AKO si Margie, 25 years old, marketing manager ako sa InterConnect na isang kilalang international infotech company na naka-base sa Quezon City. Alam kong masipag ako at malikhain pagdating sa trabaho, kaya’t madali sa akin ang magpalipat-lipat ng kumpanya. Malamang, dala rin ito ng magandang scholastic records—graduate ako, cum laude, ng isa sa mga nangungunang unibersidad ng bansa. Matapos akong gumradweyt nung 2005, natanggap akong marketing officer sa Burke-Devin, isang supply chain management company na based sa Makati. Pagkatapos ko sa Burke-Devin, na-pirate na ako sa dalawa pang kumpanya hanggang magdesisyon akong magsettle sa InterConnect dahil bukod sa maganda ang offer, maraming opportunities to travel abroad.

Ang kuwento kong ito’y naganap nung 21 pa lamang ako at nasa Burke-Devin pa nagtatrabaho. Tahimik akong tao, palakaibigan pero matipid sa salita. Hindi rin ako pala-entertain ng mga chismis at kung anu-anong mga bali-balita. Ilang buwan pa lamang ako nun sa Burke nang ibinalita sa akin ng CEO namin na ipopromote akong supervisor. Tuwang-tuwa naman ako dahil achievement rin naman ang promotion. Nalipat ako ng cubicle, mas malaki na ito at may hawak akong ilang tao. Kami ang nagmamanage ng marketing sa Eastern European region ng services ng Burke. Kadikit ng cubicle namin, isang glass wall lamang ang pagitan, ay ang area ng IT. Mangilan-ngilan din silang personnel doon, at ang head nila ay isang 32-year old at guwapong engineer, si Jesse. May asawa at dalawang anak na si Jesse. Hindi rin palakibo at palasalita si Jesse. Ang turing nga sa kanya ng karamihan sa Burke ay suplado. Nagkataon lang siguro na kailangan lagi ng marketing ng tulong ng IT kaya kahit paano’y hindi ko naman nararanasan ang pagiging suplado—daw—ni Jesse.

Malimit akong mag-overtime dahil ibang timezone ang clients namin. Madalas nakakasabay ko si Jesse magtrabaho sa gabi. Doon kami nagsimulang maging malapit sa isa’t isa. Walang malisya ang pagkakaibigan namin noong una, purely work-oriented. Minsan nakakasabay kong mag-dinner si Jesse dahil tiyempong nagkakasabay kaming kumain. Nagsimulang umugong ang biru-biruan sa office dahil na rin sa malisyosong isipan ng ibang officemates.

“Marge, ikaw ha, beware of Jesse. He’s married and has kids. Baka pag-isipan ka ng wife niyan,” seryosong warning sa akin ni Cha, officemate ko, isang gabi habang kasama ko siyang magdinner.

“Wala naman akong ginagawang masama, Cha, e. I really don’t see the point na magalit ang wife niya sa akin,” sagot ko naman.

“Marge, a friendly advic e lang ha. I know, wala, but there are malicious eyes around. Besides, ikaw lang ang hindi sinusupladuhan ni Jesse,” sabi ni Cha.

“Eh, ano gagawin ko? Alangan namang huwag na ‘kong mag-OT para iwasan siya,” bahagyang nainis ako sa sitwasyon. Dahil wala naman akong ginagawa talaga. Ngunit kahit papano’y sinunod ko rin si Cha. Nang mga sumunod na araw, maaga na akong nagla-lunch at kung mag-overtime man ay sa conference room ko ginagawa para malayo kay Jesse. Naisip ko rin na ayaw kong awayin ako ng asawa niya.

Isang gabi habang nag-o-OT ako, nagpopup ang messenger ko sa laptop, may message si Jesse.

“Hey, Marge, dinner?”

Sinagot ko naman: “I’m full pa e. Had merienda late in the afternoon.”

Nagpopup ulit ang messenger ko: “Dessert na lang sayo. I’m gonna eat.”

Pano nga ba ako magrerespond sa ganung sitwasyon? Malinis sa isipan ko na wala akong ginagawang masama. Walang dahilan, ni katiting, na paghinalaan nila kami ni Jesse.

“Ok, sige na nga. Now na?” sinagot ko si Jesse.

“Now na, logging off.”

Sa kalapit na restaurant kami kumain. Naghapunan siya, ako naman nag-cake lang. Napagkuwentuhan namin ang maaaring professional growth ko. Mas mabilis daw, sabi niya, kung lilipat ako ng department. Doon ko narealize na mabait naman pala si Jesse, contrary sa mga sinasabi ng mga tao sa office. Bukod sa mabait, guwapo siya, at 32, mas bata, hunk-type ang itsura niya. Hindi lang talaga siguro siya masalita, o di kaya’y hindi lang nila kinakausap. Mabuti na lang at late evening na at wala nang masyadong officemates. Kung hindi, baka may warning na naman ako kinabukasan.

Paglabas ko ng office nang gabing iyon, nadatnan ko si Jesse sa may pantry ng office. TInanong niya kung pauwi na ako at kung gusto ko ay sumabay na ako sa kotse niya.

“If you want you can ride with me. Saan ba uwi mo?” usisa niya.

“Ay, huwag na. Sa may Rockwell ako, out of way…” sabat ko naman.

“Ah, good, puwede. I’m taking the bridge to Manda, sabay ka na,” sabi niya.

Ano pa nga ba’ng magagawa ko? Sumabay ako sa kotse ni Jesse. Sa loob ng kotse niya humahalimuyak ang perfume niya at may kung anong nagdadarang sa akin sa mga sandaling iyon. Pakiramdam ko naninigas ang nipples ko sa loob ng blouse ko. Ngunit hindi ako nagpatalo sa nararamdaman. Pagdating sa J.P. Rizal, nagpababa ako sa kanya sa tapat ng condong tinitirhan ko.

“Dito na lang ako, Jesse,” sabi ko.

“Ah, dito ka pala sa Shapiro’s. Anong floor ka?” tanong niya.

“Eighth floor ako,” sagot ko, “Jess, thanks for the ride, ha. Take care.”

“Sure, Marge, anytime. T’care too.” Isinara niya ang bintana at tuluyang umalis.

Pumasok ako ng Shapiro’s at nag-elevator paakyat sa palapag ng aking flat. Pagkapasok ko, siniguro ko ang lock ng pinto, inilapag ko ang mga gamit, binuksan ang ilaw, aircon at tv at humilata muna sa sofa. Naglalaro sa utak ko si Jesse. Nakaramdam ako ng kakaibang init, init na ayaw ko sanang bigyang-pansin ngunit tinatalo ako ng aking katawan. Mabuti na lang interesting ang palabas sa tv. Maya-maya’y nag-ring ang cellphone ko, may mensaheng dumating. Hindi pamilyar ang number, at lalong nasurprise ako sa message.

“bitch. ang landi mo talaga. alam mo nang pamilyado, pinapatos mo pa. sana mag-isip ka.”

Hindi ko sinagot ang message. Naguluhan ako. Hindi ko rin alam kung sino ang nagsend. Pagkaraan ng ilang minuto, may message ulit, galing sa parehong number.

“this is janine, jesse’s wife. utang na loob, lubayan mo ang asawa ko. angkapal din naman ng mukha mong magpahatid pa sa kanya sa condo mo.”

Hindi nagtagal, isa pang text message ang dumating: “you’re nothing but a bitch! nothing but a b.i.t.c.h.!”

Hindi ko rin sinagot. Lalo akong naguluhan. Nalito ako. Paano nalaman ng asawa ni Jesse na hinatid niya ako dito sa condo? Nakaramdam ako ng takot. Baka sinundan niya kami. Kinabahan ako nang tumunog ulit ang message tone ang cellphone ko. Nang tiningnan ko, ibang number.

“marge, jesse here. did my wife text you anything? im so sorry with what she did. i know i cant say sorry enough. i didnt know she’d be mad.”

Sinagot ko ang text ni Jesse: “jess, i really was surprised with shat she said. i wasn’t expecting that. we’re not doin anything wrong. i don’t deserve this. sorry but am just appaled.”

Sinundan ko pa nang isa pa: “i was scared really. i thought someone was following me. kindly tell her i, or rather we are not doin anything.”

Sumagot naman si Jesse: “sorry talaga. i didnt she would react. i just mentioned that i dropped you at your condo, suddenly she flared up. anyway, hayaan mo na, ako na lang aayos.”

Hindi ko na sinagot pa ang huling text ni Jesse. Para matigil na rin. Iyon ang unang beses na may mang-away sa akin, wala pa akong ginagawang masama.

Pilit kong inaliw ang sarili ko nang gabing iyon. Pagkaayos ko ng mga gamit ko sa kuwarto, nagshower ako para mapawi ang magkakahalong lito, inis, lungkot at bagabag sa dibdib ko. Nagsuot ako ng maluwag na spaghetti-strapped dress na hanggang tuhod para maginhawahan naman. Naglatag ako ng makapal na comforter sa sala, humilata, at nanood ng tv, nagpapalit-palit ng channel para maghanap ng kung anong puwedeng mapanood hanggang tuluyan na akong nakatulog.

Halata na ang sikat ng araw na sinasala ng makapal na kurtina sa bintana nang magising ako. Wala akong balak pumasok. Ngunit dahil nakahiligan na pagkagising, nagshower ako para mapreskuhan ang pakiramdam. Tumawag ako kay Cha at sinabing masama ang pakiramdam ko kaya’t hindi ako papasok. Nagluto ako ng pancakes para pantawid gutom sa umaga. Pagkatapos ay nagpatuloy ang paghilata sa comforter at panonood ng tv. “Quills” ang palabas, bida si Kate Winslet na sexing-sexy sa role niya. Mag-aalas diyes, hindi pa nangangalahati ang pelikula nang may magdoorbell. Bumangon ako at sumilip sa peephole. Laking gulat ko nang makita ko kung sino ang nasa labas ng pinto. Si Jesse!

Hindi ko alam kung bubuksan ko o hindi ang pinto. Bakit ba nandito ‘to? Ano’ng ginagawa niya sa condo ko? Kung tutuusin, dapat galit ako dahil sa sitwasyong dala niya sa akin. Ngunitpinayagan kong linawin ang mga bagay-bagay sa pamamagitan ng pagpapasok ko sa kanya.

“Marge,” sambit niya pagkapasok na pagkapasok sa loob, “hindi ka raw pumasok. I was just thinkin’…”

“No, I’m okay,” pagtatanggol ko sa aking sarili, “I just want to skip work and rest.”

“I’m so sorry about last night,” pagpaumanhin niya, “my fault.”

“Hindi naman, Jesse,” pinipilit kong pagaanin ang usapan, “wala namang may kasalanan.”

“Yeah, but my wife… she just keeps on suspecting me,” buntong-hininga ni Jesse.

“Upo ka nga muna,” sabi ko sa kanya. “Sorry about the mess here, balak ko lang talagang humilata at manood maghapon.”

“Marge, nahihiya talaga ako sa’yo,” sabi pa ni Jesse.

“Ba’t ka pa kasi pumunta dito? Baka malaman na naman ng wife mo, lusubin ako dito ha,” pag-aalalang tanong ko. “Baka naman kasi nambababae ka kaya ka pinagdududahan.”

“Hindi naman. Janine just keeps on doing that. She’s been becoming more and more difficult e,” nakayukong sabi ni Jesse.

Hindi na ako umimik, hindi ko naman alam ang sasabihin. Hindi ko pinansin si Jesse, pinagpatuloy ko na lang ang panonood ngunit alam at ramdam ko ang tensiyon sa pagitan naming dalawa. Sa sulok ng aking paningin, pinagmamasdan ko paminsan-minsan si Jesse, paminsan-minsan ding nahuhuli ko siyang nakatingin sa akin.