Tukso kay Dan Season 2 Part 8

Chapter 8

Pagsapit ng hapon, sa loob ng kwarto ni Christine. Kasalukuyan siyang nagbabasa ng magazine habang ang mainit na inumin ay nasa kanyang harapan.

(“tok” “tok” “tok”)

“M-Mam Christine…”

“Come in Isay.”

Pumasok si Dalisay sa loob ng kwarto at lumapit sa nakaupong si Christine. Hawak niya sa dalawang kamay ang plastic bag kung saan naroon ang mga bagong labang damit na ngayon ay tuyo na.

“Isay…” si Christine na sa magazine pa din nakatingin.

“Y-Yes po Mam…”

“Anong napansin mo sa mga damit na pinalabhan ko?”

“W-Wala po Mam Christine.”

Mahinang tumawa ng bahagya si Christine, ibinaba sa lamesita ang hawak niyang magazine, at saka siya uminom ng mainit pang tea.

“Isay, you know, gusto kita. At ang mga taong gusto ko, ayaw ko ng nagsisinungaling sa akin.” ang sabi ni Christine sa may diin na boses.

“Isay…?”

“A-Ano po Mam, m-may…, may damit po ng l-lalake na kasama ng damit ninyo po.” ang tugon ni Dalisay sa mababa at kinakabahang boses.

“See, it’s that easy Isay.” si Christine na muling humigop ng tea.

Ibinaba ni Christine ang kopita, tumingin kay Dalisay at itinuro niya ang bakanteng upuan na malapit sa kanya.

Nag-aalangan sa sariling naupo naman si Dalisay, saka niya inilagay sa lamesita ang plastic bag na kanyang hawak.

“Sa tingin mo ba ay kay Brandon ang damit na kasama ng sa akin?” ang nakangiting si Christine.

Umiling naman si Dalisay, kanina habang palihim niyang nilalabhan ang mga basang damit ay napansin na niyang may mga kasuotang panglalake na hindi kay Sir Brandon. Dahil napaka-simple at medyo kupas na ang t-shirt at pantalon na kanyang nilabhan, maging ang basang rubber shoes na kasama ng mga iyon ay medyo luma na din. Malayong-malayo ang mga iyon sa mga isinusuot ng mayamang nobyo ni Christine.

“Now you know kung bakit ko pinalabhan sayo ang mga iyan ng ikaw lang ang nakakaalam.” si Christine na nilaro ang labi ng kopita gamit ang kanyang daliri.

Marahang tumango naman si Dalisay.

“Sa tingin mo ba Isay ay mayroon akong ibang lalake?” ang seryosong tanong ni Christine.

Umiling naman si Dalisay. “W-Wala po Mam Christine.”

“Isay, hindi ko na uulitin na ayaw kong nagsisinungaling ka sa akin.” may halong banta na sa tinig ni Christine.

“M-Mam Christine…” ang parang maiiyak na si Dalisay.

“Sasagutin mo ba ako ng tapat or…, mas gusto mong magalit ako sayo?”

Nagyuko ng paningin si Dalisay, “S-sa pakiramdam ko lang po Mam, p-pero hindi po ako sigurado.”

Napangiti lang si Christine, “Naranasan mo na bang umibig Isay?”

Tumango naman si Dalisay, “M-May nobyo po akong iniwan sa probinsya.”

“Umibig din akong katulad mo Isay. At ang pag-ibig ay isang bagay na mahirap unawain para sa akin. Na hanggang ngayon ay nagbibigay sa akin ng palaisipan at mga tanong. Minsan ay pinagduduhan ko din ang sarili ko Isay, paano kung naglalaro lang pala ako?”

Tahimik lang na nakikinig si Dalisay.

“Isay, ano ang tingin mo kay Brandon? Sa relasyon naming dalawa?”

“M-Mam Christine…”

Napangiti naman si Christine sa nakitang alinlangan sa tagasilbi.

“Go on, say it. Don’t worry Isay, wala kang maling sagot”

Huminga muna ng malalim si Dalisay, “Maswerte na po kayo Mam Christine kay Sir Brandon, mabait po siya magandang lalake, pangarap lang po siya ng maraming babae…, at bagay na bagay po kayo sa isa’t-isa Mam. Kaya po hindi ako sigurado sa pakiramdam ko. N-Na may iba po kayo Mam.”

“Sa tingin ng iba ay maswerte ako Isay, dahil nasa akin na lahat. Maging sa mapapangasawa ay wala akong problema. Gaya ng sabi mo, pangarap si Brandon ng maraming babae. Pero sa tingin mo ba ay tunay akong masaya sa sitwasyon ko Isay? Sapat na ba ang magandang itsura at katayuan sa buhay para maging tunay na maligaya ang isang tao?”

“H-Hindi ko po alam Mam, h-hindi po ba kayo masaya M-Mam Christine?”

Inilapit ni Christine ang labi sa tenga ni Dalisay, at sa malamyos na tinig na punong-puno ng init ay nagsalita ng mahina, “Hindi sa bahay na ito o kay Brandon ako nakakaramdam ng tunay na kaligayahan Isay.”

Nahintakutan namang nailayo ni Dalisay ang mukha mula kay Christine pagkatapos marinig ang sinabi ng kanyang dalagang amo.

“M-Mam Christine…”

Isang malungkot na ngiti ang ibinigay ni Christine. Tumayo na siya at lumapit sa kanyang magarang tokador, mula sa kanyang clutch wallet ay kumuha siya ng dalawang pirasong perang papel. Muli siyang naupo at inilagay sa lamesita malapit kay Dalisay ang salapi.

“Para sayo yan Isay. Dahil gusto kita.”

“N-naku, wag na po M-Mam Christine…”

“Isay, alalahanin mo ang dahilan kung bakit narito kayo ng Lola sa pamamahay na ito. Para makatulong sa pamilya ninyong nasa probinsya diba. Kaya lahat ng ibibigay ko sayo, tanggapin mo.” ang may awtoridad na sabi ni Christine, nais ipaalam kay Dalisay na wala itong karapatang tumanggi sa lahat ng kanyang naisin.

Bahagyang nanginginig na kinuha ni Dalisay ang salapi mula sa lamesita.

Hinawakan ni Christine ang kopita at muli siyang uminom, “Hindi ito ang huling makakatanggap ka sa akin Isay ng mga tulad nan….”

Nakatungo naman si Dalisay habang hawak ng mahigpit ang salaping galing kay Christine.

Inilapag ni Christine ang kopita at banayad niyang iniangat ang nakatungong mukha ni Dalisay.

“Dalawa lang ang nais kong kapalit mula sayo Isay…, ang katapatan at pagsunod mo sa akin ang tanging kailangan ko. Lahat ng mapag-uusapan natin, lahat ng ipapagawa ko sayo ay mananatili lang sa pagitan nating dalawa.” si Christine na nakatingin sa mga mata ng tagasilbi.

“O-Opo Mam Christine. M-Makakaasa po kayo.”

Binitawan ni Christine ang mukha ni Dalisay, kita niya sa kilos at itsura nito ang matinding kaba. Lihim siyang natuwa dahil gusto niya talaga ang dalagang katulong. Nais niyang ito maging sunud-sunuran sa kanya at maging tagagawa niya ng mga bagay na dapat niyang ilihim sa lahat.

“Isay, hanggat nanatili kang matapat sa akin ay maganda ang magiging buhay ninyo dito ng Lola mo. Dahil mabuti ako sa mga taong tapat at sumusunod sa mga gusto ko. Ngunit sa sandaling sinira mo ang tiwala ko sayo, yun na din ang araw na mawawala kayo dito sa pamamahay na ito, at kapwa kayo pulubing uuwi sa probinsya ng lola mo.”

Biglang lumuhod si Isay sa harapan ni Christine, nahihintakutang hinawakan ang kamay ng dalaga niyang amo. Sila lang maglola ang inaasan ng kanyang mahirap na pamilya sa probinsya. Kung mawawala sila sa pagsisilbi sa tahanan ni Christine ay tiyak na lalo silang maghihirap at napakalaking kawalan sa kanila.

“M-Mam Christine, hindi ko po kayo bibiguin. L-Lagi po akong magiging tapat po sa inyo at susunod po sa inyo.” ang may takot at may luhang pagsamo ni Dalisay.

Ngumiti si Christine sa nakaluhod na si Dalisay, nagsalin ng mainit na tea sa kopita at iniabot yun sa dalaga.

“Inumin mo Isay. Hanggang magkasundo tayong dalawa ay espesyal ang magiging trato ko sayo.”

Tumango naman si Dalisay at nanginginig pa din niyang hinawakan ang kopita. Simula ng tumuntong siya sa bahay na ito ay ni minsan ay hindi niya naranasan ang tumikim o uminom ng mamahaling inumin na ihinahain nila sa pamilya ni Christine at sa mga bisita. At ngayon ay narito siyang nakaluhod sa harap ng amo niyang dalaga. Isang hamak na tagasilbi lamang siya sa bahay na ito, ngunit may espesyal na pagtrato sa kanya si Christine na labis ng kasiyahan para sa kanya.

Pagkatapos humigop ng kaunti ay inilayo na ni Dalisay ang kopita mula sa kanyang labi. Kinuha ni Christine ang ilang table napkin na nasa lamesita at tinuyo ang mga luha sa mukha ni Dalisay.

“Ubusin mo ang laman Isay, ako ang nagsalin nan para sayo. Ayaw ko ng may matitira.”

Muling uminom si Dalisay ng paunti-unti hanggang sa maubos niya ang laman.

“T-Thank you po Mam.”

Hinaplos ni Christine ang maganda din namang mukha ng dalagang nakaluhod sa harap niya.

“Tandaan mo Isay, sa bahay na ito, ako ang nagmamay-ari sayo.”

“O-Opo M-Mam Christine.”

Muling ngumiti si Christine, “Sige na Isay, gawin mo na ang iba mo pang mga gawain.”

“Opo Mam.” at saka marahang tumayo na si Dalisay. Yumukod sa harap ni Christine at saka siya lumabas ng kwarto ng kanyang dalagang amo.

Nang nakalabas na si Dalisay ay kinuha ni Christine mula sa lamesita ang plastic bag. Tumayo na siya at binuksan ang kanyang aparador para sa mga damit. Maayos niyang inilagay ang kanyang bagong labang damit sa loob at saka naman niya inasikaso ang kay Dan. Isa-isa niyang itinupi ng maayos ang mga iyon, niyakap at saka sinamyo ang ngayon ay mabango ng amoy ng mga iyon. Habang nakatingin sa nakabukas na aparador ay nag-iisip siya kung saan niya ilalagay ang mga ito. Nagpasya siyang ilagay ang mga iyon sa isang drawer na nasa bandang ibaba ng aparador, at ang lumang rubber shoes naman ni Dan ay isang mahabang drawer na kasama ng kanyang mga sneakers at heels sandals. Hindi naman siya nag-aalala dahil wala namang ibang nagbubukas ng kanyang aparador kung hindi siya lamang.

Pagkatapos ay nahiga siya sa kanyang kama at nakaramdam ng pagkasuya ng maalalang hindi pa natawag sa kanya si Brandon. Dahil alam niyang nasa bahay na ito ngayon at nasabi na ng ina nito ang sinabi niya kanina para sa binata. Ngunit parang sinasadya pa ni Brandon na lalo siyang manabik sa pagtawag nito na siya namang totoo. Dahil kung datirati ay may pagkasuya siya kay Brandon ngayon ay nagbago na. Dahil aminado siyang si Brandon ang pinakagwapo sa lahat ng lalakeng nakilala niya. Maganda din ang pangangatawan nito kahit hindi kasing maselan ng matipunong katawan ni Dan. Gusto din niya ang tindig ng binata dahil hanggang balikat lamang siya nito. Kung hindi niya nakilala at minahal si Dan ay si Brandon ang kanyang ideal na lalake. Mayaman, mabait, maginoo at talagang tapat na umiibig sa kanya.

Magpakalunod man siya sa sarap sa piling ni Brandon ay tama lang. Dahil engaged silang dalawa at nagugustuhan na din naman niya ang binata. Idagdag pang ganun din naman ang ginagawa ni Dan. Kung dalawa sila ni Angela nagpapaligaya kay Dan ay ganun din ang gagawin niya. Pagsasabayin din niya sina Dan at Brandon upang maging mga kaulayaw niya. “It’s only fair Dan, kung ako lang ang minahal mo ay hindi ako makakaabot sa ganito. You only have yourself to blame.” Napangiti siya ng makahulugan, “It’s different now Dan, you’ll really have to beg for it, for real this time.”

*****

Masayang bumaba ng kotse si Katrina ng mapansin niyang naroon ng nakaparada ang sasakyan ng kanyang Kuya Leandro. Pagpasok sa kanilang tahanan ay agad niyang hinanap ang kanyang ina. Nagtuloy siya sa kusina at nakangiting humalik sa pisngi nito.

“Magpalit ka na Khate, then come back here at tulungan mo ako dito sa bini-bake ko.” si Susan na abala pa din sa kanyang ginagawa.

“In abit Mom, puntahan ko muna si Kuya.” ang masayang tugon ng dalagita.

“Wala na talaga akong masabi sa inyong magkapatid. Go ahead na.” ang nakangiting pagtataboy ni Susan sa kanyang bunso.

Nakangiting sinundan na lang ng tingin ni Susan si Katrina habang paakyat ito patungo sa kwarto ng kapatid nito. Talagang sobrang magkalapit ng dalawa at magkasundo sa lahat ng bagay.

Binuksan ni Katrina ang pinto sa kwarto ng kapatid at naabutan niya itong inilalagay sa bagong biling frame ang larawan ni Angela. Ngumiti sa kanya ang kapatid at itinuro ang kama nito. Naupo naman siya doon at kinuha ang isang unan at saka iyon niyakap.

Pagkatapos na mailagay ang larawan ni Angela sa isang magandang frame ay masayang tiningnan iyon ni Leandro. At saka niya ipinihit ang kanyang silya paharap sa direksyon ni Katrina at ibinigay ang picture frame sa kapatid.

“What do you think Khate?” ang nakangiting si Leandro.

“It’s beautiful and elegant Kuya, bagay sa larawan ni Angela.” si Khate na banayad na hinahaplos ang salamin ng hawak niyang picture frame.

Nakangiting ibinalik ni Katrina ang picture frame sa kapatid. Kinuha naman iyon ni Leandro at ipinatong sa kanyang study table.

“Okay Khate, I’m ready, you can start asking your questions now.” at saka tipid na ngumiti si Leandro.

Napa-giggle naman ang dalagita, “Okay Kuya. So, did you finally meet her? I mean, personally this time.”

“Yes, I already did. We are officially acquainted to each other.” ang nakangiting si Leandro habang inaalala niya ang sandaling nakilala at nakadaupang palad si Angela.

“My next question, hm, your impression? Like what do really think of her now na magkakilala na kayo?”

“Well, to be honest, she’s kind of cold towards me. Not exactly the bad kind of cold, yun bang parang she is not sure on how to react sa mga gestures or actions ko sa kanya. It’s kind of difficult to explain? But the perfect example I can give is that…, Angela is like a child, all of the things that she did and says are similar to one. She is mature, don’t get me wrong, but like a child.”

“So, do you like her being like that Kuya?”

Muling ngumiti si Leandro, “Well yes, she’s kind of cute that way. It makes me want to always be with her.”

Si Katrina naman ang napangiti, “Now I’m really more eager to meet her Kuya. It’s very intriguing kasi, the way you describes her.”

“I really want you to met her Khate, pero nasa simula pa lang ako. At ayaw kong magmadali, because I don’t want her to feel na parang I’m forcing her to like me.”

“So Kuya, I know it’s still too early but, do you think you have a chance?”

Isang malalim na buntunghininga ang pinakawalan ni Leandro at saka siya tumayo. Lumapit sa may bintana at tumingin sa araw na nagpapaalam na.

“I really don’t know Khate. All I know is that I’m really happy everytime na nasa malapit lang niya ako. The same feeling din everytime I look at her. Like I feel blessed for knowing that such feeling exist. The feeling of being truly inlove with someone.”

Inalis ni Leandro ang paningin sa araw at muli niyang hinarap ang kapatid, “But at the same time, I feel afraid. What if I’m not good enough for her? What if I don’t stand a chance sa simula pa lang Khate?”

Tumayo si Katrina at lumapit sa kanyang kapatid. Niyakap niya ito at saka siya nag-angat ng kanyang paningin.

“You’re going to be just fine Kuya, because you’re a very loveable person. Angela will surely like you once she knows you better.”

Hinaplos ni Leandro ang buhok ng kapatid at saka niya ito hinalikan sa may ulunan, “Thank you Khate.”

“Just believe in yourself Kuya.” ang sabi ni Khate habang nakadikit ang kanyang pisngi sa dibdib ng kapatid. Sa isipan ng dalagita ay kailangang makilala niya ng maaga si Angela upang malaman niya kung karapat-dapat ba ito sa pag-ibig na nagiging dahilan ng kasiyahan at kalungkutan ng kanyang nag-iisang kapatid.

*****

Magkatulong na naghahanda ng hapunan sina Alice at Angela habang masayang nakatingin lang sa kanila si Anton na kasalukuyang umiinom ng kape. Ang kanilang masayang pamilya ay muling nakabalik sa dati nitong sigla at araw-araw na laging masaya din si Angela.

“Angela, you’re so dedicated to this. Baka naman may assignments ka pang hindi nagagawa?” ang may himig pagbibirong tanong ni Alice sa anak.

“Nothing po Mom.” ang sagot ni Angela na abala sa kanyang ginagawa.

“How is Dan?” ang muling tanong ni Alice.

“He’s fine naman po Mom, but he needs to find a new place to stay.” ang saka sumilay ang isang matamis na ngiti sa labi ni Angela. Naalala ang pangako sa kanya ni Dan na isasama siya ng kasintahan sa bago nitong tirahan at doon siya magpapalipas ng gabi.

“And why do you look so happy because of that?” ang nakangiti ding si Alice.

Saglit na itinigil ni Angela ang kanyang ginagawa at nakangiting tumingin sa kanyang ina, “Mom, I’m going to sleep over to his new place kapag nakahanap na po siya.”

Saglit na natigilan sina Alice at Anton.

“A-Angela, did Dan ask you to do that?” ang naniniyak na si Alice.

“No Mom, I asked him, he is hesitant at first pero naconvinced ko din po siya.” ang masayang si Angela, hindi pansin ang parang pagtutol ng kanyang ina.

“Angela, Iha…” si Anton.

“Yes po Dad.” si Angela na ngayon ay nakatingin sa kanyang ama.

“I think it’s not app-”

“Anton.” si Alice na hindi na pinatapos ang asawa.

Hinaplos ni Alice ang buhok ng anak, “If that’s what you want to do Iha, then it’s okay.”

“Thanks Mom.” at saka hinalikan ni Angela sa pisngi ang ina.

“Iha, why don’t you call Yaya Meding upstairs to help us with this. Para madali tayong matapos.” ang nakangiting si Alice.

“Okay po.” at saka tinigilan ni Angela ang kanyang ginagawa. Naghugas ng kamay at saka siya umakyat sa itaas.

Tumayo naman si Anton at lumapit sa asawa. Hinawakan naman ni Alice ang kamay ng asawa niyang si Anton at sa kanyang mukha ay naroon ang hindi niya maitagong pangamba.

“I know what you want to say Hon. That it’s not appropriate for Angela to do that. I know that because it does bother me too. But Dan is Angela’s world, her only reason for living. Natatakot na din ako para kay Angela, what if a day come and Dan is not there for her. Ano na lang ang mangyayari sa anak natin Anton?” at saka sumubsob si Alice sa dibdib ni Anton na hinaplos-haplos ang kanyang buhok.

Wala namang masabi si Anton sa humihikbing si Alice. Dahil ang buhay at kaligayahan ng nag-iisa nilang anak ay nakasalalay kay Dan. Nasa sitwasyon sila ni Alice na kapwa wala silang magawa. Natatakot silang pabayaan na lang si Angela sa lahat ng nais nito, ngunit natatakot din naman sila sa kung ano ang mangyayari kung hindi pagbibigyan ang anak. Dahil ang sinusunod ngayon ni Angela ay ang sarili nitong puso, at ang puso ni Angela ay pag-aari naman ni Dan. Kay Dan lang umiikot ang mundo ni Angela na labis nilang ikinababahalang mag-asawa.

*****

Naaalala pa ni Jessica ang iniwang munting papel sa kanya ni Dan, kung saan nakasulat na magkikita pa silang muli. At ngayon ay dumating ang sandali na parang inilaan sa kanila ng kapalaran. Nakatingin sila sa isa’t-isa at ang damdaming nasa kanya ay may malalim na kahulugan. Dahil hindi niya maitatanggi na ilang araw ng laman ng kanyang isipan ang kaharap niya ngayong si Dan.

“Okay lang ako Jessica, heto, naghahanap ng bagong matitirhan. Ikaw musta na?”

Nawala naman ang ngiti sa labi ng dalaga, “Dan ha, katatawag mo lang sa akin ng “Jess”, tapos biglang “Jessica” na ulit. Just call me “Jess” na lang.” Hindi niya masabi kay Dan na ang binata lamang ang tumatawag sa kaniya ng ganun. At sa bawat pagbikas ni Dan sa kanyang pangalan ay parang isang masarap na paglalambing sa kanyang puso.

“Okay, Jess.”

“Diba mas madaling sabihin.” at saka matamis na ngumiti si Jessica kay Dan. “Okay lang naman din ako Dan , busy lang sa studies at sa iba’t-ibang school activites.”

“Pareho lang tayo, one month na lang at tapos na ang sem, madami din akong pinagkakaabalahan. Madaming kailangang tapusin at gawin.”

Muli silang ngumiti sa isa’t-isa.

“Naghahanap ka ng matitirhan diba?” ang muling tanong ni Jessica.

“May alam ka ba? Yung mura lang sana, pero kung mataas ng kaunti pero okay naman ang lugar. Baka kunin ko na din. Madalian kasi ito, kailangan ko ng makalipat ngayong linggo.”

Saglit na nag-isip si Jessica, “Yung tinitirhan ng pinsan ko, malapit lang dito pero sasakay ka pa din ng jeep. Okay yung place nila, kasama sa bayad yung kuryente, tubig at pagkain, parang dorm style. Room per room sila, max is two persons per room. Kung kaya mong bayaran ang room ng solo ka lang, pwede naman. Kung may kasama ka, okay lang din. Up to you naman kung gusto mo yung setup at yung place. Medyo above average lang talaga yung rent kasi ay malinis yung lugar at naka-aircon.”

Nakaramdam ng pag-asa si Dan, lalo’t ayon sa mga sinabi ni Jessica ay maganda ang lugar. Wala na siyang iintindihin pagdating sa paghahanda ng pagkain. Malaking alwan sa kanya lalo’t madalas siyang naghahabol sa oras.

“Gusto ko sanang puntahan Jess, pero papasok na ako. May work pa ako ng seven.”

Tiningnan ni Jessica ang kanyang relong pambisig, “It’s almost seven na nga Dan, late ka na nan.”

“Hayaan mo na, ah Jess, pwede mo bang ibigay mo na lang sa akin yung exact address, puntahan ko na lang bukas.”

Kinuha ni Jessica ang isang notebook mula sa kanyang dalang bag, binuksan iyon at isinulat ang address pati ang pangalan ng kanyang pinsan. At pagkatapos ay iniabot niya iyon kay Dan.

“Thank you Jess.”

“Pasensya na Dan, gusto talaga kitang samahan bukas pero hectic ang sched ko.”

“Okay lang Jess, malaking tulong na to.”

“Tara na Dan, pauwi na din ako. Kailangan mo na ding pumasok.” si Jessica na may bahagyang lungkot, dahil muli na naman silang maghihiwalay ni Dan kahit ayaw pa niya.

At sabay na silang naglakad patungo sa may abangan ng sasakyan.

“Dito na lang ako Dan. Ingat ka sa pagpasok.”

Ngunit hindi umalis si Dan at nanatili lamang sa tabi ng dalaga.

“Late na din naman ako kahit makasakay pa ako ngayon. Antayin na lang muna kitang makasakay.” ang nakangiting si Dan, dahil napansin niyang pundido ang ilaw sa malapit na poste at walang masyadong tao sa lugar.

Napangiti naman si Jessica, lihim siyang nakaramdam ng saya dahil hindi naman lingid sa kanya ang dahilan ni Dan kung bakit nasa tabi niya ito ngayon. Ang isang bahagi ng kanyang puso ay nais umasa na si Dan sana ang mag-aalis ng mapait niyang nakaraan. Ngunit alam naman niyang may dalawang magandang dalagang nagmamay-ari na kay Dan.

“Dan…”

Tiningnan ni Dan ang katabing dalaga na nakatingin din sa kanya, “May sasabihin ka Jess?”

“Bakit hindi mo kasama yung dalawa mong girlfriend?” ang nagbibirong tanong ni Jessica kahit may munting kirot itong dulot sa kanyang dibdib.

Nawala ang ngiti sa labi ni Dan, hindi inaasahan ang tanong na iyon mula kay Jessica. Ngayon ay muling pumasok sa kanyang isipan ang kanyang mga suliranin kay Angela at Christine. Kay Christine na parang naglilihim na sa kanya at may ibang nais na gawin. Kay Angela na walang alam sa lihim niyang kasunduan sa ama nito.

Pilit na ngumiti si Dan, “Mga busy pareho, pero okay lang naman sila.”

“So, totoo na girlfriend mo sila pareho. Hindi mo kasi dineny eh, yung sinabi ko na girlfriend mo silang dalawa.” si Jessica na ngayon ay nakatingin pa din kay Dan.

Hindi naman kailangang magpaliwanang ni Dan kay Jessica, ngunit ang tingin ng dalaga sa kanya ay walang halong panghuhusga.

“It’s very complicated Jess, ang sitwasyon naming tatlo. Ang alam ko lang Jess ay darating ang araw na may kapalit ang kaligayahan kong ito. Dahil sa buhay kong ito Jess, simula pagkabata ay wala akong tinanggap na mabuti na walang kapalit.” ang sabi ni Dan na may lungkot, dahil alam niyang darating ang araw na kailangan niyang pumili ng isa. Sa takdang araw na iyon ay isa lang ang natitiyak niya. May masasaktan ng husto at maaaring hindi matatanggap ang desisyon na gagawin niya. At kailangan niyang harapin ang kapalit na kabayaran sa desisyon na kanyang gagawin. Ang dalangin na lamang niya ay kung mayroong kailangang magdusa ay siya na lang sana at hindi ang iba pa.

Nakita ni Jessica ang lungkot na nasa mukha ni Dan, na parang nahingi ito ng tulong ngunit walang nakakarinig sa lihim nitong pagtawag. “Then pumili ka Dan ng relationship na hindi complicated. Na hindi mo kailangang mamili at wala kang dapat na alalahanin pa.” Isang laro ng tadhana ang muli nilang pagkikitang dalawa. At kung ito na ang huli ay nais niyang ipabatid sa binata na narito siya at nakahanda din namang ialay ang lahat sa kanya.

Napatingin saglit si Jessica sa palapit na jeep na papunta sa direksyon niya.

“Dan, I know na iniisip mong chance encounter, yung pagkikita natin ngayon. Pero hindi para sa akin, nakatakda tayong magkita ulit Dan, gaya ng sinabi mo sa note na binigay mo sa akin. And I’m really thankful , masaya akong nakita kitang muli.” ang sabi ni Jessica na nakatingin sa mga mata ni Dan.

“Jess…” si Dan na ngayon ay nakatingin din mga mata ng dalaga.

Hinawakan ni Jessica ang kamay ni Dan kung saan naroon pa din ang papel na ibinigay niya.

“Magkikita pa tayo Dan, so it’s not goodbye, kung nanaisin mo.” saka bahagyang pinisil ni Jessica ang palad ni Dan.

Hindi naman nakapagsalita agad si Dan, dahil ang mga sinasabi ni Jessica ay may iba ng kahulugan na hindi madali sa kanya ang sagutin.

Ngumiti si Dan kay Jessica, “Masaya din ako at nakita ulit kita Jess.” ang masayang sabi na lang na ni Dan, pilit niyang iniwasan ang mga sinasabi ni Jessica na alam niyang may ibang kahulugan.

Pinara ni Jessica ang jeep at tumigil naman iyon sa tapat nila.

“Dan, una na ako, ingat ka.” si Jessica na ngayon ay binitawan na ang kamay ni Dan.

“Ingat ka din Jess, salamat ulit.”

Ngumiti lang si Jessica kay Dan at saka siya tumalikod na.

Nang nakahakbang na siya ng isa ay muli siyang pumihit paharap kay Dan.

Banayad na hinalikan sa pisngi si Dan na bahagyang nagulat sa kanyang ginawa. Isang munting regalo niya sa binata dahil sa muli nilang pagkikita.

Hinaplos ni Jessica ang labi ni Dan, “May higit pa akong kayang ibigay sayo Dan, ikaw na lang ang mag-decide kung tatanggapin mo.”

At saka siya mabilis na muling tumalikod at sumakay na sa naghihintay na jeep. Tiningnan ni Jessica si Dan at muli siyang ngumiti. Dahil nasa kamay ni Dan ang magiging dahilan ng muli nilang pagkikita. May pag-asa pang mangyari ang kahilingan niya, at nasa pagpapasya ni Dan ang kapalaran nilang dalawa.

*****

Inantay muna ni Alex na matapos ni Mika ang customer nito at saka niya ito nilapitan. Inabutan ng isang plastic bottle ng mineral water na tinanggap naman ng dalaga.

“Salamat Alex.” nasa tinig pa din ni Mika ang hindi nito maitagong lungkot.

Nakatingin lang naman si Alex kay Mika habang iniisip ang kasalukuyan nitong sitwasyon. Noon pa niya nais na maghiwalay sina Dan at Mika dahil sa hindi patas na relasyon ng dalawa. Ngunit ngayong nakikita niya ang epekto nito kay Mika ay hindi na niya tiyak kung ito talaga ang nais niyang mangyari. Sumandal si Alex sa may counter at nakadako ang kanyang paningin sa pasukan ng mga tao. Kanina pa niya hinihintay si Dan. Nagkaayos na naman sila ni Dan habang nasa ospital pa ang kaibigan. At ngayon ay hindi na din madali para kay Alex ang basta na lang makialam sa dalawa lalo’t wala naman siyang relasyon kay Mika.

“Alex, okay lang naman ako. Bumalik ka na sa ginagawa mo.” ang mahinang sabi ni Mika, dahil sa labis na bigat na nararamdaman sa kanyang dibdib ay sinabi niya kanina kay Alex ang nangyari sa kanila ni Dan.

Napabuntunghininga na lang si Alex, “Sige Mika, dun muna ako. Kakausapin ko mamaya si Dan, pero wala akong maipapangako sayo Mika.”

Nangilid ang luha sa mga mata ni Mika ng marinig ang pangalan ng iniibig niya si Dan, “Salamat Alex, sabihin mo sa kanya yung mga sinabi ko sayo.”

Lumayo na si Alex kay Mika at nagtungo sa isang lamesa upang linisin iyon. Iniisip niya kung ano ang mga sasabihin niya kay Dan kapag nagkita na sila mamaya. Napakahirap ng kanyang sitwasyon, kailangan niyang tulungan si Mika para sa mali nitong relasyon.

Pasado alas-syte na ng gabi ay wala pa din si Dan, kanina pa naiinip si Arcelle sa pagdating ng binata. Lumabas na siya ng kanyang opisina at nagpunta sa loob ng bar. Nilapitan ang naglilinis na si Alex na nakatalikod sa kanya.

“Alex…”

Mabilis namang pumihit si Alex at hinarap ang kanilang manager.

“Yes Mam.”

“Diba dapat ay papasok na si Dan ngayon, past seven na Alex. Wala pa din siya.” ang may pag-aalalang tanong ni Arcelle dahil kanina pa siya naghihintay sa pagdating ni Dan at nais niyang muling makapiling ang binata.

“P-Padating na po siguro yun Mam.” ang bahagyang kinabahang si Alex, dahil wala namang sinabi si Mika na hindi makakapasok si Dan.

“Pagdating niya Alex, papuntahin mo siya agad sa opisina ko.” ang may diin na utos ni Arcelle.

“Opo Mam. Sasabihin ko po.”

At saka tumalikod na si Arcelle at naglakad pabalik sa kanyang opisina. Hindi niya maintindihan ang sarili kung bakit ganito na lang ang pagkahumaling niya kay Dan. Na parang kailangang maging parte ng kanyang buhay at katawan si Dan upang manatili siyang buo.

Naiwan si Alex na ipinapatuloy ang kanyang ginagawa. Mamaya na lang niya kakausapin si Dan dahil parang sasabunin na naman ito ng sarilinan ng kanilang manager.

Pagkababa ng sasakyan ay mabilis ang mga hakbang ni Dan papunta sa may restobar. Binati niya ang nakabantay na gwardiya na kinumusta naman ang lagay niya. Nang nasa loob na siya ng bar ay saglit na napatingin sa kanya ang ilang staff na naroon. May ibang ngumiti sa kanya at mayroon din namang lantarang nagpakita ng pagkainis sa muli niyang pagpasok sa trabaho. Tiningnan ni Dan si Mika mula sa kaha na malungkot na nakatingin sa kanya.

Nais sana niyang lapitan si Mika ngunit alam niyang wala iyong maidudulot na mabuti sa dalaga. Baka tuluyan lang mapaiyak si Mika at maapektuhan pa ang trabaho nito.

“Dan…” si Alex.

Tipid na ngumiti si Dan sa kaibigan, “Alex…”

“Mamaya na tayo mag-usap, tungkol kay Mika, kailangan mo munang magpunta sa opisina ni Mam.”

Dahil sa sinabi ni Alex ay alam na ni Dan nagsabi na dito si Mika. Mamaya na niya kakausapin si Alex, dahil si Arcelle muna ang kailangan niyang puntahan. Ngayon pa lang ay alam na ni Dan ang pag-uusapan nila, o ang gagawin nila na laging pinanabikang mangyari ni Arcelle.

“Okay Alex, mamaya na lang. Puntahan ko muna si Mam.” at saka banayad na tinapik ni Dan sa balikat ang kaibigan.

Pagkatapos magpalit ng uniform ay nagtungo na si Dan sa opisina ni Arcelle. Huminga muna si Dan ng malalim ng nasa tapat na siya ng pinto. Ang blinds ay nakababa na at hindi na kita ang nasa loob. Nakahanda na ang lugar para sa kanila ni Arcelle.

(“tok” “tok”)

“Mam…, si Dan po…”

Nakarinig siya ng papalapit na mga hakbang at saka bumukas ang pinto. Ngayon ay kaharap na niya si Arcelle na, nakatingin ito sa kanya at ang mga mata nito ay puno ng pananabik gaya ng inaasahan niya.

“Dann…” ang mainit na pagtawag ni Arcelle, ngayong napakalapit na sa kanya ni Dan ay hindi na niya kayang pigilan pa ang sarili.

Hinawakan ni Arcelle ang kamay ni Dan at hinila ang binata papasok sa loob ng kanyang opisina. At saka niya isinara at ini-lock ang pinto. Kaagad siyang yumakap sa matipunong katawan ni Dan habang nakatingin sa maamo nitong mukha.

“Kailangan ko pa bang sabihin Dan…” ang may pakiusap na sabi ni Arcelle, dahil kapag ang init ay nasa kanyang katawan ay nasa ilalim siya ng mga kagustuhan ni Dan.

Niyakap din ni Dan si Arcelle at saka niya mainit na hinalikan ang naghihintay nitong labi. Sa simula pa lang ng paghihinang ng kanilang labi ay mapusok na agad si Arcelle. Hanggat narito siya sa lugar na ito ay kasama sa kanyang tungkulin at responsibilidad ang pagkalinga sa matinding pagkauhaw sa kanya ni Arcelle. Alam naman ni Dan na hindi siya makakaiwas sa ganito at magsisinungaling siya kung sasabihin niyang hindi niya gusto ang bawat sandali ng bawal nilang relasyon. Lalake pa din siya na nadadarang at mahina sa tukso. Mas madali sa kanya ang sitwasyon nila Arcelle, dahil may asawa ito at init lang ng laman ang hangad nito sa kanya. Kung magkakagipitan ay lilipat lang siya ng trabaho at tapos na din ang bawal nilang relasyon.

“Okay ka na ba?”

“Okay na po ako Mam.”

“Mam na naman? Arcelle diba kapag magkasama tayong dalawa.”

“Arcelle…”

Ngumiti ng matamis si Arcelle at saka niya muling ipinikit ang kanyang mga mata at iniawang ang kanyang labi. Muli namang bumaba ang halik ni Dan kay Arcelle at nanatili silang nakayakap sa isa’t-isa.

“I miss you so much Dan, kung alam mo lang, gustong-gusto kitang puntahan sa ospital ngunit nagpipigil lang ako. Na-miss mo din ba ako Dan?” si Arcelle na hinahaplos ang mukha ng binata.

Nagpakawala si Dan ng isang ngiti, “Magsisinungaling ako kung hindi.” at saka niya muling hinalikan sa labi si Arcelle, dahil sinong lalake ang hindi mananabik sa isang magandang tulad ni Arcelle, at may katawang talaga namang pagnanasaan ng kahit na sinong lalake.

Bumaba ang kamay ni Arcelle sa tapat ng galit na alaga ni Dan. Bahagyang pinisil iyon at saka marahang hinimas.

“Na-miss din ba ako nito Dan?” ang muling tanong ng nag-iinit na si Arcelle.

Inilayo ni Dan ang katawan sa kanya ni Arcelle. At saka niya inilabas mula sa kanyang pantalon ang galit niyang pagkalalake. Sa ikalawang pagkakataon ngayong araw ay muli na namang makakatikim ng masarap na pagsubo ang kanyang galit na namang alaga. Hindi si Arcelle ang klase ng magpipigil sa unang sandali ng muli nilang pagkikita. Kung magpipilit siyang tumanggi at umiwas ay lalo lamang magsusumidhi ang pananabik ni Arcelle na hindi din naman niya matatakasan.

“Ayan ang sagot sa tanong mo Arcelle.” ang malumanay na sagot ni Dan habang banayad na nialalaro sa harapan ni Arcelle ang kanyang malaking alaga na puro dagta na ang labi na kumakayat na pababa.

Hinawakan ni Arcelle ang kamay ni Dan at inalis iyon sa pagkalalake ng binata. Siya naman ngayon ang banayad na humawak sa nakakapaso at naghuhumindig na alaga ni Dan na galit na galit na nakatayo. Nagsimulang magtaas baba ang kanyang kamay sa buong kahabaan ng matabang alaga ni Dan.

Muling naghinang ang kanilang labi habang patuloy na nilalaro ni Arcelle ang alaga ni Dan.

“Ang sarap hawakan Dan, ang init. Miss na miss na ako ng alaga mo Dan.” ang malamyos na sabi ni Arcelle ng naghiwalay ang kanilang labi at ngayon ay buong pananabik na nakatingin sa hawak niyang matigas na laman.

“Luhod Arcelle…” ang mahinang utos ni Dan sa kanyang magandang manager.

Nakangiting lumuhod si Arcelle sa harapan ni Dan. Kanina pa niya ito nais na gawin at naghihintay lamang siya ng utos mula kay Dan. Dahil alam naman niyang nasasabik na din si Dan sa muli niyang pagpapaligaya sa pagkalalake nito. Hinubad niya ang kanyang suot na blazer dahil napakainit na ng kanyang pakiramdam. Inalis na niya sa pagkabutones ang suot na pantalon ni Dan, saka niya iyon ibinaba kasama ng panloob ng binata. Ngayon ay kitang-kita ng kanyang mga mata ang malaking nakatayong alaga ni Dan na dahilan ng kanyang bawal na kaligayahan. Hinawakan niya ang katawan niyon at ang nakakapaso nitong init ay lalong nagpadarang sa kanya. Sinimulan niyang dilaan ang bilugang ulo at ikinalat ang dagta doon hanggang sa mapakintab niya iyon ng husto. Hinaplos naman ni Dan ang mukha ni Arcelle na hindi maitago ang matinding libog at pananabik na umaalipin dito ngayon.

“Pasarapin mo ako ng husto Arcelle.” si Dan na nakatingin kay Arcelle, at saka niya nilikom sa kanyang kamay ang mahaba nitong buhok.

Marahang tumango si Arcelle at nagsimulang isubo ang alaga ni Dan. Banayad niyang sinimulang himasin ang bayag ni Dan habang patuloy siya sa kanyang masarap na pagsubo.

“Hmm… Ahh…” si Dan na hindi mapigil ang sarili sa kanyang mga mahinang pagdaing. Iba ang damdamin kapag si Angela ang nakasubo sa kanyang alaga ngunit ang masarap na pagsubo ni Arcelle ay talagang ligaya din naman ni Dan. Nakakadarang sa laman lalo’t sa bawat paglabas-pasok ng kanyang alaga sa bibig ni Arcelle ay hindi ito tumitigil ng pagsupsop sa kanyang dagta.

“Ilabas mo mga suso mo Arcelle, gusto kong makita.” ang sunod na utos ni Dan sa kanyang manager na alam niyang alipin na niya ngayon.

Pagkarinig sa sinabi ni Dan ay mabilis na hinubad ni Arcelle ang suot niyang kamison. Pagkatapos ay isinunod niya ang kanyang bra at ngayon ay nakabilad na kay Dan ang mayaman niyang dibdib.

Napangiti si Dan, muli niyang hinawakan ang buhok ni Arcelle at ipinasubo ang kanyang pagkalalakeng balot na ng laway. Patuloy si Arcelle sa ginagawa nitong pagsubo habang nilalamas naman ni Dan ang isa nitong dibdib.

“Hahh.. Hmm… Sige lang Arcelle, wag kang tumigil.”

Nagpatuloy lang si Arcelle sa masarap niyang ginagawa habang salitan naman ang kamay ni Dan sa paglamas sa mayaman niyang magkabilang dibdib.

“Ahh.. Ang sarap Arcelle…” ang impit na daing ni Dan habang patuloy si Arcelle sa pagbibigay ligaya sa kanyang malaking alaga.

“M-Malapit na ako…”

Dalawang kamay ng hinawakan ni Dan ang ulo ni Arcelle at saka siya mabilis na umulos ng magkakasunod.

“Agh.. Nghh…” at saka sumabog sa loob ng bibig ni Arcelle ang mainit niyang tamod.

Ilang ulit pang umulos si Dan hanggang sa tuluyan na niyang nailabas lahat ang unang bugso ng kanyang pagkarating sa sukdulan.

“Arcelle…” si Dan na itiningala ang mukha ng nakaluhod na si Arcelle.

Nakakaunawa namang ibinuka ni Arcelle ang kanyang bibig sa harapan ni Dan. Buong pagmamalaking nais ipakita sa binata na handa niyang gawin ang lahat para sa ikaliligaya nito.

“Alam mo na ang gagawin mo.” at saka hinaplos ni Dan ang buhok ni Arcelle.

Tumango naman si Arcelle at saka niya buong sarap na nilunok ang mainit at napakaraming tamod sa loob ng kanyang bibig.

*****

Magkatabing pumarada ang sasakyan nina Arman at Edward sa harapan ng restobar na pinamamahalaan ni Arcelle. Sabay na silang pumasok at gumawi sa parteng may mas mahal na bayad ang mga lamesa.

“Teka, teka Pare.” si Edward na napadako ang tingin sa magandang dalagang nasa kaha.

Sinundan naman ni Arman ng tingin ang tinitingnan ni Edward at nakaramdam siya ng pagkabahala. Dahil ang tinitingnan nito ngayon si Mika na siyang laman palagi ng isipan niya.

“Tang-ina, suso pa lang Pare, panalo na.” ang nakangising si Edward.

“Mamaya na yan Ed, umupo muna tayo.”

“No, I’ll my make move na muna Arman.” at saka ito preskong ngumiti, sinuklay ang buhok at lumakad na sa direksyon ng dalagang nasa kaha.

“Edward…” ang tawag ni Arman sa kaibigang nagtungo na sa direksyon ni Mika.

“Hi Mika.” si Edward na ang mga kamay ay nasa ibabaw ng counter at nakatingin sa nameplate ni Mika na nasa kanyang dibdib.

Nailang naman ang dalaga dahil sa kakaibang tingin ng kaharap na lalake sa kanyang malulusog na dibdib.

“S-Sir, may kailangan po ba kayo?”

Ngumiti si Edward na nakatingin na ngayon sa magandang mukha ni Mika. Kinuha niya mula sa wallet ang isang pirasong perang papel at inilagay iyon sa harapan ni Mika.

“Para sayo yan Mika, tip ko dahil ang sarap mong…, tingnan.” ang nakangiti pa ding si Edward.

Napansin naman ni Edward ang alinlangan sa kaharap na si Mika, “Kapag di mo yan tinanggap, sasabihin ko sa manager na naging rude ka sa akin.”

Nakaramdam naman ng kaba si Mika at nag-aalangan pa ding inabot ang pera na nasa counter. Normal lang naman sa kanila ang nabibigyan ng tip. Ngunit alam niyang may iba pang gusto ang kaharap na lalake.

Nang nasa kamay na ni Mika ang perang papel ay agad namang hinawakan ni Edward ang kamay ng dalaga, “Ang lambot Mika.”

Mabilis namang hinila ni Mika ang kanyang kamay, “S-Sir.”

“Yan na yung kapalit ng tip ko.” at saka muling ngumiti si Edward kay Mika.

“Libre ka ba mamayang gabi Mika?” ang nakangiting tanong ni Edward dahil buo ang tiwala niya sa kanyang sarili. May itsura siyang lalake at may magandang trabaho. Wala pang babae ang nagpahindi sa kanya lalo’t sa bar lang namamasukan.

Lalong nakaramdam ng pagkailang si Mika kaya dumako na ang kanyang paningin sa direksyon ni Alex na nakatingin na din sa kanila.

“Wag kang matakot Mika. Nagbibiro lang itong kaibigan ko.” si Arman na inakbayan si Edward. Nakalapit na siya ngayon sa dalawa at napansin naman niya ang mamumuong takot sa dalaga.

“Ed.” at madiin na pinisil ni Arman sa balikat ang kaibigan. “Nasa bar tayo ni Arcelle…”

Biglang natigilan si Edward, at saka muling ngumiti.

“Pumili ka na lang ng table natin, ako na bahalang umorder.” ang sabi ni Arman.

“Okay Pare. Pero magpapakilala lang ako saglit kay Mika.”

Tumingin si Edward kay Mika, “I’m Edward.” saka inilahad ni Edward ang palad sa harap ng dalaga.

“Pare, makakasuhan ka na ng harrasment nan kapag hindi ka pa tumigil.” sunod na sabi ni Arman at walang halong biro ang kanyang salita. Dahil talagang ngayon ay naiinis na siya.

Binawi ni Edward ang kamay na hindi pinaunlakan na hawakan ni Mika, “See you later Mika.” at saka siya nagsimula ng lumakad palayo na may kakaibang ngiti sa kanyang labi habang may ibang laman ang kanyang isipan.

Ngayon ay naiwang magkaharap sina Arman at Mika.

“Pasensya ka na Mika. Ganyan talaga si Ed kung minsan.”

“O-Okay lang po ako Sir, T-Thank you po.”

“Natatandaan mo ba ako Mika?”

Saglit na nag-isip si Mika at saka niya naalala ang kaharap, “Y-Yes Sir, kayo po yung…, asawa ni Mam Arcelle.”

Nakangiting tumango si Arman, “I’m Arman by the way.”

Si Mika naman ang tumango.

Minsan pang ngumiti si Arman sa dalaga at saka siya gumawi sa direksyon ng bartender.

“S-Sir Arman…”

Tumigil si Arman sa paglakad at tumingin sa direksyon ni Mika.

Lumapit naman si Mika kay Arman at ibinigay ang perang papel na mula kay Edward.

“Pakibalik po Sir sa kaibigan nyo.” ang mahinang pakiusap ni Mika.

Kinuha ni Edward ang pera mula kay Mika at ibinulsa.

“T-Thank you po Sir.”

Ngumiti lang si Arman kay Mika at kinausap na nito ang bartender. Sinabi ang kanilang order at saka siya pumunta sa lamesa nila ni Edward. Pagkaupo ni Arman ay kinuha niya mula sa bulsa ang perang nais na ibalik ni Mika.

“Ed…” at ipinatong ni Arman ang pera sa harapan ng kaibigan.

Nakangising kinuha naman iyon ni Edward at saka tumingin sa direksyon ni Mika, “Well, marami namang paraan. Kilala mo naman ako Pare, hindi ako tumitigil hanggang di ko naikakama ang babaeng natipuhan ko.” at saka ngumiti si Edward kay Arman.

Hindi naman sumagot si Arman, kilala niya ang kaibigan at totoo ang sinabi nito. Pero iba ang laro ngayon, wala siyang pakialam kung may nobyo na si Mika o magkasira man sila ni Edward. Gagawin niyang kanya lang si Mika.

Lumapit si Alex sa table ni Arman at Edward at maingat na inilapag doon ang mga light drinks na inumin ng dalawa. Hindi niya makuhang ngumiti dahil sa nakita niyang
kilos ng dalawa patungkol kay Mika. Lalake din siyang tulad ng mga ito, at ang kilos ng mga ito ay motibo. Libog ang mga ito kay Mika at wala siyang magawa upang patigilin ang dalawa. Sa mga ganitong pagkakataon lalong nakakaramdam ng lungkot si Alex. Dahil wala siyang magawa upang protektahan si Mika sa mga taong katulad ng mga ito.

“Kung wala na po kayong kailangan mga Sir?” si Alex na nais ng iwanan ng mabilis ang dalawa.

“Andyan pa ba si Arcelle?” ang tanong ni Arman.

“Nasa office pa po niya si Sir.”

Ngumiti si Arman, “Pakitawag, sabihin mong andito ako.”

“Yes Sir.” at saka tumalikod na si Arman upang pumunta sa opisina ng kanilang manager.

“What? Hindi mo sinabi kay Arcelle na andito tayong gabi.” ang natatawang si Edward na nagsimulang magsalin ng alak.

“I want to surprise her Ed, It’s not everytime na andito tayong dalawa.”

“Okay, well that’s true naman.”

“May halos isang oras pa naman tayo dito. Let’s just enjoy the drinks then sabay na kaming uuwi ni Arcelle mamaya pagkatapos ng duty niya.” ang nakangiting si Arman. Nais naman niya talagang sorpresahin ang asawa sa gabing ito. Nakapagpareserved na din siya sa isang mamahaling restaurant para sa dinner nila ngayong gabi. Nais niyang masasayang alaala ang iiwan niya sa asawa bago niya muli itong iwanan para sa kanyang bagong project. Ngunit hindi niya maitatangi sa sarili na isang dahilan din si Mika sa kanyang pagnanais na pumunta dito ngayong gabi. Isang pagkakamali lang niya na kasama niya ngayon ang kaibigan niyang si Edward.

“Pare…” si Edward na nakangisi sa kaibigan.

Nakatingin lang si Arman kay Edward habang umiinom.

“How about that girl? Are you sure na kaya mong panindigan ang sinabi mo sa akin kapag ganyan kasarap ang nasa harap mo.”

Nanatiling tahimik si Arman, totoo naman ang sinabi ni Edward. Kaya niyang tiisin ang sarili pagdating sa ibang babae ngunit hindi kay Mika.

Uminom din si Edward ng alak, “Kilala kita Arman, alam kong kursunada mo din si Mika. Alam ko na ang mga style mo Pare. Just be honest with me at willing naman akong magbackout.”

Saglit na nag-isip si Arman, habang nasa Bulacan siya ay madalas din namang siyang luluwas para kay Mika. At gagawin niya iyon ng nakalihim sa kanyang asawang si Arcelle. Kung makakatulong niya si Edward sa kanyang plano kay Mika ay mas lalong madali para sa kanya.

“Fine Ed, gusto ko si Mika.” ang seryosong sabi ni Arman na ngayon ay nakatingin sa mga mata ni Edward.

“Gustong ano Arman?”

“Gusto ko siyang gawing sarili kong laruan. Akin lang Ed, ayaw ko ng may kaagaw.” ang may diin at may halong banta na sabi ni Arman.

“Okay, okay.” ang natatawang si Edward, “That girl is yours Pare, like Karen, I like her too pero ipinaubaya ko sayo. Pero this time Arman, may kukunin akong kapalit….”

*****

Nakahiga na ngayon si Arcelle sa sofa habang dinidilaan ni Dan ang kanyang leeg pababa sa kanyang mayamang dibdib.

“Ohh… D-Dannn…”

Banayad na nilalamas ni Dan ang magkabilang dibdib ni Arcelle habang salitan na sinusupsop ang mga iyon.

“D-Dann…” ang walang tigil na daing ni Arcelle, napakarap talagang maglaro sa dibdib ni Dan. Ibang-iba sa kanyang asawang si Arman.

Bumaba na ang halik ni Dan puson ni Arcelle at saka nilandas ng kanyang dila ang daan patungo sa hiwa ng babaeng pinasasarap niya ngayon. Kusa ng bumuka ang mga hita ni Arcelle sa harapan ni Dan. Gamit ang kanyang mga daliri ay hinawi ni Dan ang makapal na bulbol ni Arcelle upang makita niya ng maayos ang matambok na basang hiwa na kanina pa naghihintay na kanyang kainin. Isang mainit na halik ang ibinigay ni Dan sa ibabaw ng basang lagusan ni Arcelle.

“Ah…”

At saka sinimulang dilaan ni Dan ang hiwa mula sa ibaba paitaas.

“Ahh… Ahhh..

Ngayon ay nakasabunot na si Arcelle sa buhok ni Dan habang buong sarap siya nitong kinakain.

Kapwa natigilan sina Dan at Arcelle na makarinig ng mga pagkatok sa pinto.

(“tok” “tok” tok”)

“M-Mam…, Mam Arcelle… ” si Alex na tinangkang buksan ang nakasaradong pinto.

“B-Bakit Alex?” si Arcelle na nakabukaka pa din sa harap ni Dan habang nakahawak sa may buhok nito.

“Nasa bar po ang asawa nyo Mam. Pinapasabi po na andito daw po siya.”

Biglang kinabahan si Arcelle at Dan, “O-Okay Alex, m-malapit na din akong matapos kay Dan. Mauna ka na doon at sabihin mong papunta na ako.”

“Opo Mam.”

“Shit! Shit!” ang inis na sabi ni Arcelle. Hinila niya paakyat si Dan upang magtapat ang kanilang mukha.

“Saka na natin ito ituloy Dan…” at saka niya kinabig sa batok si Dan upang mabilis na paghinangin ang kanilang labi.

“Magbihis na tayo.”

Umalis si Dan mula sa ibabaw ni Arcelle at nagsimulang magbihis. Tumayo na din si Arcelle at mabilis na pinulot ang kanyang mga nahubad na saplot sa katawan. Kapwa sila nakatingin sa isa’t-isa habang nagbibihis ng mabilis.

“Kinakabahan ka ba Dan?” ang tanong ni Arcelle sa natahimik na binata.

“Hindi ko alam na pupunta dito ang asawa mo Mam.” ang kinakabahang si Dan na ngayon ay nanlalamig at wala na ang init sa kanyang katawan. Mabuti na lamang at si Alex ang nagpunta sa opisina. Paano kung ang asawa ni Arcelle ang nagpunta at hindi si Alex?

“Just act normal Dan, okay?”

Tumango na lang si Dan.

“Una na ako sa labas.” si Dan na nakatingin kay Arcelle nagpupunas ng pawis sa mukha nito at sa leeg.

Tumango naman si Arcelle na ngayon ay naglalagay na ng pulbos sa mukha.

Nakalabas na si Dan ay kinakabahan pa din si Arcelle. Kailangan na nilang mag-ingat ng mabuti at kung hindi ay darating ang sandali na may makakahuli sa kanila. Ngayon ay nakakaramdam siya ng galit sa sarili dahil sa kanyang matinding libog sa katawan ay nawawala na siya sa katinuan.

Nakasandal sa pader si Alex malapit sa may pinto papasok sa bar at naghihintay sa pagdating ni Dan.

“Dan.” si Alex ng malapit na sa kanya ang kaibigan.

Malungkot na ngumiti si Alex, “Tungkol kay Mika.”

“Alex…”

Hinawakan ni Alex sa balikat si Dan, “Makinig ka muna Dan. Saglit lang naman ako.” Huminga ng malalim si Alex, “Kailangan ka ni Mika, nag-usap kami kanina. Halos wala nang maiyak yung tao dahil sayo Dan. Alam ko Dan, na mali ito. Pero mahal na mahal ka ni Mika. Masakit din sa akin itong ginagawa ko akala mo. Pero para kay Mika, para na din sa akin, para hindi ko na siya nakikitang nahihirapan. Balikan mo na siya Dan.”

Nanatiling tahimik si Dan, nais niyang makapagsimula ulit si Mika ngunit ang mga sinabi ni Alex ay may talab din naman sa kanyang puso at isipan.

Inalis na ni Alex ang kanyang kamay sa balikat ni Dan, tumalikod na ito nagsimula ng humakbang palapit sa pinto.

“Isa pa nga pala Dan, mag-ingat ka sanang mabuti.” Si Alex na nakahawak sa pinto at bahagyang lumingon kay Dan. “Aminado akong mahina ang utak ko Dan, pero hindi naman ako tanga. Kanina ka pa sa loob ng opisina ni Mam at nakasara ang pinto. Pangalawang beses na ito Dan. Alam ko ang mga ungol sa loob ng opisina na narinig ko kanina. Paalala lang ang sa akin Dan, baka madehado ka naman kapag nagkataon. Madami na yan Dan, baka hindi mo na kayanin sa susunod.”

Nasa loob na si Alex ng bar ay nanatiling nasa likod ng pinto si Dan. Ang mga tuksong nakapalibot sa kanya ay masarap ngunit baka hindi niya kayanin ang kapalit. Minsan na siyang nalagay sa alanganin at baka mas higit pa ang susunod na balik sa kanya. Sinasabi ng kanyang isipan na dapat na siyang tumigil, ngunit paano niya pipigilan ang kanyang puso at katawan na kapwa mahina sa tukso ng laman.

“Dan…” si Arcelle na ngayon ay nasa likuran ni Dan.

“Mam…” si Dan nakatingin kay Arcelle habang nasa isipan pa din niya ang mga sinabi ni Alex.

Ngumiti naman si Arcelle, tama lang naman ang tawag sa kanya ni Dan, “Open the door.”

Binuksan ni Dan ang pinto at magkasunod na silang pumasok sa loob. Lumapit si Arcelle sa table ng asawa niyang si Arman samantalang si Dan naman ay nagsimulang maglinis ng lamesang katatapos lang gamitin.

“Hon, what a surprise.” si Arcelle at saka siya humalik sa pisngi ng asawa. Walang pakialam sa mga matang nakatingin ngayon sa kanila.

“It’s actually double surprise Hon, first andito ako para maghintay sayo. Then yung second, another special dinner.” ang nakangiting si Arman.

“Kaya love na love talaga kita Hon eh, even after all these years. Ang sweet mo pa din.” si Arcelle na tumabi na sa kanyang asawa.

“Wag nyo naman akong inggitin, lam nyo namang wala si Elsa dito eh.” ang natatawang si Edward na kay Arcelle nakatingin. Sa isipan ni Edward ay napakaswerte ni Arman sa asawa. Dahil maganda si Arcelle na binagayan pa ng mahubog nitong katawan. May itsura din naman ang asawa niya ngunit pagdating sa natural na ganda at katawan ay wala itong sinabi sa asawa ni Arman.

“Ikaw eh, ayaw mong yakagin si Elsa dito, how about next week? Para makasama ko din ang asawa mo.” si Arcelle na nakatingin kay Edward.

“Nope, not a chance Arcelle.” si Edward na uminom ng alak.

“Why not?” ang nagtatakang si Arcelle.

Tumingin naman si Edward kay Arman, batid niyang walang alam si Arcelle sa kanilang bagong project.

“Hon, we have a new project that will start next week. I’m sorry for not telling you sooner.”

Iisa ang ang eksaktong nararamdaman ni Arcelle ng sandaling iyon, init, dahil muli na namang lalayo si Arman at maiiwan siyang mag-isa. Marami na silang magiging pagkakataon ni Dan para paulit-ulit na magpakalunod sa kasalanan. Alam niyang nakalusong na siya sa pagkakamali at hindi na madali pa sa kanya ang muling umahon. Kaya hindi na siya basta papayag na titigil sila ni Dan.

“It’s alright Hon, para din naman yan sa future natin.” ang nakangiting si Arcelle.

Hinawakan ni Arman ang kamay ng asawa, “Thanks Hon.”

“How about another round para sa inyong dalawa, it’s on me. My treat para sa bago ninyong project.” ang masayang sabi ni Arcelle.

“Well, may almost half an hour pa naman kami dito ni Arman, keep it comin Arcelle.” ang nakangiti ding si Edward.

“Dan.” ang pagtawag ni Arcelle sa binatang malapit sa kanila.

Lumapit naman si Dan, “Mam.”

“Give them another round of the same.” ang nakangiting si Arcelle kay Dan, ngayon pa lang ay mainit na ulit siya. Hindi na magtatagal at magkakasarilinan na ulit sila ni Dan at ang mundo ay muling magiging para sa kanilang dalawa.

Tiningnan naman ni Dan ang mga iniinom ng dalawang kasama ni Arcelle, at saka niya mabilis na tiningnan ang katabi nitong asawa. Gwapo ang lalake at may magandang pangangatawan. Nakaramdam siya ng sumbat ng kunsesnya, dahil ang asawa nito ay kasama niya kanina at nakaluhod sa harap niya. Ginawa na niyang alipin si Arcelle na walang pagtutol sa lahat ng naisin niyang gawin sa katawan nito. Ilang ulit na silang nagtaksil ni Arcelle sa asawa nito at magpapatuloy pa iyon hanggang narito siyang nagtatrabaho sa lugar na ito.

“Okay po Mam.” ang paalam na ni Dan.

Nagtungo na si Dan sa may bartender at sinabi ang kailangan niya. Napatingin siya kay Mika na malungkot na nakatingin sa kanya.

“Dan…” ang mahinang pagtawag ni Mika.

Napilitan siyang lumapit sa dalaga.

“Mika…”

“Sabay ba tayong uuwi mamaya?”

“Sa iisang lugar pa din naman tayo nakatira Mika.”

Pilit na ngumiti si Mika, “T-Tabi tayo Dan mamaya.”

Tumango naman si Dan, ilang araw na lang naman. ‘Sige Mika…”

Dahil sa ilang araw na lang niyang makakatabi si Dan ay muling namuo ang luha sa gilid ng mga ng dalaga. Pagkatapos ihabilin ang kaha sa iba ay mabilis siyang kumuha ng ilang tissue at saka nagmamadaling nagtungo sa direksyon ng banyo. Malungkot na tiningnan na lang ni Dan ang papalayong si Mika. Si Alex naman mula sa lamesang nililinis ay malungkot ding napatingin sa papalayong kaibigan.

Nagtungo si Mika sa banyo para sa babae ngunit naabutang may ilang customer at staff na naroon. Mabilis siyang lumabas at nagpunta sa likod ng bar sa may parte ng malapit sa kusina at doon siya tahimik na muling umiyak. Ilang araw na lang niyang mayayakap at mahahagkan si Dan. Hindi pa siya handa ngunit parang ayaw na talaga ni Dan.

“Mika…” ang banayad na pagtawag ni Arman, napansin niya kaninang mabilis na umalis sa kaha ang dalaga na parang maiiyak. Kaya nagpaalam siya sa asawa na pupunta lang sa banyo para masundan ng palihim si Mika. Mabuti na lamang at dito ito nagpunta dahil walang taong nakakakita sa kanilang dalawa.

“S-Sir Arman…” ang natigilang si Mika habang pilit na pinapahid ang mga luha sa kanyang mukha gamit ang mga tissue na kanyang kinuha.

Inilabas ni Arman ang kanyang panyo at iniabot iyon kay Mika.

“H-Hindi na po Sir, O-Okay na po ako.”

Nang hindi kinuha ni Mika ang panyo mula sa kanya ay nilapitan ni Arman ng napakalapit si Mika, At saka niya tinuyo ang mga natirang luha ng dalaga.

Napapitlag naman si Mika dahil sa ginawa ni Arman.

“Sir Arman.”

Napabuntunghininga si Arman habang nakatingin sa malungkot na mukha ni Mika.

“Mika, gusto kitang tulungan. Kaya kitang tulungan sa kung ano man ang dinadala mo ngayon.”

Bahagyang lumayo si Mika mula kay Arman, nakaramdam siya ng takot dahil iba ang iniisip niya sa sinasabi nito.

Ngunit humakbang palapit si Arman kay Mika hanggang sa masandal ang likod ng dalaga sa pader.

Hinawakan ni Arman sa magkabilang balikat si Mika na nag-iwas ng tingin.

“Mika, ng unang beses pa lang kitang nakita ay nagkagusto na ako sayo. Alam kong mali ito dahil may asawa ako. Pero hindi ko kayang pigilan ang sarili ko Mika. Nababaliw ako kakaisip sayo kahit kasama ko ang asawa ko.”

Lalong nahintakutan si Mika dahil sa mga sinabi ni Arman, “Sir, kailangan ko na pong bumalik sa loob.”

“Alam kong kailangan mo din ako Mika, kaya kong pawiin ang kalungkutan at paghihirap mo Mika. Kailangan natin ang isa’t-isa Mika. ” at saka marahang binitawan na ni Arman si Mika.

“Mika, manatili sanang lihim ang mga sinabi ko sayo. Hindi naman kita pipilitin sa isang relasyon kung ayaw mo.” ang malumanay na sabi ni Arman.

Hindi na nagsalita si Mika, dahil ang mga sinabi sa kanya ni Arman ay napakabilis sa kanya at tunay na nakakabigla. Asawa ito ng kanilang manager at ito pa lang ikalawang beses na nagkita silang dalawa. Hahakbang na sana siya palayo ng hinawakan ni Arman ang isa niyang kamay at isinandal iyon sa pader kasama ng kanyang katawan.

“Sir Ar-”

At mabilis na dumampi sa labi ni Mika ang mainit na halik ni Arman.

Binitawan na ni Arman ang kamay ni Mika, banayad na hinaplos ang pisngi nito at saka siya muli ng bumalik sa loob. Nakapagsimula na siya, hindi maglalaon ay hindi na din makakaiwas pa si Mika sa kanya dahil sa kanyang magandang plano para sa dalaga. Lalo na ngayong umaayon sa kanya ang kapalaran, may bago silang proyekto, katulong niya si Edward at parang may mabigat na pasanin sa damdamin si Mika. Hindi na niya sasayangin ang pagkakataong ito, kailangang makuha na niya si Mika sa lalong madaling panahon. Ngayon pa lang ay matindi na ang kanyang pananabik sa batang katawan ni Mika na nais niyang paglaruan at pagsawaan ng husto.

Naiwan namang tulala si Mika, hindi alam ang gagawin kung magsusumbong ba siya kanilang manager. Pumasok na siya sa loob ng bar na hawak ang kanyang labi.

“Mika…, san ka galing?” ang tanong ni Arcelle.

Biglang lumakas ang pagpintig sa dibdib ni Mika at mabilis na inalis ang daliri niya sa kanyang labi. Paano niya sasabihin sa kaharap na kanina lamang ay kasama niya ang asawa nito. Nasa isipan pa niya ang mga sinabi ni Sir Arman at ramdam pa niya sa kanyang labi ang mainit nitong halik.

“S-Sa likod po Mam, n-nagpahinga lang po sandali.”

“Bumalik ka na sa counter Mika at kulang na tayo sa tao.”

“O-Opo Mam.” at mabilis na bumalik si Mika sa kaha at napatingin sa direksyon ni Arman na nakatigin din naman sa kanya.

“Mukhang nakadale ka na agad Pare, ang bilis mo talaga.” ang natatawang si Edward.

Ngumiti lang si Arman habang nakatingin din sa direksyon ni Mika. Nararamdaman ni Arman na hindi na magtatagal ay magiging kanya na din si Mika. Maikakama na din niya ang dalaga at magagawa na niya ang lahat ng gusto niya kay Mika.

*****

Alas dyes na ng gabi ay gising pa din si Christine na nakahiga sa kanyang kama. Kanina pa niya hinihintay ang tawag ni Brandon dahil sa sinabi niya sa ina nito kaninang umaga. Ngunit parang sinasadya ni Brandon na hindi siya tawagan.

(“tok” “tok” “tok”)

“M-Mam Christine…” ang isa sa kanilang katulong.

“What?” ang inis niyang tugon.

“N-Nasa telepono po si Sir Brandon.”

Napangiti siya ng matamis, alam niyang hindi siya matitiis ng binata. Kaagad siyang bumangon sa kanyang kama at binuksan ang pinto. Hindi na pinansin ang katulong at nagdiretso na siya sa may salas.

“Brandon…”

“Christine…”

“I thought you’re not gonna call.” ang sabi ni Christine sa mababang tinig.

“Did I make you sad?” ang sabi ni Brandon ngunit masaya ang kanyang pakiramdam, dahil tiyak niyang matagal na naghintay ng kanyang tawag si Christine.

“A little, dahil akala ko ay pupunta ka agad dito.”

“Why?”

“You don’t want it Brandon?”

Napangiti si Brandon, nahulog na sa kanyang bitag si Christine, “I want it Christine, kung alam mo lang kung gaano na ako katagal na naghihintay?”

“You don’t have to wait anymore Brandon, you can come now. Maghihintay ako sayo.”

Huminga ng malalim si Brandon, “I’ll be there Christine, but not tonight. We both have another priorities.”

“Then when Brandon?”

“How about Friday night? It’s only a few days away. No time limit and we can spend the whole night… doing something we’ll both gonna love.”

“Saying bad things to each other.” ang napagiggle na si Christine ng maalala ang mga gabing nasusuya siya sa binata.

“Well , we can do that too. Because I want to spend the whole night loving you Christine. I want to hold you tight while we sleep together.”

“You can do that Brandon, that night will be yours, and yours alone.”

“Christine, can you please wear something nice on Friday night, for me.”

“Only if you will bring the finest wine that you can find.”

“Consider it done Christine.”

“Then it’s done deal.”

“Christine…”

“Hmm?”

“I love you. I love you Christine, with all my heart.”

Hinigpitan ni Christine ang kanyang pagkakahawak sa telepono, ramdam niya ang katotohanan ng sinabi ni Brandon, dahil ang bawat nitong ginawa ay para sa kanyang kapakanan.

“I know that Brandon… ”

“See you Christine…”

“Yeah, see you too Brandon”

At kapwa nila ibinaba ang hawak na telepono. Muling bumalik si Christine sa loob ng kanyang kwarto. Binuksan ang kanyang aparador para sa mga damit at hinanap ang kanyang pinakamagandang nightgown. Napangiti si Christine, dahil seethrough ang gown na iyon na tiyak na babagayan ng mamahalin niyang lingerie. “It’s a night that you’ll never forget Brandon.”

(Ipagpapatuloy…)

Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *