman na nakatingin sa malusog na dibdib ng magandang dalaga.

“S-Sir Arman…, kailangan ko na pong umuwi. Na-Naghihintay po sa akin ang kapatid ko..” ang natatakot na sabi ni Mika. Labis siyang nagsisisi kung bakit hirap siyang tumanggi sa lalake pagkatapos nitong gawin ang mga kahalayan nito sa kanya at tanggapin ang mga regalo nito sa kanya.

“Alam ko ang disposisyon mo sa buhay Mika, kung magiging matalino ka. Madali kang makakaahon sa hirap. Hindi ako masamang tao Mika, gusto kitang tulungan dahil kailangan kita.” ang sabi ni Arman na sa mukha na ni Mika nakatingin. “Halos araw at gabi na ikaw ang nasa isip ko Mika, para na akong baliw sa ginagawa ko. Kahit dapat ay nagpapahinga na ako sa Bulacan ay narito ako Mika para lang makasama ka kahit saglit. Tapos ano? Ibang lalake ang makikita kong humahalik sayo. Wag mo naman akong gaguhin Mika.”

“S-Sir, w-wala naman po…, tayong r-relasyon.”

“Ano bang tingin mo sa ginagawa natin Mika? Naglalaro? Ilang beses na kong may ginawa sayo pero nagsumbong ka ba? Pumalag ka ba?”

Dito na natigilan si Mika, kinakabahan man ngunit hindi makakuha ng tamang sasabihin sa lalakeng kasama.

Sinamantala naman ni Arman ang pagkakataon. Hinawakan sa mukha si Mika at ipinaling iyon paharap sa kanya. “Kasama mong tinanggap sa mga regalo ko ang relasyon natin Mika.” at saka hinalikan ni Arman sa labi ang hindi kumilos na dalaga. Gumapang ang isang kamay ni Arman at bahagyang pinisil ang isang malusog na dibdib ng dalaga.

“S-Sir Arman.., wagg..” ang sabi ni Mika na hinawakan ang kamay ng lalake upang pilit na ilayo sa kanyang dibdib.

“Alisin mo yang kamay mo Mika.” ang galit na utos ni Arman. Nang sinunod ng dalaga ang kanyang sinabi ay napangiti siya. Sa labas na nakaharap sa Mika ngunit wala siyang pakiaalam. Nagsimulang alisin ni Arman ang pagkabutones sa uniforme ng dalaga at lalong nagliyab ang kanyang laman ng makita ang punong dibdib ng malulusog na dibdib ni Mika. Nagsimula siyang halikan ang isa sa mga iyon at saka niya pilit na inilabas ang isang dibdib mula sa nakatakip na bra. Agad niyang ikinulong sa kanyang bibig ang isang utong at buong sarap niya iyong dinilaan habang panaka-nakang sinusupsop. Habang nilalaro ang isang dibdib ni Mika ay inilabas naman ng isang kamay ni Arman ang isa pang dibdib at buong sarap na nilamas iyon. Napakasarap paglaruan ng malulusog dibdib ng Mika na nasa kanyang bibig at kamay ngayon. Ibang klaseng nakakabaliw na sensayon ang nakalukob kay Arman. Dibdib pa lang ni Mika ang nakikita at napaglalaruan niya ay alam niyang basa na ang ulo ng galit niyang pagkalalake.

Natigil lang si Arman sa kanyang ginagawa ng makarinig siya ng mga paghikbi mula sa dalaga. Nag-angat ng paningin si Arman at kahit nakapaling sa labas ang mukha ni Mika ay alam niyang umiiyak ito. Huminga siya ng malalim at pigil ang sarili na itinigil ang kanyang masarap na ginagawa. Iniukit muna sa kanyang isipan ang nakabilad na malulusog na dibdib ni Mika.

“Ayusin mo na ang sarili mo Mika?” ang utos ni Arman sa dalaga.

Mabilis at nanginginig na inayos ni Mika ang sarili habang patuloy siyang napapaluha.

