Barkada ko ang Kumantot

Nang sumunod na bakasyon ay inanyayahan ako ni Ismael na sa kanilang probinsya sa Bulacan ako magbakasyon para raw makilala ko naman ang kanyang ina at kapatid. Pumayag ako at sabay kaming nagbiyahe papunta sa kanila. Ang kanilang bayan sa Bulacan ay ang Hagonoy.

Sumakay kami sa Baliwag Transit na sa Divisoria nakahimpil. Kay gandang masdan ang mga nadadaanan namin sa North Expressway kahit na marami ng mga palayan ang ginawang subdivision. Kaya siguro kailangan pa nating mag-import ng bigas ngayon dahil marami sa dating taniman ng palay ay pinagbabahayan na ngayon.

Pagbaba namin sa kabayanan ng Hagonoy ay sumakay pa kami ni Ismael ng tricycle. Sumapit kami sa kanilang bahay na yari sa kawayan at konting tabla. Medyo may kalayuan ang bahay nila at nasa gawing bukirin Ang sahig nga nila ay kawayan at mukhang preskong tulugan. Ipinakilala ako ni Ismael sa kanyang ina at kapatid na si Richelle. ‘Nay, barkada ko ho at kasama ko sa bahay, si Joel,’ pakilala niya sa akin. ‘Musta po kayo?’ magalang kong bati. ‘Buti naman at nakarating ka rito sa amin, pagpasensyahan mo na lang ang bahay namin,’hinging-paumanhin ni Aling Caring. ‘Halos ganito rin po ang bahay namin,’sagot ko naman.

At siya naman ang mahal kong kapatid na si Richelle, di ba maganda siya ‘tol? Marami ng nanliligaw dyan.’ Kuya naman’, pakli ni Richelle. ‘Talaga namang maganda ka’, sagot ko naman. Napansin kong pinamulahan siya ng mukha.

Pero totoo ngang maganda si Richelle pati hubog ng katawan ay malilibugan ka na kahit na 18 pa lang siya. Malaki na rin ang kanyang dibdib at kung iimaginin ko ang nasa loob ng kanyang suot ay baka tigasan ako ng di-oras.

Ang tinanghalian namin ay pesang manok na ang sangkap na gulay na repolyo at petsay ay sa tanim ni Aling Caring kinuha. Naparami ang aking kinain dahil sa sarap ng luto. Wala silang telebisyon at nakikinig ng drama sina Aling Caring at Richelle habang nagpapahinga.

Niyaya naman ako ni Ismael sa dulo ng bakuran nila at pinakita sa akin ang mga tanim ng kanyang ina. Kay gandang pagmasdan ng mga gulay na nakatanim doon – petsay, repolyo, talong, kamatis, okra. Ito yung sinasabi sa akin ni Ismael na ikinabubuhay nila, ang pagbebenta ng Ina niya ng gulay.

Pero hindi nga raw nakasasapat kaya napilitan siyang pumasok na macho dancer. At pinapangako pa niya ako na wala akong sasabihin kay Aling Caring at Richelle tungkol sa kanyang trabaho. Nangako naman ako sa kanya.

Naupo kami sa isang mahabang upuan na yari sa kawayan sa ilalim ng puno ng mangga. ‘Gusto mo bang uminom?’ tanong sa akin ni Ismael. ‘Mamaya na lang,’ sagot ko naman. At dahil sa sarap ng simoy ng hangin ay pareho kaming nakatulog sa mahabang upuan na iyon.

Bandang alas kwatro na ng hapon nang magising ako. Wala si Ismael sa upuang tinulugan namin. Nang papunta na ako sa bahay nila ay narinig kong may naliligo sa banyo nila na yari rin sa sawali at wala ring bubong.

Inisip kong si Ismael ang naliligo kaya kahit malayo ay sinilip ko sa awang ng mga kawayan kung siya nga ang nasa loob. Pero iba ang nakita ko sa loob – si Richelle ang naliligo at hubu’t hubad siya. Kinabahan ako na nagpalinga-linga. Wala naman akong nakitang ibang tao. ‘Nasaan kaya sina Aling Caring at Ismael?’ sa loob-loob ko.

Dala ng angking kalibugan, kahit na nanginginig ay humanap ako ng magandang butas upang mabistahan ko si Richelle. At di naman ako nabigo dahil may malaking awang sa sawali na kitang-kita ang kahubdan niya. Nagsasabon ng katawan si Richelle ng katawan kaya kitang-kita ko kung gaano kayaman ng kanyang suso.

Halos ganap na dalaga na sa katawan si Richelle. Hinihimas niya ng sabon ang magkabila niyang suso na nagpasikip ng aking pantalon tanda ng pagtigas ng aking alaga. Ang mga utong niya ay alsado na para bang nalilibugan din siya habang hinahaplos ang kanyang mga suso. Nang ibaba ko ang aking paningin sa kanyang hiyas ay lalo pang nag-umigting sa galit ang aking burat.

Di na ako nakapagpigil at naipasok ko ang aking kamay sa loob ng aking brief. Halos manipis pa lang ang kanyang bulbol at kitang-kita ang hiwa ng kanyang puki. Kay gandang pagmasdan ang hiyas ng wala pang karanasan. Sigurado akong wala pang burat na nakakapasok sa iniingatang lagusan ni Richelle. Nahimas ko tuloy at napiga ang naninigas kong burat.

Halos may lumabas ng konting katas sa ulo ng aking burat dahil sa aking pagkakapiga. Paanong di ka malilibugan eh kung ihahambing sa artista si Richelle ay parang si Pauleen Luna ng Eat Bulaga. Maamo ang mukha na animo’y kay sarap halikan at walang kapeklat-peklat sa katawan. Parang labanos sa kaputian, ‘ika nga ng mga tambay sa kanto.

Hindi na ako nakatiis kaya maingat pero dali-dali akong nagbalik sa duluhan na tinulugan naming ni Ismael. Doon ay binigyang-laya ko ang nagwawala kong burat sa aking brief. Para akong maniac na nagpalinga-linga muna bago ko hinimas nang todo ang nag-uumalpas kong katigasan. Baka kasi may makakita sa akin ay nakakahiya na makita akong nagbabate.

Biruin mo kung matsitsismis na ang bakasyonista nina Ismael ay nahuling nagjajakol. Ibinaba ko ang aking pantalon kasama na ang brief at nagsimulang tumaas-bumaba ang aking kamay. Gigil na gigil ako kaya sandali lang ay nilabasan na ako. Kay rami ng lumabas na tamod sa akin. Halos 2 linggo rin akong hindi nagpapalabas kasi ng katas.

Kahit nilabasan na ako ay halos hindi nagbago ang katigasan ng aking burat. Tumayo ako para umihi. Biglang sumulpot si Ismael sa harap ko at sumabay umihi. Nakita niya ang aking tarugo na matigas pa rin. ‘Tol, mukhang nanaginip ka ng bold ah’, sabi niya na sumulyap sa aking harapan.

Medyo napahiya ako dahil di ko inaasahan na sa harap ko pa siya pupuwesto para umihi. Kahit kung ilang beses na niyang nakita ang burat ko sa pagsasabay naming paliligo at natsupa pa ngang minsan ay nahihiya pa rin ako. ‘Tigasin kasi ako ngayon, ‘tol,’ sagot ko naman. ‘Saan ka ba nagpunta?’ paiba kong tanong. ‘Sumama kasi ako kay Inay sa tindahan sa kabilang kanto.

Bumili ako ng Emperador at Rodeo corned beef na dadalhin natin kay Froilan na barkada ko rito. Si Inay naman ay nagbayad ng utang sa tindahan sa binigay kong pera sa kanya,’ paliwanag niya. ‘Tara, meryenda muna tayo bago tayo magpunta kay Froilan’, yaya niya.

‘O eto na pala ang dalawang ito. Meryenda na kayo’, anyaya ni Aling Caring. Ang nakahain sa mesa ay nilugawang manok at kumakain na sila ni Richelle. Halos hindi ako makatingin nang diretso kay Richelle dahil sa ginawa ko kanina. Parang namang walang nangyari kay Richelle. Marahil ay hindi niya talaga alam na nabosohan ko siya habang naliligo siya.

Inay, punta kami kay Froilan mamaya. Pag ginabi kami ay doon na rin kami matutulog. Mahirap tumawid sa pilapil pag walang buwan’, paalam ni Ismael. ‘Wag kayong magpapakalasing’, paalala ni Aling Caring. ‘Isang bote lang po ang binili ko ah’, sagot naman ni Ismael. ‘Kuya, mag-uwi ka ng dalag ha?,’ bilin naman ni Richelle. ‘Sige, sabihin ko kay Froilan.

Pagkatapos naming magmeryenda ay nagpunta na kami kay Froilan. Medyo malayo ang nilakad namin ni Ismael dahil nasa gitna pala ng palayan ang pupuntahan namin. May mga punla na ng palay na nakatanim sa bukid. Ang hinantungan namin ay isang kubo na nasa gilid ng isang ilog. Maliit lang ang kubo at napag-alaman kong ito ay pahingahan lang ni Froilan. Nalaman ko na si Froilan pala ay ulila na at ang nagpalaki sa kanya ay ang may-ari ng bukid na aming dinaanan.

Nakaupo kami sa aapat na baiting ng kubo nang dumating si Froilan galing sa pagsasabog ng pataba. ‘Uy, narito pala ang Manila boy’, patungkol niya kay Ismael. Ipinakilala ako ni Ismael kay Froilan. ‘Lan, siya ang best friend ko sa Maynila, si Joel’, pakilala sa akin ni Ismael. ‘Musta ka?, sabi ko sabay lahad ng kamay. Nakipagkamay naman si Froilan at ramdam ko ang kalyo niya sa palad na tanda ng kasipagan.

Halos kasingtaas ko rin si Froilan, hawig kay Alfred Vargas, kayumanggi nga lang ang balat marahil ay dahil nabibilad sa araw. Hindi man siya nagwo-work out ay malaman ang dibdib dahil din siguro sa uri ng kanyang trabaho.

“May dala kaming Emperador at Rodeo. Pwede na tayong magpangana dito’, sabi ni Ismael. Naalala ko tuloy si Edwin nang marinig ko kay Ismael ang ‘magpangana’. Noon kasing maliliit kami ni Edwin ay ‘iyot’ ang ibang salita ng ‘kana’. ‘May nakabi-ay na dalag naman dyan’, sabi naman ni Froilan.

Inumpisahan na namin ang inuman. Pa-shot-shot lang habang si Froilan ay nag-iihaw ng dalag. Kung anu-anong kwentuhan ang napag-usapan namin at karamihan ay kalibugan. Kahit si Froilan pala ay hindi alam na macho dancer si Ismael sa Maynila. Nagsaing na rin si Froilan at nang maubos namin ang Emperador ay kumain kami ng hapunan. Gasera lang ang ilaw namin dahil nasa gitna nga ng bukid ang kubo.