“Ayaw ko ng pwersahan Mika, alam mo yan. Ngunit talagang nababaliw na ako sayo.”

“K-Kailangan ko na pong umuwi.” ang paalam ni Mika habang patuloy na humihikbi. Marumi ang kanyang pakiramdam at nais na niyang maglinis ng katawan.

“Babalik ulit ako sa susunod na linggo Mika, maghanda ka ng isang gabi para sa akin. Pagkatapos nun, titigil na ako at hindi mo na kailangang ibalik ang mga ibinigay ko. Isang gabi lang Mika ang kapalit na hinihingi ko sayo.” ang sabi ni Arman at saka niya inalis ang pagka-lock sa pinto.

Mabilis na lumabas naman si Mika at agad na tumawid sa kalsada upang makauwi na. Habang naglalakad ay patuloy siyang lumuluha. Kailangang maisauli na niya ang binigay sa kanya ni Sir Arman. Magsasabi na talaga siya sa kanilang manager pagdating ng Lunes dahil natatakot na talaga siya, hindi lang para kay Sir Arman kung hindi para na din sa kanyang sarili.

Mula naman sa loob ng kanyang sasakyan ay nakatingin si Arman sa naglalakad na dalaga. Sinabi lang niya na isang gabi lang ang kailangan niya. Ngunit sa gabing iyon ay babaliwin niyang tulad niya sa sarap si Mika kasabay na mas malaki pang halaga upang ganap na silawin ang paninidigan ng dalaga. “Hindi ka basta makakatakas sa akin Mika. Magiging akin din lahat ng ipinagmamalaki mo.” ang deklarasyon ni Arman sa sarili. Hindi siya papayag na mababalewala lahat ng pagod at hirap niya. Handa siyang maglustay pa ng higit na mas malaking halaga magawa lamang niya ang gusto na tuluyan ng maging laruan niya si Mika. Muling uminit ang kanyang pakiramdam ng muling naglaro sa kanyang isipan ang ginawa niyang pagpapasarap sa sarili gamit ang labi at malulusog na dibdib ng dalaga. “Kusang maghihiwalay din sa harapan ko yang dalawang hita mo Mika, tandaan mo yan.”

*****

Lampas alas-onse na ng gabi ay gising pa din sina Brandon at Christine. Banayad na hinahaplos ng binata ang alon-alon na buhok ni Christine na hubad na nakayakap sa kanyang hubad ding katawan.

“Just wait a little longer Christine, I will make your sadness and worries disappear.” at saka niya hinalikan ang malambot at mabangong buhok ng dalaga.

Tumango naman si Christine, ihinahanda ang sarili sa malaking posibilidad na magpapakasal at lalayo sila ni Brandon.

“I trust you Brandon, because you’re the only hope that I have left.” at saka siya tumingin sa binata habang nilalaro ang mabalahibo nitong dibdib.

Muling hinalikan ni Brandon sa labi si Christine. “As long as I’m here, hindi kita hahayaang masaktan at magdusa Christine.”

“Thank you Brandon.” at saka lalong hinigpitan ni Christine ang pagkakayakap niya sa binata. Ililihim na lang niya kay Brandon ang gagawin niyang pakikipagkita bukas kay Dan. Kahit alam niyang si Angela ang pipiliin ni Dan ay nais pa din niyang makapiling ang iniibig niyang si Dan sa maaaring huling sandali bago niya ibigay dito ang huling tanong na tatanggapin nito mula sa kanya.

Kanina pa nakaidlip si Christine ngunit nanatiling gising ang diwa ni Brandon. Muli niyang pinagmasdan ang napakagandang mukha ng himbing na dalagang hubad pa ding nakayakap sa kanya. Pagkatapos na mailipat sa kanya ang lahat ng pag-aari ng pamilya ni Christine ay saka niya ipagtatapat ang totoo sa kanyang ama. Na hindi isang laro ang nais niya sa dalaga kung hindi panghabambuhay na responsibilidad na may kalakip na pangako ng walang kapantay na kaligayahan para kay Christine.Pagkatapos ng semestre ay pakakasalan na niya si Christine at saka sila lalayong dalawa para mamuhay na magkasama. Nakuha na niya ang katawan ni Christine, ang puso at damdamin naman ng dalaga ng isusunod niya kapag nagsasama na silang dalawa.

*****

Lampas alas otso na ng umaga ng makauwi si Brandon sa kanilang tahanan. Iba ang pag-uwi niyang ito kumpara sa dati mula sa bahay nina Christine. Dahil malaki na ang nagbago sa relasyon nilang dalawa at nagbibigay iyon sa binata ng kakaibang sigla. Nasa labas ang kanyang ama na nagbabasa ng dyaryo na parang naghihintay talaga sa kanya. Nang makita siya nito ay sumenyas ito para lumapit siya.

“Have a seat son.” ang utos ni Valentin sa anak.

Naupo naman si Brandon sa harapan ng kanyang ama.

“So, how was your night with Christine?”

Bagaman nagtataka dahil ito ang unang beses na nagtanong sa kanya ng ganito ang kanyang ama ay sumagot pa din siya. “I have a blast Sir, I enjoyed it a lot.”

“Very good then.” at saka si Valentin humigop ng kaunting kape.

“Is there a problem Sir? We usually don’t talk about this stuff, so this is new to me.”

“Nothing son, I’m just asking. Because I have to make sure that you get what you want from our deal with Miguel. Otherwise it’s a bad business decision, unless you’re fully satisfied with what you get.”

Nakaramdam ng ibang pakiramdam si Brandon dahil sa sinabi ng kanyang ama. Na para bang itinuturing nitong gamit si Christine na pagkatapos niyang magawa ang lahat ng gusto niya ay basta na lamang niya iiwan na parang nagpalit lang siya ng bagong laruan. Ngunit pinigil niya ang sarili na sumagot, hindi pa ngayon ang tamang panahon para ipaglaban niya si Christine.

“Are the documents done Sir?”

“Mr. Galvez is rushing that, he gave me a report yesterday and he stated that after a few days, it’s all in your name.”

“Thank you Sir.”

Tumango naman si Valentin na ipinagpatuloy ang kanyang pagbabasa. Saka na niya sasabihin sa anak ang napag-usapan nila ni Conrad at Vivian. Sa sandaling naayos na ang paglilipat na nais ng anak ay saka niya ito susubukin kung saan naroon ang pundasyon ng prinsipyo at paninidigan nito.

Tumayo na si Brandon at tiningnan ang ama, “Sir, can I go now to see Mom?”

“Go ahead son.”

At saka palang pumasok si Brandon sa loob ng kanilang tahanan. Masaya siyang nakita ang kanyang ina na naghihintay sa kanya sa salas.

“Good morning Mom.” ang nakangiting si Brandon na humalik sa pisngi ng ina.

“I love that smile Iho, it’s not everytime na nakikita kitang ganito kasigla.” ang nakangiti ding tugon ni Melissa sa anak.

“Well, I’m just so happy Mom.”

“Is it because of Christine?”

“Do I have to answer that?” ang nagbibirong binata.

“You’ve been with so many girls and only Christine can me you happy like this. From the moment you ask your father to meet her ay na-feel ko na agad na she is something special Brandon.”

“She is special Mom.”

“Of course she is.” ang nakangiting pagsang-ayon ni Melissa, “How about breakfast Brandon?”

“Done Mom, I’ll go to my room and have a rest. Because I’m heading out again before noon.”

“Heading out where?”

“Just a stroll Mom with some friends.”

“Fine Brandon, go and take your rest.” tiningnan na lang ni Melissa ang paakyat na anak. Hindi naman siya tutol kay Christine ngunit may kaba sa kanyang dibdib pagdating sa dalaga. Dahil si Christine lamang ang parang may kakayahang magbigay sa anak ng isang uri ng kaligayahan na hindi na matatagpuan ni Brandon sa iba. Isang kakayahan na magbibigay kay Christine ng kapangyarihan na pasunurin ang nag-iisang anak sa lahat nitong naisin at gusto.

*****

Pagpasok pa lang ni Brandon sa isang tindahan ng mamahaling relo ay agad napatingin sa kanya ang isang magandang staff. Nasa mukha at ngiti nito ang hindi nito maitagong paghanga sa napakakisig na binata na may magandang tindig at maayos na pananamit.

“Welcome Sir.”

“Thank you. May mga bagong collection ba kayo ng luxury watch?” ang tanong ni Brandon sa kaharap. Ang paalam niya sa kanyang ina ay mga kaibigan ang kanyang kakatagpuin ngunit nais lamang niya talagang bilhan ng relong pambisig si Christine. Nais niyang magkaroon ng dahilan si Christine upang maalala siya sa tuwina.

“For you Sir?”

“No, not for me, for a lady of mine.”

Gumuhit ang lungkot sa mukha ng babae ngunit muli itong ngumiti. “This way Sir.”

At sinamahan si Brandon ng staff sa isang section ng mga luxury watch na kalalabas pa lang. Nang makapili siya ng isang nais niya para kay Christine ay agad niya iyong binayaran at binigyan na din ng tip ang babae. Pagkatapos ibalot ng maganda ng staff ang relo at inilagay iyon sa isa ding magandang lagayang may tatangnan ay pumihit na patalikod si Brandon upang lumabas. Ngunit isang ngiti ang muling sumilay sa kanyang labi ng mapansin ang isang dalagang abala din sa pagpili ng relo.

“Angela.”

Tiningnan naman ni Angela ang pinanggalingan ng tinig at isang masayang ngiti ang iginanti niya sa binata. Sa binatang nagligtas sa kanya sa kapahamakan upang manatili siyang malinis sa harapan ni Dan.

“H-Hi Brandon.” ang nakangiting si Angela habang hawak ang isang mamahaling relo na may napakasimpleng disenyo.

Nakangiti si Brandon sa dalaga habang pinagmamasdan ang napakayuming si Angela. Wala namang kulay ang kanyang tingin na iyon gaya ng dati dahil sadyang nakakahalinang pagmasdan si Angela.

“Nakapili ka na ba?”

“I’m about to.”

“Para kay…, Dan?”

Tumango naman ang dalaga.

Saglit na nag-isip si Brandon, “Angela, can you spare some time with me. Hindi naman tayo magtatagal, there is something lang na gusto kong sabihin sayo.”

Hindi naman agad nakapagsalita si Angela dahil bagaman kilala at malaki ang utang ng loob niya kay Brandon ay hindi siya sanay na may kasamang ibang lalake.

Dahil sa nakitang alinlangan kay Angela ay napilitan si Brandon na sabihin na din ang dahilan. “It’s about me and Christine.”

Sapat na ang narinig ni Angela upang sumang-ayon siya sa nais ng binata kahit nag-aalangan siya. “O-Okay Brandon, just let me finish this first.”

“Sure Angela, I’ll wait for you outside.” ang sabi ni Brandon na lumakad na palabas.

Saglit lang naghintay si Brandon at palabas na din si Angela. Sa isang cafe bar dinala ni Brandon ang dalaga. Pagkatapos nilang magsabi ng kanilang order ay iniwan na sila ng staff.

“Musta kayo ni Dan? Is everything okay?”

Tumango naman si Angela. “We’re fine Brandon, thank you.” at saka siya kiming ngumiti.

“I’m happy to know that.”

“Brandon, I can’t thank you enough for helping me last time. I’m still shocked at that moment kaya hindi ko na nagawang magpasalamat sayo ng maayos.”

“Please don’t be bothered by it Angela, just try to forget everything para na din sa peace of mind mo.”

“T-Thank you.”

Natigil ang kanilang pag-uusap ng dumating na ang kanilang mainit na inumin. Nang nabawasan na ang laman ng kanilang kopita ay saka muling nagpatuloy si Brandon.

“Angela, what do you know about me?”

Ibinaba muna ni Angela ang hawak na kopita na parang nag-iisip, “That you are one of…, L-Lance’s friends, and Christine mention your name once. During that time na, nawawala si Dan.”

“Other than that?”

Umiling naman ang dalaga.

“Are you aware of the fact na Christine is engaged?”

Isang marahang tango ang isinagot ni Angela.

“Do you have any idea to whom she is engaged with?”

“Before no, wala akong ideya talaga. But since you asked about it, I think it’s you Brandon.”

“You guessed right, I’m engaged to Christine. at saka tipid na ngumiti si Brandon. ” I also happened to know everything about the relationship between you, Christine and Dan.” ang sabi ni Brandon sa bahagyang mababang tinig. Hanggang sa ngayon ay mahirap pa din sa kanyang unawain kung paanong napaibig ni Dan ng sabay sina Angela at Christine.

“Do you think na we’re both stupid ni Christine for loving Dan.” ang malungkot na tanong ni Angela na bahagyang nakayuko.

“No Angela, I’ll admit na it’s very difficult for me to comprehend it but due to my personal experience. I know that love is something that sometimes, very hard to understand. Na ayaw mo ng makinig sa reason or logic and you’re just following what is your heart’s desires.”

“Are you fine with it? Na dalawa kayo ni Christine kay Dan?”

Umiling naman si Angela, kinuha ang panyo mula sa kanyang bulsa at saka siya nagpahid ng luhang namuo sa kanyang mga mata. “I’m not okay with it, but what else can I do naman? I hate na may kahati ako kay Dan but Christine loves him too. So I don’t have any choice but to accept it na lang.”

Nalungkot naman si Brandon sa nakikita niya sa kaharap na dalaga. “Everything will be fine soon Angela. That I can promised you.”

“W-What do you mean?” ang nagtatakang tanong ni Angela. Parang mahirap sa kanyang paniwalaan na si Brandon ang makakagawa ng solusyon sa suliranin nilang tatlo.

“Because Christine is mine Angela, and she is destined to be with me. We are in a serious relationship now, I mean we are in a relationship before but that is only for a show, since like you said, she loves Dan. Now it’s different, she is really mine now, and I’m a very selfish person Angela. I know that she still loves him. So for all our sakes, once the semester is over, we’ll get married and I’ll leave this country with her. We will start our life together far away from this place. It will be easier for her to forget him kapag wala na silang chance na magkita pa.”

Natigilan naman si Angela dahil sa sinabi ni Brandon. Na may relasyon na talaga ang dalawa at ilalayo na nito si Christine. Hindi niya mapigil ang sarili na umasa na sana nga ay mangyari ang nais ng binata. Upang makalaya na silang lahat sa relasyong sa simula pa lang ay mali na at hindi naman niya talaga tanggap.

“Everyday, when I wake up, I prayed sana ay ito na ang araw na pinapangarap ko.”

“I know you suffered a lot Angela, that’s why I’m telling you this. To give you another reason to be happy.”

“T-thank you for telling me this Brandon, I’ll wish that you succeed in doing so.” at saka kiming ngumiti si Angela.

“I will Angela.” ang nakangiting si Brandon. “I’ll take my leave now.” at saka tumayo si Brandon at lumapit sa nakaupong dalaga. “Take care Angela.”

“You too Brandon and goodluck sa inyo ni Christine.”

Ngumiti lang si Brandon kay Angela at saka siya tuluyan ng lumakad palabas. Malapit ng matapos ang paghihirap nilang lahat. Magiging sarili na ni Angela si Dan at magiging kanya naman ng tuluyan si Christine. Wala ng makakapigil pa sa kanyang napagpasyahang desisyon. Lalayo silang dalawa ni Christine at mamuhay na magkasama sa malayong lugar para sa bago nilang simula.

Naiwan naman si Angela na patuloy na nagpapahid ng mga luha sa kanyang mga mata na hindi niya magawang maampat. Labis siyang umaasa na sana ay mangyari na nga ang sinabi sa kanya ni Brandon. Upang tuluyan ng maging ganap ang kanyang kaligayahan sa piling ng binatang buong pag-ibig niyang minamahal.

*****

Isang panibagong umaga sa buhay nilang lahat. Pagkalampas ni Dan sa may gate ay napansin niya si Leandro sa malapit na nakatingin sa kanya. Nang magsimula itong humakbang palapit sa kanya ay tiyak na ni Dan na siya ang hinihintay nito.

“Dan, pwede ba tayong mag-usap muna saglit?” ang tanong ni Leandro ng makalapit na siya kay Dan.

“Sa malapit sa may vendo na lang ulit tayo.” ang tugon ni Dan sa paanyaya ni Leandro.

“Okay.” si Leandro na tipid na ngumiti.

Gaya ng dati ay si Leandro ang kumuha ng maiinom nilang dalawa. Pagkatapos ay lumapit si Leandro sa nakasandal sa pader na si Dan at iniabot dito ang isang canned ng juice. Kinuha naman iyon ni Dan at binuksan, sumandal din si Leandro sa pader at saka sila uminom ng kanilang hawak na inumin.

“Dan…”

Bahagyang tiningnan ni Dan ang katabing si Leandro.

“I didn’t invite you to my birthday because of Angela, I hope you understand.”

“Kung ako ang nasa sitwasyon mo Lean, ganun din naman malamang ang gagawin ko.”

Ilang sandali muna ang hinayaan ni Leandro. “I confessed my feelings to Angela.”

Nanatiling tahimik lang si Dan.

“But she said na, she is already inlove with someone.” at saka tiningnan ni Leandro ang katabing si Dan. “Ikaw ba ang tinutukoy ni Angela?”

Muling ihinarap ni Dan ang paningin sa kanyang harapan, uminom ng bahagya at saka sinagot ang tanong ni Leandro. “Mahalaga ba talaga sayong malaman pa Lean?”

Gaya ni Dan ay ibinaling din ni Leandro ang paningin sa kanyang harapan. “No, not really, since it will not change anything. I’m fine with it kahit hindi ko malaman ang totoo. It’s just that I have this uncertain feeling na ikaw ang sinasabi ni Angela.”

Huminga ng malalim si Dan, “If ever lang Lean, na ako nga ang sinasabi ni Angela. May gusto ka bang sabihin sa akin?”

“I just hope na hindi ka maging obstacles para marating niya ang lugar na dapat sa kanya. Angela is not only pretty and charming, she is also smart and diligent. She needs someone who can help her achieves all the things that she deserves. And you know very well Dan, na hindi ikaw ang makakapagbigay niyon sa kanya.”

Malungkot na ngumiti si Dan, ang katotohanang iyon naman ay matagal na niyang nalalaman. Na malaki ang kanyang kakulangan bilang isang lalakeng karapat-dapat kay Angela.

“If you were him Dan, then alam mo na ang dapat mong gawin. Let her go so that she can fly towards the dreams and places that belongs to her. Don’t be shackle na hahadlang sa kanya.”

Dahil sa kanyang narinig ay mahigpit na hinawakan ni Dan ang sakbitan ng kanyang dalang bag. Sa kanyang bag kung saan naroon ang inaasam na love letter na hinihiling sa kanya ni Angela.

“Dan, I hope that person thinks very hard kung ano ang mas mabuti para sa kapakanan ni Angela. Because Angela needs someone, and that someone…, it sadden me to say this, but that’s not you. You are not his destiny Dan.”

Minsan pang tiningnan ni Leandro ang natahimik na binata na nakatingin lang sa kanya. At saka siya lumakad ng palayo, “I’m sorry Dan, but Angela deserves someone better.” ang lihim niyang nasabi habang naglalakad siyang palayo.

Sa loob naman ng library ay masayang naghihintay si Angela sa pagdating ni Dan. Nasa loob ng dala niyang bag ang binili niyang relo na para sa kasintahan. Isang matamis na ngiti ang sumilay sa labi ni Angela ng makita niya si Dan na palapit na sa kanya. Nang nasa table na si Dan ay saka niya inilahad ang kanyang palad.

“Dan, give it to me na.” ang buong paglalambing na sabi ni Angela.

Pilit na ngumiti si Dan, huminga ng malalim at saka kinuha mula sa loob ng kanyang bag ang isang sulat na nakalagay sa isang magandang lagayan at ibinigay iyon kay Angela.

Masayang pinagmasdan ni Angela ang sulat at inilapag iyon sa lamesa. Kinuha ang pandikit na dala at saka isinarang mabuti ang sulat upang hindi madaling mabuksan.

Napangiti naman si Dan sa kanyang nakita, “Wala ka bang balak na basahin?”

Napa-giggle naman ang dalaga, “I’ll keep it like that para I have something na laging magpapa-excite sa akin dahil hindi ko pa alam ang laman. A time will come na I’ll read it naman Dan, but I want that moment to be very special.”

Kinuha naman ni Angela ang isang maliit na box mula sa kanyang bag at inilagay iyon sa kanyang likuran. At saka siya tumayo na nakatingin kay Dan. “Dan, doon na tayo sa special place natin.” At saka naglakad ang dalaga ng patalikod habang nakatingin kay Dan na may masayang ngiti sa kanyang labi.

Tumayo din naman si Dan at sumunod kay Angela na nauna na sa kanya. Nang magkaharap na silang dalawa ay saka ipinakita ni Angela ang box na kanyang dala. Binuksan iyon at ipinakita kay Dan ang laman. At gaya ng dating ginawa sa kanya ni Dan ng tinanggap niya ang bracelet na lagi niyang suot ay ganun din naman ang ginawa niya ngayon. Itinaas niya ng bahagya ang kamay ni Dan, ipinatong ang box sa isang shelve at saka niya isinuot ang relong pambisig sa binata.

“Nagustuhan mo ba Dan?” ang malambing na tanong ni Angela na nakatingin sa maamong mukha ng binata.

Tipid na ngumiti naman si Dan, “Thank you Angela.”

“D-Dan.., is there something wrong?” ang tanong ni Angela dahil parang hindi ganap ang pagiging masaya ng binata.

Hinaplos ni Dan ang buhok ni Angela, “Sana nga Angela ay deserving talaga ako sayo. Kaya pipilitin kong maging karapat-dapat sayo Angela. Na magagawa mo ding ipagmalaki ako kahit sa ganitong katayuan ko.”

“I belong only to you Dan, and to no one else. The moment I gave you my heart I become yours. Walang sinuman ang may karapatan sa akin maliban sayo Dan.”

“Angela…”

“Should I prove it to you now Dan? I wouldn’t mind naman even if I have to do it here again.” ang sabi ni Angela na nakatingin sa mga mata ni Dan at saka niya inilagay ang kanyang mga kamay sa pantalon ng binata upang tanggalin ang pagkabutones niyon.

Hinawakan naman ni Dan ang dalawang kamay ni Angela at saka siya umiling, “I believe in you Angela.”

“Never think Dan na hindi ka deserving sa akin, diba I said naman before. You’re my life and hapiness, if ever na I will lose you Dan, then I have no other reason to go on. That’s why you’ll just stay where you are, at ako ang gagawa ng paraan para mag-isa ang ating mundo. I’ll make our own world na para sa atin lang dalawa.”

Yumakap siya kay Dan at saka siya nag-angat ng kanyang paningin, “I was born in this world to be your woman Dan, and you are to be mine. That’s our destiny that cannot be changed kahit na gaano pa karaming pagsubok ang dumating sa ating dalawa. So be strong Dan, dahil andito lang din ako palagi para sayo.”

Kinabig ni Dan ang dalaga upang halikan ang labi nitong naghihintay. Mahigpit silang nakayakap sa isa’t-isa habang magkahinang ang kanilang labi. Ganap na tinanggap na para talaga sila sa isa’t-isa. Na hindi sila mapaghihiwalay kahit na ang tadhana man ay paulit-ulit na gumawa ng paraan upang hadlangan sila.

(Ipagpapatuloy…)

Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *